Bantawa Rai

ब़द्‍धेकादोङ्‌कि बप्‍तिस्‍मा काप़ युहन्‍ना यहुदियादाओ लेक्‍लेक्‍लेक्‌वाओदा खाङ्‌मुसान्‍चिन, खोन्‍कि म़नाचि ओवात्‍नि य़ङ्‌सा खालुमा पुङ्‌सु, “निनाम्‍हाङ्‌एदा लासानिन, देकिनालो निनाम्‍हाङ्‌होन च़क्‌दा तायुङ्‌सा।” ओ खो युहन्‍नाङा ओ, खोसोओ अ़तुक्‌वादा निनाम्‍हाङ्‌य़ङ खाकालु यसैया ओवात्‍नि य़ङायुङ्‌सा:
“लेक्‍लेक्‍लेक्‌वाओदा अ़क्‍छा पात्‌याङ्‌ओ अ़य़ङ,
‘हाङ्‌पाओ अ़चुलाम चुम्‍सानुम,
खोक्‍कोसोओ अ़चुलाम्‌चि अ़ऱक्‍निन्‍लो मुवानुम्‍च़म।’”
युहन्‍ना उताओ अ़मुवाआ बामाय़ङ्‌ओ तित हुम्‍साङा, खोन्‍कि अ़छुमाय़क्‌दा साहोक्‌वाओ छिप्‍माय़ङ छिआङा। खोसोओ अ़चामायु रुइ खोन्‍कि खोक्‍लि खुदो ओ। खोन्‍किना यरुसलेम्‌दाङ्‌का खोन्‍कि झारा यहुदिया धिखाहुप दात्‍निदाङ्‌का खोन्‍कि यर्दन याङ्‌वामाओ अ़च़क्‍दात्‍नि कायुङ ब़द्‍धे म़नाचि खोएदा म़खारा। खोन्‍कि “आन्‍कान्‍का हेवा मुन्‌युङ्‌सिन्‍का”नि य़ङ्‌सा खोलाम्‍पा यर्दन याङ्‌वामादा मोचि बप्‍तिस्‍मा म़लोआ।
मेन फरिसिचि खोन्‍कि सदुकिचिएदाओ ब़द्‍धेकापाङ बप्‍तिस्‍मा लोक्‍सि म़ताङाओ खाचिकि खोसाआ मोचि लोचि, “खानानिन अ़छ़क याक्‌याङ्‍ओ प़ओ अ़छाचि ओ! तामा मुयाङ्‌ओ निनाम्‍हाङ्‌ओ अ़चुमाइसुङ्‌दाङ्‌का फुङ्‌मा खानानिन साङ्‌आ चाप्‍ऩचेत्‍तिन? खानानिन्‌आ अ़नुछ्‍याङा हेवा त़छिरुम्‌निओ य़ङ आम्‍नुओ काचिसिवालाम्‍पा खाङ्‌मुसानुम। खोन्‍कि ‘आन्‍कान अब्राहाम्‌ओ अ़छावारिचि लिसिन्‌ओसा निनाम्‍हाङ्‌ओ अ़चुमाइसुङ्‌दाङ्‌का लेरिन्‍का’नि आम्‍नुओ मिन्‍मादा मान्‌य़ङ्‌दानिन। अ़ङ्‌का खानानिन लोनाङ्‌नानिन, निनाम्‍हाङ्‌आ ओ लुङ्‌चिदाङ्‌काछाङ अब्राहाम्‌ओ अ़छावारिचि मुमा म़ऱचि। ओन्‍ग़रिङा स़ङ्‌ताङ्‌चिओ अ़चुभेन्‌दा छ़ङ छेन्‍माओ बान्‍त युङ्‌सुचिउयुङ्‌सु। अ़नुवाक सिवा अ़सिनिन्‌ओ झारा स़ङ्‌ताङ्‌चि तेइसुचिकि मिदा वेइसुदिसुचि।
अ़ङ्‌का ना खानानिन आम्‍नुओ हेवादाङ्‌का त़लासिन्‌ओ बुन्‌ओ निम्‍पाङ चाक्‌वाआ बप्‍तिस्‍मा प़नानिन, मेन अ़ङ्‌कादाङ्‌का आदेङ काता अ़ङ्‌कादाङ्‌का च़लोक सावापोरिओ म़मुयाङ, खोक्‍कोसोओ अ़चुफेङ्‌ता खुन्‍माछाङ अ़ङ्‌का अ़खान्‍ऩङ। खोक्‍कोसाआ खानानिन सेङ्‌लावाआ खोन्‍कि मिआ बप्‍तिस्‍मा ऩप़न। खोक्‍कोसोओ अ़चुचाथाप्‍खा खोक्‍कोसोओ अ़चुछुक्‌दा याक्‌याङ, खोन्‍कि खोक्‍कोसोओ अ़चुचा नुक्‍खा खाला अ़सेङ खोन्‍कि अ़चुछुमाचा स़ङ्‌कुलुधुन्‌दा अ़कोप, मेन अ़होम्‍पा देम्‍खाछाङ अ़स़निन्‍दानिन्‌ओ मिदा अ़ह़त्‍खान।”


खोन्‍किना येसु युहन्‍नालाम्‍पा बप्‍तिस्‍मा लोक्‍सि गालिल्‌दाङ्‌का यर्दन याङ्‌वामादा म़बाना। मेन युहन्‍नाआ ओवात्‍नि य़ङ्‌सा खोक्‍को छेक्‍मा लाप्‍तु, “मेन अ़ङ्‌काए खानानिन्‌एदाङ्‌का बप्‍तिस्‍मा लोक्‍मादोत, देकि खानानिन अ़ङ्‌काएदा त़तान्‌ओ?”
मेन येसुआ खोक्‍को अ़लासालोवा, “ओन्‍ग़रि ओवात्‍निङा नुयाङ। देकिनालो ओवात्‍निङा झारा आन्‍निनाम्‍हाङ्‌ओ अ़चुमिन्‍मा तासुम्‍लाम्‍ने।” खोन्‍कि युहन्‍ना बप्‍तिस्‍मा प़मा काङ्‌सा।
खोन्‍कि येसु बप्‍तिस्‍मा म़लोआचिआकिना चाक्‌वादाङ्‌का बुङ्‌खाया म़लोन्‍ताहिदा मोन्‍ग़रिङा निनाम्‍मा होरा, खोन्‍कि खोक्‍कोसाआ निनाम्‍हाङ्‌ओ अ़चुलावा साप्दुकुत्‌वावात्‍नि खोक्‍कोएदा म़धाङाओ अ़खा। मोन्‍ग़रि निनाम्‍मादुङ्‌का ओवाको य़ङ ता, “ओक्‍को अ़ङ्‌का सोमातुक्‍तुङ्‌योङ्‌ओ अ़ङ्‌छा ओ, खोक्‍कोएदा अ़न्‍नुनु अ़ङ्‌ऩङानुयाङ।”

گوێگرتن لە मत्‍ति 3