Bantawa Rai

खोन्‍किना येसु नावादा म़वाङाकि अ़ह्‍याउधेत्‌या म़खारा, खोन्‍कि खोक्‍कोसोओ आप्‍पिओ अ़चुसहरादा म़लासाता। अ़क्‍चित्‌कापाङ म़नाचिआ ख़न्‍माखात्‍मा सारिमाआ लाउओ अ़क्‍छा म़ना अ़इम्‍खाएनान खोक्‍कोएदा अ़खुयातारा। येसुआ मोचिओ अ़चुसाकोङ्‌छ़ङ अ़खाकि ख़न्‍माखात्‍मा सारिमाआ लाउओ म़ना अ़लोवा, “अ़ङ्‌छाओ, राक मुवा! अ़ङ्‌का आम्‍हेवाचि लेत्‍नायुङ्‌ना।”
अ़क्‍चित्‌कापाङ मोसाओ अ़य़ङ्‌हुप काचिन्‍पाचि खोचि-खोचिएदा म़य़ङा, “ओसाआ ना निनाम्‍हाङ्‌ओ अ़चुसायापेप्‍तुङु!”
मेन मोचिओ अ़चुमिन्‍मादा अ़मित्‍ताङाओ य़ङ अ़सिन्‍ताकि येसुआ मोचि म़सेनुचि, “देकि खानानिन आम्‍नुओ साकोङ्‌वाचिदा ओवाको अ़अ़त्‍पाओ अ़तुक्‌वादा त़मिनिन्‌येन? खाक्‍को नुसुम्‍पेन्‍ता मुयाङ, ‘आम्‍हेवाचि लेत्‍नायुङ्‌ना’नि य़ङ्‌मा हे ‘पुवालोन्‍ताकि कोला’नि य़ङ्‌मा? मेन म़नाओ अ़छाएदा हेन्‍खामादा हेवाचि लेत्‍मा पाङ युङ्‌याङ निकिना खानानिन्‌आ सिन्‍मादोत।” खोन्‍किना येसुआ ख़न्‍माखात्‍मा सारिमाआ लाउओ म़ना अ़लोवा, “पुवालोन्‍ता, आम्‍थ़ङ्‌खा ओक्‍तुकि आम्‍खिम खारा!” खोन्‍कि खो पुवालोन्‍ता, खोन्‍कि अ़खिम खारा। म़ना मुक्‍लाचिआ ओ अ़खाकिना मोचि म़क़सा, खोन्‍कि म़नाचिआ ओवाको सावा काप़ निनाम्‍हाङ्‌ओ अ़चुओ ऩङ अ़चोन्‍ता।


येसु मोदाङ्‌का म़खाराङाहिदा मत्‍ति अ़ऩङ मुवाङाओ अ़क्‍छा म़ना दाम्‍दु लात्‍खादा युङाङाओ अ़खा, खोन्‍कि येसुआ खो अ़लोवा, “अ़ङ्‌का त़ङ्‌ताङ।” खोन्‍कि खो पुवालोन्‍ता खोन्‍कि खोक्‍को त़ङ्‌तु।
येसु मत्‍तिओ अ़खिम्‌दा चा म़चाङाहिदा ब़द्‍धे दाम्‍दु कालात्‌चि खोन्‍कि हेवामिचि खोक्‍को खोन्‍कि अ़चुकाखेङ्‌पाचि अ़क्‍नि म़चाङा। ओ अ़खाकिना फरिसिचिआ येसुओ अ़चुकाखेङ्‌पाचि म़सेनुचि, “देकि आम्‍नुओ काचिन्‍पा दाम्‍दु कालात्‌चि खोन्‍कि हेवामिचिएनान चा म़चायाङ?”
ओ अ़एनाकि येसुआ म़लोचि, “म़नुयाङ्‌ओ म़नाचि ओक्‍तोकामेत अ़दोत्‍निन, मेन कातुक्‌चि ओन्‍ङा दोत। मेन खारानिन खोन्‍कि ओसोओ अ़तुप्‍माय़ङ दि ओ चिन्‍तानिन्‍चिन: ‘अ़ङ्‌का हेन्‍खोक्‌वा माआङ, सोम्‌योक्‍मा अ़ङ्‌ऩङानु।’ देकिनालो अ़ङ्‌का साम्‌योक्‍मिचि माआङ, मेन हेवामिचि बुत्‍सि ताङ्‌ओ।”


खोन्‍किना बप्‍तिस्‍मा काप़ युहन्‍नाओ अ़काखेङ्‌चि येसुएदा म़ता, खोन्‍कि खोक्‍को अ़सेना, “देकि आन्‍कान्‍का खोन्‍कि फरिसिचि मान्‍चामाङ युङिन्‌येन्‍का, मेन आम्‍नुओ काखेङ्‌चि मान्‍चामाङ ऩयुङ्‌निन?”
येसुआ मोचि म़लासुलोचि, “सायाकाकाम्‍पा तावाङ्‌चिएनान अ़क्‍नि युङ्‌तारि दि मोचि सोखा म़मु कि? मेन मो लेन ता, सायाकाकाम्‍पा मोचिएदाङ्‌का अ़खात, खोन्‍किना मोन्‍ग़रि मोचि मान्‍चामाङ म़युङ।
साङ्‌आछाङ अ़पेत्‌वा तित्‌दा अ़ऩङ्‌वा तित्‌आ अ़भोक्‍तुन। भोक्‍तुनालो अ़ऩङ्‌वा भोक्‍खा तित्‌आ अ़पेत्‌वा तित रेउखाइसु, खोन्‍कि तित खान्‌अ़त्‍लो रेउखाइसु।
खोन्‍कि साङ्‌आछाङ बुयाओ साहोक्‌वाओ बेखादा अ़ऩङ्‌वा अङ्‌गुरा माङ्‌वा अ़पाउन। पाउनालो मो अङ्‌गुरा माङ्‌वाआ साहोक्‌वाओ बेखा भ़ङ्‌सुभोउकि अङ्‌गुरा माङ्‌वा थोक्‍खात खोन्‍कि साहोक्‌वाओ बेखा लुक्‍खात। खोन्‌ओसा अ़ऩङ्‌वा अङ्‌गुरा माङ्‌वा अ़ऩङ्‌वा साहोक्‌वाओ बेखादा युङ्‌मादोत खोन्‍कि ह्‍वातात्‍माङ नुलोक रात्‍चि।”


येसुआ मोचि ओ य़ङ म़लोङुचिहिदा अ़क्‍छा यहुदि बुसुवा ता, खोन्‍कि खोक्‍कोसोओ अ़चुबुदा अ़तुम्‍प़छ़क तोम्‍तुकि लो, “हाङ्‌पो, अ़ङ्‌मेत्‍छाछा छा ओग़रिसाऱङ सुवादा। मेन बानानिन्‌कि मोएदा आम्‍नुओ छुक युक्‍निप़नि, खोन्‍कि मो लाह़ङ्‌लोन्‍ने।” येसु म़पुवालोन्‍ताकि याइरस्‌एनान म़खारा, खोन्‍कि अ़चुकाखेङ्‌चिआछाङ म़त़ङ्‌तुचि।
मोन्‍ग़रि बारकादोङ बुयादाङ्‌का ह़ सोन्‍मायुङ्‌मा सारिमाआ लाउओ अ़क्‍छा मेत्‍छामाआ अ़चुदेङ्‌याङ्‌का ताकि येसुओ अ़चुतित्‌ओ अ़चोम्‌दा नोप्‍तु। देकिनालो मोसाआ अ़मिन्‍मादा मिना, “अ़ङ्‌का खोक्‍कोसोओ अ़चुतित ओन्‍ङा नोप्‍तुङ्‌नुछाङ अ़ङ्‌का नुङालाप्‍ङा।”
येसु म़हुसान्‍चिन खोन्‍कि खोक्‍कोसाआ मो मेत्‍छामा अ़खा खोन्‍कि अ़लोवा, “अ़ङ्‌छाओ, राक मुवा। आम्‍साकोङ्‌छ़ङ्‌आ खाना त़नुसायुङ्‌सा।” मो मेत्‍छामा मोन्‍ग़रिङा नुवालावा।
खोन्‍कि येसु बुसुवाओ अ़खिम्‌दा म़तादिसाहिदा खोक्‍कोसाआ मोदा बासुरि कामुत्‌चि खोन्‍कि म़ना मुक्‍लाचि काचेङ्‌वा म़मुवाङाओ म़खाचि। खोक्‍कोसाआ मोचि म़लोचि, “बुङ्‌खाया लोन्‍तानिन, देकिनालो ओ मेत्‍छाछा छा मान्‍स़दायुक, मेन इम्‌याङ।” मोचिआ खोक्‍को अ़इत्‍ता। म़ना मुक्‍लाचि बुङ्‌खाया म़लोइसुखाइसुचि, खोन्‍कि खोक्‍को खिम्‍हुत्‌या म़वाङा, खोन्‍कि मो मेत्‍छाछा छाओ अ़छुक्‌दा अ़क़क्‍ता, खोन्‍कि मो मेत्‍छाछा छा पुवालोन्‍ता। ओ काचिओ य़ङ्‌खान झारा धिखाहुप भेप्‍लो फेसा।

येसु मोदाङ्‌का म़खाराङाहिदा ह़वाङ दोप्‍म़क्‌चिआ, “दाउद्‌ओ अ़छा, आन्‍काच्‍या सोमातुक्‍नि!”नि य़ङ्‌याङ्‌सा खोक्‍को अ़त़ङ्‌ताचु।
खोक्‍को खिम्‍हुत्‌दा म़वाङा, खोन्‍कि मो दोप्‍म़क म़नाचि खोक्‍कोएदा ताचि। खोन्‍कि येसुआ मोचि म़सेनुचि, “दि अ़ङ्‌का नुमा ऱनाचि निकिना खानाचि साकोङ्‌छ़ङ त़मुचि?” मोचिआ खोक्‍को अ़लासालोवाचु, “उवा, हाङ्‌पो।” खोन्‍किना येसुआ मोचिओ अ़चुम़क म़नोप्‍तुप़चि खोन्‍कि म़लोचि, “आम्‍चुओ साकोङ्‌छ़ङ्‌वा खानाचि त़नुचिने।” खोन्‍किना मोचि लासाखाखाचि। येसुआ मोचि चात्‍लो चाप्‍म़चेत्‍तुचि, “ओसोओ अ़तुक्‌वादा साङ्‌आछाङ अ़सिन्‍तुन्‍ने।” मेन मोचि खाराचि खोन्‍कि मो धिखाहुप भेप्‍लो खोक्‍कोसोओ अ़चुकाचिओ अ़तुक्‌वादा खाअ़लुसाचु।
खोचि मोदाङ्‌का लोन्‍ताखाराङाचिहिदा चाकावालावाआ लाउओ अ़क्‍छा क़वा म़ना येसुएदा अ़तारा। चाकावालावा लोइसाखाइसाकिना मो क़वा म़ना चेवा। खोन्‌ओसा “इस्राएल्‌दा ओवाको देम्‍खाछाङ मान्‍लियुक्‍ता!”नि य़ङ्‌सा म़ना मुक्‍लाचि दोम्‍तुदोचि। मेन फरिसिचि म़य़ङा, “चाकावालावाचिओ अ़चुहाङ्‌पालाम्‍पा खोसाआ चाकावालावाचि लोइसुङुचि।”


येसु झारा सहराचि खोन्‍कि तेन्‍चिदात्‍निओ अ़चुयावायोक्‍खिम्‌चिदा चिन्‌याङ्‌सा, निनाम्‍हाङ्‌होन्‌ओ अ़तुक्‌वादा नुय़ङ्‌खान खालुयाङ्‌सा, झाराकापाराओ अ़चुसारिमा खोन्‍कि अ़चुमान्‍ऱदामादा नुयाङ्‌सा म़कोला। म़ना मुक्‍लाचि म़खाचिकि खोक्‍कोसोओ अ़चुसाकोङ्‌वा मोचिओ निम्‍पाङ अ़चुसोम्‍तुक्‍माआ भेप्‍ता, देकिनालो मोचि अ़चुकाखाङ मात्‍द़ङ्‌ओ भेराचिवात्‍नि दुखा म़तोक्‍ताङाओ खोन्‍कि काफा मात्‍द़ङ्‌ओ म़लिसायुङ्‌सा। खोन्‍कि खोक्‍कोसाआ अ़चुकाखेङ्‌पाचि म़लोचि, “चा सिवा ना च़लोक याक्‌याङ, मेन काचि कामुचि अ़क्‍चित्‌कापाङ ओन्‍ङा म़युङ्‌याङ। खोन्‌ओसा चाखाओ अ़चुहाङ्‌पाएदा यामारानिन, खोन्‍कि खोक्‍कोसाआ अ़चुओ चाखादा काचि कामुचि म़छुत्‍तुचिने।”

گوێگرتن لە मत्‍ति 9