بۆیه ده‌فه‌رمووێ: “كاتێ ئه‌و سه‌ركه‌وت بۆ به‌رزایی، ڕاپێچكراوانی ڕاپێچ كرد، دیاریی به خه‌ڵكی به‌خشی”. مه‌به‌ست له سه‌ركه‌وتن چییه، جگه له‌وه‌ی كه دابه‌زیوه‌ته نزمترین شوێنی زه‌وی؟ ئه‌وه‌ی دابه‌زی هه‌ر خۆی سه‌ركه‌وت بۆ سه‌ر هه‌موو ئاسمانان، تاكو هه‌مووی پڕ بكاته‌وه. ئه‌ویش به هه‌ندێكی دا ببنه په‌یامبه‌ر، هه‌ندێک پێشبین، هه‌ندێک موژده‌ده‌ر، هه‌ندێک شوان و ڕابی، بۆ ته‌واوكردنی پارساكان بۆ كاری ڕاژه، بۆ بنیادنانی له‌شی مه‌سیح، تاكو هه‌موومان بگه‌ینه یه‌كێتیی باوه‌ڕ و ناسینی ڕۆڵه‌ی خودا، ببینه مرۆڤێكی پێگه‌یشتوو، بگه‌ینه ئاستی ته‌واوی باڵای مه‌سیح.
ئه‌پیسۆس 4 بخوێنەوە
گوێگرتن لە ئه‌پیسۆس 4
هاوبەشی بکە
هەموو وەشانەکان بەراورد بکە: ئه‌پیسۆس 8:4-13
ئایەتەکان پاشەکەوت بکە، ئۆفلاین بخوێنەرەوە، سەیری کلیپی فێرکاری بکە و زۆر شتی تر!
ماڵەوە
کتێبی پیرۆز
پلانەکان
ڤیدیۆکان
ئاپی کتێبی پیرۆز
ئاپی کتێبی پیرۆزی تایبەت بە منداڵان
