رومیان 1

مقدّمه

1از طرف پولس غلام عیسای ‌مسیح و رسولی که خدا برای بشارت مژدۀ انجیل برگزیده و فراخوانده است.

2خدا مژدۀ انجیل را مدّت‌ها پیش به‌وسیلهٔ انبیای خود در کتب مقدّس وعده داد. 3این مژده دربارۀ پسر او، خداوند ما عیسی ‌مسیح است که از لحاظ انسانیّت یکی از فرزندان داوود بود 4و با زنده شدنش پس از مرگ با قدرتمندی ثابت نمود که از لحاظ قدّوسیّت الهی، او پسر خدا است، همانا خداوند ما عیسای مسیح. 5خدا به‌وسیلهٔ مسیح به ما فیض عطا فرمود تا رسولان او باشیم و همۀ ملّت‌ها را به ایمان به مسیح و اطاعت از او هدایت کنیم. 6شما رومیان نیز شامل این دعوت هستید تا ازآنِ عیسی ‌مسیح شوید.

7من این نامه را به همۀ شما محبوبان خدا در روم که خوانده شده‌اید تا از مقدّسین باشید، می‌نویسم. فیض و آرامش پدر ما خدا و عیسای مسیح خداوند با شما باد!

دعای شکرگزاری

8قبل از هر چیز خدای خود را به وساطت عیسای مسیح برای همۀ شما شکر می‌کنم، زیرا ایمان شما در تمام دنیا شهرت یافته است. 9خدا، آن خدایی که او را با اعلام مژدۀ انجیل دربارۀ پسرش از دل‌وجان خدمت می‌نمایم، شاهد است 10که همیشه در وقت دعا شما را به‌یاد می‌آورم و درخواست می‌کنم که در صورت امکان اگر خدا بخواهد بالاخره به دیدن شما موفّق شوم، 11زیرا بسیار آرزومندم که شما را ببینم تا از برکتی روحانی شما را بهره‏‌مند ساخته تقویت نمایم. 12مقصودم این است که ما توسط ایمان یکدیگر تقویت شویم، من از ایمان شما و شما از ایمان من.

13ای برادرانِ#1‏:13 روی سخن در اینجا با تمام ایمان‌داران است. من، نمی‌‌‌خواهم بی‌خبر باشید که بارها قصد داشتم نزد شما بیایم، امّا همیشه مانعی پیش آمده است. من خواسته‌ام همان طوری که در میان ملّت‌های دیگر ثمر به بار آوردم، در میان شما نیز ثمر داشته باشم. 14زیرا من نسبت به همه، ‌از متمدنین گرفته تا وحشیان، از حکیمان گرفته تا نادانان، دِینی به گردن دارم. 15بنابراین اشتیاق دارم که به‌قدر توانایی خود، مژدۀ انجیل را به شما نیز که در روم به‌سر می‌برید، اعلام نمایم.

قدرت انجیل

16زیرا من از انجیل خِجِل نیستم، از آن‌رو که انجیل، قدرت خدا است برای نجات هر‌کس که به آن ایمان آورد، اوّل یهودیان و سپس غیریهودیان. 17زیرا در انجیل است که خدا آدمیان را کاملاً نیک می‌شمارد و این از ابتدا تا انتها بر ایمان استوار است، چنان‌که نوشته شده است: «شخص نیکو به ایمان زندگی خواهد کرد.»#1‏:17 نقل قول از حبقوق ۲‏:۴ پولس در این نقل از ترجمه هفتاد استفاده نموده است.

گناه بشر

18غضب خدا از آسمان بر هرگونه گناه و شرارت آدمیان مکشوف می‌شود که با شرارت‌ خود مانع شناختن حقیقت می‌شوند. 19زیرا آنچه آدمیان می‌توانند دربارۀ خدا بدانند بر آن‌ها آشکار است، چون خدا آن‌ را در پیش چشمان ایشان قرار داده است. 20از زمان آفرینش دنیا، صفات نادیدنی او یعنی قدرت ازلی و الوهیّت او در آنچه او آفریده است به‌روشنی مشاهده می‌شود و از این‌رو آن‌ها ابداً عذری ندارند. 21اگرچه آن‌ها خدا را شناختند ولی آن‌طوری‌که شایستۀ خدا است از او تکریم و تشکّر نکردند. در عوض افکارشان کاملاً پوچ گشته و درک و فهم آن‌ها تیره شده است. 22اگرچه ادّعای حکمت می‌کردند، احمق گردیدند. 23آن‌ها به‌جای پرستش جلال خدای غیرفانی، به پرستش بُت‌هایی شبیه انسان فانی و پرندگان و چهارپایان و خزندگان پرداختند.

24به‌این‌جهت خدا ایشان را با شهواتِ دلشان در ناپاکی واگذاشت تا با یکدیگر بدن‌های خود را ننگین سازند. 25آنان حقیقت خدا را کنار گذاشته دروغ را پذیرفتند و آفریده‌های خدا را به ‌عوض خود آفریدگار پرستش و خدمت نمودند، ‌آفریدگاری ‌که تا ابد شایستۀ ستایش است.

26بنابراین خدا آدمیان را تسلیم شهوات ننگین خودشان کرده است. حتّی زن‌ها روابط طبیعی جنسی را با آنچه غیر طبیعی است عوض کردند. 27همچنین مردان نیز روابط جنسی طبیعی را با زن‌ها ترک نمودند و در آتش ‌شهوت برای هم‌جنسان خود سوختند. مردان مرتکب کارهای ‌شرم‌آور با مردان دیگر شدند و در وجود خودشان مجازاتی ‌را که درخور چنین خطایی است، دیدند.

28چون آن‌ها شناخت خدا را امری ناچیز شمردند، خدا نیز آن‌ها را تسلیم افکار فاسدشان نمود تا کارهای زشت و ناشایست به‌جا آورند. 29آن‌ها از انواع شرارت و بدی و طمع و بدخواهی و همچنین از حسادت و آدم‌کشی و نزاع و فریب‌کاری و سوءنیّت پُر هستند. آن‌ها شایعه می‌سازند 30و از یکدیگر بدگویی می‌کنند، از خدا نفرت دارند، گستاخ و متکبّر و لاف‌زن هستند و برای انجام کارهای‌ شرارت‌آمیز ابتکار به خرج می‌دهند و از والدین خود سرپیچی می‌کنند. 31بی‌فهم و بی‌وفا و بی‌عاطفه و بی‌رحمند. 32و با وجود این‌که فرمان خدا را می‌دانند که مجریان چنین کارها مستوجب مرگند، ولی نه فقط خودشان این ‌کارها را می‌کنند، بلکه کسانی را نیز که چنین کارهایی را می‌کنند گرامی می‌دارند.

Currently Selected:

رومیان 1: مژده

Highlight

Copy