کُوطٜ لِلَاٻٜ 10:1-11
کُوطٜ لِلَاٻٜ 10:1-11 FUV
اٜ ٻٜ تِجِّي اٜ ٻٜ ندَارَمٛ اٜ مٛ فَعِ دٛوْ، سٜيْ رَا وٛرْٻٜ طِطٛ ٻٜ کٛلْتٜ دَنٜىٰجٜ مبَنْغِي حَادٜ مَٻّٜ اٜ ندَرِي؞ وٛرْٻٜ ٻٜنْ مبِعِٻٜ، «اٛنٛنْ يِمْٻٜ غَلِيلِ، نغَمْ طُمٜ ندَرِيطٛنْ طٛعٛ اٛنْ ندَارَ دٛوْ؟ يٜىٰسُ اٛنْ طٛنْ کٛشَّاطٛ ندٜرْ مٛوطٛنْ يَاکِ دٛوْ، اٛ سٛعّٛيْتٛ نٛنْ نٛ نغِيرُطٛنْ اٛ حٛشِّرَامَ دٛوْ؞»