Bashkir - 2015 IBT (NT) Drama

Шәмбе көнө Ғайса фарисей башлыҡтарының береһенең өйөнә ашҡа барҙы. Ундағыларҙың барыһы ла Ғайсаны диҡҡәт менән күҙәтте. Уның алдына һары һыу ауырыуынан яфа сиккән бер кеше килеп баҫты.
– Ҡанун буйынса, шәмбе көндө дауаларға яраймы? – тип һораны Ғайса ҡанун белгестәре менән фарисейҙарҙан.
Тегеләре өндәшмәне. Ә Ғайса ауырыу кешене ҡосаҡлап алып һауыҡтырҙы ла өйөнә ҡайтарып ебәрҙе. Шунан тегеләрҙән:
– Берегеҙҙең улы йәки үгеҙе ҡоҙоҡҡа ҡолап төшһә, шәмбе көн булһа ла, шунда уҡ тартып сығармаҫ инегеҙме ни? – тип һораны.
Тегеләр Ғайсаның был һорауына яуап бирә алманы.

Саҡырылған ҡунаҡтарҙың түрҙән урын һайлағанын күреп, Ғайса уларға бер ҡисса һөйләне:
– Берәү һине мәжлескә саҡырһа, иң түрҙәге урынға ултырма, һиңә ҡарағанда хөрмәтлерәк кешенең саҡырылған булыуы ихтимал бит. Һине лә, уны ла саҡырған хужа, эргәңә килеп: «Урыныңды был кешегә бир», – тип әйтер. Шул саҡта һин, оятҡа ҡалып, ишек төбөндәге урынға барып ултырырға мәжбүр булырһың. Киреһенсә, мәжлескә саҡырылһаң, килгәс, ишек янынан урын ал, шунда хужа, эргәңә килеп: «Дуҫ, түргәрәк күсеп ултыр», – тип әйтер. Шунда башҡа ҡунаҡтар алдында баһаң артыр. Үҙен-үҙе күтәргән әҙәм түбәнһетелер, үҙен түбәнһеткән – күтәрелер.
Ғайса Үҙен ашҡа саҡырған кешегә лә өндәште:
– Төшкө йәки киске ашҡа дуҫтарыңды ла, ағай-энеңде лә, туғандарыңды ла, бай күршеләреңде лә саҡырма. Юҡһа улар ҙа һине үҙҙәренә ашҡа саҡырыр һәм шуның менән яҡшылығың кире ҡайтарылыр. Табын йыяһың икән, фәҡирҙәрҙе, ғәриптәрҙе, аҡһаҡтарҙы, һуҡырҙарҙы саҡыр, ул саҡта инде һин бәхетле булырһың, сөнки улар һиңә ҡайтарып түләй алмай, ә тәҡүә кешеләр үленән тереләсәк көндө һиңә әжере ҡайтарылыр.
Ғайсаның был һүҙҙәрен ишеткәс, Уның менән ултырғандарҙың береһе:
– Алла Батшалығындағы табындан ашаясаҡ кеше бәхетле! – тине.
Ғайса иһә уға былай тине:
– Бер кеше, мул табын әҙерләп, күп ҡунаҡ саҡырған. Ашар мәл еткәс, ҡунаҡтарға: «Килегеҙ, табын әҙер инде», – тип әйтергә үҙенең хеҙмәтсеһен ебәргән. Бөтәһе лә, һүҙ ҡуйышҡан кеүек, ғәфү үтенә башлаған. Беренсеһе: «Ер һатып алғайным, шуны барып ҡарарға кәрәк, зинһар, мине ғәфү ит», – тигән. Икенсеһе: «Биш пар эш үгеҙе һатып алғайным, уларҙы һынап ҡарарға кәрәк, зинһар, мине ғәфү ит», – тигән. Өсөнсөһө: «Мин өйләндем, шуның өсөн бара алмайым», – тигән. Хеҙмәтсе, ҡайтҡас, был хаҡта хужаһына һөйләп биргән. Хужа асыуланған да: «Бар, йәһәт кенә ҡала майҙандарынан һәм тыҡрыҡтарҙан фәҡирҙәрҙе, ғәриптәрҙе, һуҡырҙарҙы һәм аҡһаҡтарҙы йыйып алып ҡайт», – тип хеҙмәтсеһен сығарып ебәргән. Хеҙмәтсе әйләнеп ҡайтҡас: «Хужам, һинең әмерең үтәлде, әммә буш урындар ҡалды әле», – тигән. Хужа хеҙмәтсеһенә: «Бар, ҡала ситендәге юлдарға, һуҡмаҡтарға сыҡ, кешеләрҙе бында килергә күндер, өйөм тулы булһын, – тип бойорған. – Һеҙгә шуны әйтәм: тәүге саҡырылғандарҙың береһе лә минең табынымдағы ризыҡты ауыҙ итә алмаҫ».


Ғайса артынан күмәк халыҡ эйәрҙе, Ул боролдо ла былай тине:
– Яныма килгән кеше атаһы менән әсәһен, ҡатыны менән балаларын, ағай-энеһе һәм апай-һеңлеләрен, хатта үҙ йәнен Минән нығыраҡ ярата икән, ул шәкертем була алмай. Үҙенең арҡысағын күтәреп, артымдан эйәреп бармаған кеше шәкертем була алмай. Әйтәйек, арағыҙҙан берәйһе манара төҙөргә теләй, ти. Ул, иң элек, ултырып, уның күпмегә төшәсәген хисаплап, төҙөлөштө аҙағына тиклем еткерә алыу-алмауын самаламаймы ни? Юғиһә, нигеҙен һалып та, уны төҙөп бөтөрә алмаһа, быны күргән һәр кем: «Был кеше төҙөй башланы ла тамамлап ҡуя алманы», – тип көлөр.
Йәки берәй батша икенсе бер батшаға ҡаршы һуғышҡа әҙерләнгән саҡта, ултырып, кәңәш ҡороп, ун меңлек ғәскәре менән егерме меңлек ғәскәргә ҡаршы торорлоҡ көскә эйәме, түгелме икәнлеге тураһында уйлап ҡарамаҫ инеме? Көсө етмәҫлек булһа, теге батша алыҫта саҡта уҡ солох шарттары хаҡында килешер өсөн, илселәрен ебәрер ине.
Шуның кеүек, һеҙҙең берегеҙ ҙә, бөтә нәмәһенән баш тартмаһа, Минең шәкертем була алмаясаҡ.

Тоҙ – яҡшы нәмә. Әммә тәмен юғалтһа, уны нисек ҡайтарырһың? Ул баҫыу өсөн дә, тиреҫ өсөн дә яраҡһыҙға әйләнер һәм уны сығарып ташларҙар. Ҡолаҡтары барҙар ишетһен!

گوێگرتن لە Лукас 14