San Lucas 4:5-8

Dá ni̱ kee ña̱ uꞌu̱ ndáka ñaá kuaꞌa̱n nda̱ dini̱ iin yúku̱ di̱kó. Dá ni̱ da̱náꞌa̱n ndidaá kúú ñoo ñóꞌo iin níí kúú ñayuú yóꞌo noo̱ ná. Dá ni̱ kaaa̱n xíꞌín ná: ―Ió yuꞌu̱ ña̱ ki̱ꞌoi iin níí kúú ñoo káa dándákón, xíꞌín ña̱ kui̱ká kómíán, chi̱ yuꞌu̱ ni̱ na̱tiian kañoꞌan ti̱xi ndáꞌí. Sa̱ꞌá ño̱ó ndá yoo kaꞌán mií véí ki̱ꞌoi ña̱ noo̱. Tá ná nakuii̱n xi̱tí ní noo̱í kandaño̱ꞌo ní yuꞌu̱, dá kía̱n ndidaá kúú ña̱ káa kakuu ña̱ꞌa mií ní. Dá ni̱ kaa Jesús xíꞌán: ―Kuya̱ꞌa kuaꞌán noo̱í, ña̱ uꞌu̱, chi̱ diꞌa va kaá tuti ii̱ Ndios: “Koo ini ndo̱ kandaño̱ꞌo ndó iin tóꞌón dini̱ Ndios, na̱ kúú satoꞌo ndo̱, ta sa̱va̱ꞌa noo̱ iin tóꞌón míí ná koni kuáchí ndó.”