Bashkir - 2015 IBT (NT) Drama

Шунан һуң Ғайса Галилея күленең икенсе ярына китте. Был Тибериас күле тип тә атала. Ғайсаның ауырыуҙарҙы һауыҡтырған мөғжизәләрен күреп, Уның артынан бик күп халыҡ эйәрҙе. Ғайса шәкерттәре менән бергә тауға сығып ултырҙы. Йәһүдтәрҙең Ҡотҡарылыу байрамы яҡынлашып килә ине.
Ғайса күтәрелеп ҡараны ла, Үҙенә табан ҙур халыҡ төркөмө килгәнен күреп, Филиппусҡа:
– Уларҙы ашатыр өсөн ҡайҙан икмәк һатып алырбыҙ икән? – тине.
Ул был һүҙҙәрҙе Филиппусты һынар өсөн генә әйтте, асылда нимә эшләйәсәген белә ине инде.
– Ике йөҙ динарлыҡ икмәк алғанда ла, һәр береһенә өлөшләп кенә бүлеп бирергә лә етмәҫ, – тип яуапланы Филиппус.
Шәкерттәрҙең береһе, Шимғон Петрустың ҡустыһы Әндриас:
– Бында бер малайҙың биш арпа икмәге һәм ике балығы бар, әммә был тиклем күмәк халыҡҡа ул нимә генә инде? – тине.
– Кешеләргә ултырырға ҡушығыҙ, – тине Ғайса.
Был ерҙә үлән ҡуйы ине. Шулай итеп, барыһы ла үләнгә ултырҙы. Унда ирҙәр генә биш мең самаһы ине. Ғайса, икмәкте алып, Аллаға рәхмәт уҡыны. Шунан ултырған кешеләргә өләште. Балыҡтарҙы ла һәр кемгә теләгән тиклем бирҙе. Бөтәһе лә туйғансы ашағас, Ул шәкерттәренә:
– Ҡалған һыныҡтарҙы йыйып алығыҙ, бер нәмә лә әрәм булмаһын, – тине.
Улар, биш арпа икмәгенән ҡалған һыныҡтарҙы йыйып, ун ике кәрзингә тултырҙы.
Ғайса ҡылған мөғжизәне күреп, кешеләр:
– Донъяға килергә тейеш булған Пәйғәмбәр ысынлап та Ул икән! – тиеште.
Ғайса, уларҙың Үҙен тотоп алып батша итеп ҡуйырға йыйынғандарын белеп, ҡабаттан яңғыҙы ғына тауға менеп китте.


Кис көнө шәкерттәре күл буйына төштө лә кәмә менән аръяҡтағы Капернаумға табан йөҙөп китте. Ҡараңғы төштө, ә Ғайса әле улар янына килмәне. Күлдә ҡаты ел ҡупты, тулҡындар көсәйҙе. Шәкерттәр инде биш-алты саҡрым ара үткәйне, шунда улар, күл өҫтөнән атлап кәмәгә етеп килгән Ғайсаны күреп, ҡурҡып киттеләр.
– Был Мин, ҡурҡмағыҙ! – тине Ғайса.
Шәкерттәре Уны кәмәгә ултыртырға теләгәйне, тап ошо мәлдә кәмә улар китеп барған ярҙа булып сыҡты.

Икенсе көндө лә күлдең теге ярында торған халыҡ бында бер генә кәмә булғанын, Ғайсаның унда ултырмағанын, шәкерттәрҙең үҙҙәренең генә киткәнен күргәйне.
Тибериас ҡалаһынан бүтән кәмәләр ҙә килеп туҡтаны. Улар туҡтаған урын кешеләр Раббы Ғайса шөкөрана итеп биргән икмәкте ашаған ергә яҡын ине. Халыҡ, унда Ғайсаның да, шәкерттәренең дә юҡлығын күргәс, кәмәләргә ултырып, Ғайсаны эҙләргә Капернаумға китте. Уны күлдең арғы яҡ ярында эҙләп тапҡас:
– Остаз! Һин бында ҡасан килдең? – тип һоранылар.
Ғайса уларға:
– Һеҙгә хаҡ һүҙ әйтәм: һеҙ Мине мөғжизәләремдең мәғәнәһен аңлаған өсөн түгел, ә туйғансы икмәк ашаған өсөн эҙләйһегеҙ! Фани ризыҡты түгел, мәңгелек тормош бирә торған фани булмаған ризыҡты табырға тырышығыҙ. Уны һеҙгә Әҙәм Улы бирәсәк, сөнки Аллабыҙ Ата Әҙәм Улын хуплап, Үҙенең тамғаһын Уға һалды, – тине.
– Алла хуш күрерҙәй эштәрҙе ҡылыр өсөн беҙ нимә эшләргә тейеш? – тип һораны кешеләр.
– Алла хуш күргән эш шул: Ул Кемде ебәргән булһа, Шуға инанығыҙ.
Улар Ғайсаға:
– Беҙҙе Һиңә ышандырырлыҡ ниндәй билдә күрһәтерһең? Ни ҡылырһың? – тинеләр. – Изге Яҙмала: «Ул ашар өсөн уларға күктән икмәк бирҙе», – тиелгән кеүек, беҙҙең ата-бабаларыбыҙ сүлдә саҡта майҙә ашаған.
– Һеҙгә хаҡ һүҙ әйтәм: икмәкте күктән һеҙгә Муса бирмәне, ысын икмәкте күктән һеҙгә Минең Атам бирә. Күктән төшөп, донъяға тормош Биреүсе – Алла икмәге ул, – тип яуап ҡайтарҙы Ғайса.
– Әфәндем, беҙгә һәр ваҡыт шундай икмәк биреп тор! – тинеләр.
Ғайса уларға былай тине:
– Мин – тормош икмәгемен. Миңә килгән кеше бер ҡасан да асыҡмаҫ. Миңә инанған бер ҡасан да һыуһамаҫ. Ләкин, әйткәнемсә, һеҙ Мине күрһәгеҙ ҙә, барыбер ышанмайһығыҙ. Атам Миңә юллаған һәр кем Миңә килер, ә Мин Үҙ яныма килгәндәрҙең береһен дә ҡыуып ебәрмәйәсәкмен. Сөнки Мин күктән, ни теләйем, шуны эшләргә түгел, ә Мине ебәргән Атамдың ихтыярын үтәргә килдем. Ә Мине Ебәргәндең ихтыяры шул: Ул Миңә биргән кешеләрҙең береһен дә һәләк итмәйенсә, аҙаҡҡы көндә барыһын да терелтергә тейешмен. Атам Улын күргән һәм Улына инанған һәр кемдең мәңгелек тормошҡа эйә булыуын теләй. Мин ундай кешеләрҙе аҙаҡҡы көндә терелтәсәкмен.
Шунда булған йәһүдтәрҙе Уның: «Мин – күктән төшкән икмәк», – тип әйтеүе асыуландырҙы. Улар үҙ-ара:
– Был Йософ улы Ғайса түгелме һуң? Беҙ Уның атаһын да, әсәһен дә беләбеҙ, шулай булғас, нисек Ул: «Мин күктән төштөм», – тип әйтә ала? – тиештеләр.
– Һуҡранмағыҙ, – тине Ғайса. – Әгәр Мине ебәргән Атам алып килмәһә, яныма бер кем дә килә алмай. Миңә килгән кешене иһә Мин аҙаҡҡы көндә терелтәсәкмен. Пәйғәмбәрҙәрҙең яҙмаларында: «Һәммәһе лә Алла тарафынан өйрәтеләсәк», – тиелгән. Атамды тыңлаған һәм Унан өйрәнгән һәр кем Миңә килә. Был кем дә булһа Атаны күргән тигән һүҙ түгел әле. Атаны бары тик Алланан килгән Зат ҡына күрҙе. Һеҙгә хаҡ һүҙ әйтәм: иман юлындағы кеше мәңгелек тормошҡа эйә. Мин – тормош икмәгемен. Ата-бабаларығыҙ сүлдә майҙә ашаған, шуға ҡарамаҫтан, үлделәр. Ә күктән төшкән икмәк иһә шундай: уны ашағандар үлмәйәсәк. Мин – күктән төшкән тере икмәк: уны ашаған кеше мәңге йәшәйәсәк. Мин бирәсәк икмәк – ул Минең тәнем. Уны Мин донъя йәшәһен өсөн бирәм.
Шул һүҙҙәр айҡанлы йәһүдтәр араһында:
– Был Кеше ризыҡ итеп беҙгә нисек Үҙенең тәнен бирә алыр икән? – тип ҡаты бәхәс ҡупты.
Ғайса иһә уларға:
– Һеҙгә хаҡ һүҙ әйтәм: Әҙәм Улының тәнен ашамаһағыҙ һәм Уның ҡанын эсмәһәгеҙ, һеҙҙә йәшәү булмаясаҡ, – тине. – Минең тәнемде ашаған һәм Минең ҡанымды эскән кеше мәңгелек тормошҡа эйә булыр. Мин уны аҙаҡҡы көндә терелтәсәкмен. Минең тәнем – ысын ризыҡ, ҡаным – ысын эсемлек. Тәнемде ашаған һәм ҡанымды эскән кеше Миндә йәшәй, Мин иһә унда йәшәйем. Тере Атам Мине ебәргән һәм Мин Атам арҡаһында йәшәгән кеүек, Минең тәнемде ашаған кеше лә Минең арҡамда йәшәйәсәк. Был – күктән төшкән икмәк. Ул һеҙҙең ата-бабаларығыҙ ашаған икмәк кеүек түгел. Улар үлгән, ә был икмәкте ашаған кеше мәңге йәшәйәсәк.
Ғайса быларҙы Капернаумдағы ғибәҙәтханала өйрәткән саҡта әйтте.

Ғайсаның күп шәкерттәре быны ишеткәс:
– Уның һөйләгәндәре ҡолаҡҡа ятырлыҡ түгел! Быны нисек тыңламаҡ кәрәк? – тинеләр.
Ғайса, һүҙҙәренең шәкерттәр күңелендә ризаһыҙлыҡ тыуҙырғанын белә ине, шуға күрә:
– Былар һеҙҙең йәнегеҙгә тейәме? Әҙәм Улының элек булған урынына күтәрелгәнен күрһәгеҙ, нимә буласаҡ? Бары тик Рух ҡына йәшәү бирә, кеше бында көсһөҙ. Минең һеҙгә һөйләгән һүҙҙәрем дә Рухтан килә һәм йәшәү бирә. Әммә арағыҙҙа ышанмағандар ҙа бар, – тине.
Ғайса кемдең Үҙенә ышанғанын һәм кемдең хыянат итәсәген баштан уҡ белә ине.
Ул һүҙен дауам итте:
– Бына шуның өсөн дә Мин һеҙгә: «Атам ебәрмәһә, һис кем Минең яныма килә алмай», – тинем.
Шул ваҡыттан башлап Ғайсаның күп шәкерттәре Уны ташлап китте, башҡаса Уның менән бергә йөрөмәне. Шунда Ғайса ун ике шәкертенән:
– Бәлки, һеҙ ҙә китергә теләйһегеҙҙер? – тип һораны.
Шимғон Петрус:
– Хакимым, беҙ кемгә барайыҡ? Мәңгелек тормош һүҙҙәре – Һиндә бит. Беҙ Һиңә ышанабыҙ, Һине Алланың Изгеһе тип таныйбыҙ, – тип яуап ҡайтарҙы.
– Мин Үҙем һеҙҙе – ун икегеҙҙе һайлап алдым түгелме? – тине Ғайса. – Әммә арағыҙҙағы берәү – Иблис.
Ғайса Шимғон Искариот улы Йәһүҙә тураһында әйтте. Сөнки ун икенең береһе булған Йәһүҙә Ғайсаға хыянат итәсәк ине.

گوێگرتن لە Яхъя 6