مزمور 107
107
در ستایش مهربانی خدا
1خداوند را سپاس بگویید، زیرا که نیکو است
و محبّت پایدار او جاودانی است.
2آنانی که به‌وسیلهٔ خداوند نجات‌یافته‌اند، بگویند
که خداوند آنان را از دست دشمنانشان رهایی داده است
3و آنان را از شرق و غرب، از شمال و جنوب،
از سرزمین‌های بیگانه بازگردانده است.
4برخی در بیابان آواره و سرگردان بودند
و شهری برای سکونت پیدا نکردند.
5گرسنه و تشنه بودند
و جانشان به لبشان رسیده بود.
6در آن تنگنا، نزد خداوند فریاد زدند،
و او آن‌ها را از پریشانی نجات داد.
7سپس آن‌ها را از راهی مستقیم به شهری هدایت کرد
که بتوانند در آن ساکن گردند.
8آن‌ها باید از خداوند به‌خاطر محبّت پایدار
و کارهای فوق‌العاده‌ای که برای انسان انجام داده شکرگزار باشند.
9او تشنگان را سیراب می‌کند
و گرسنگان را با خوراک‌های نیکو سیر می‌گرداند.
10برخی در تاریکی و ظلمت،
در زندان، در غُل‌و‌زنجیر به سر می‌برند،
11زیرا از کلام خدا سرپیچی کردند
و احکام خدای قادر متعال را به‌جا نیاوردند.
12زیر بار کار و زحمت، پشت آن‌ها خم شده، از پای افتاده بودند
و کسی نبود که به آن‌ها کمک کند.
13در آن تنگنا، نزد خداوند فریاد زدند
و او آن‌ها را از پریشانی نجات داد.
14آنان را از تاریکی و ظلمت بیرون آورد
و از غُل‌و‌زنجیر آزاد کرد.
15آن‌ها باید از خداوند به‌خاطر محبّت پایدار
و کارهای فوق‌العاده‌ای که برای انسان انجام داده شکرگزار باشند،
16زیرا او دروازه‌های برنزی را در هم شکست
و میلههای آهنین را دوپاره کرد.
17بعضی به‌خاطر روش گناه‌آلود خود رنج می‌کشیدند
و به سبب شرارت‌های خویش در عذاب بودند.
18اشتهای خود را به هر نوع خوراک از دست داده
و پایشان به لب گور رسیده بود.
19در آن تنگنا، نزد خداوند فریاد زدند
و او آن‌ها را از پریشانی نجات داد.
20او با کلامش آن‌ها را شفا داده
از مرگ رهایی بخشید.
21آن‌ها باید خداوند را به‌خاطر محبّت پایدار
و کارهای فوق‌العاده‌ای که برای انسان انجام داده شکرگزار باشند.
22برایش قربانی تشکّر تقدیم کنند
و با سرودهای شاد، کارهای او را بیان نمایند!
23بعضی با کشتی به دریا رفته
به تجارت مشغول شدند.
24آن‌ها کارهای خداوند و اعمال شگفت‌انگیز او را
در عمق دریاها مشاهده کردند.
25به فرمان او بادی شدید برخاست
و امواج دریا را خروشان ساخت.
26کشتی‌ها گاهی به هوا پرتاب می‌شدند
و گاهی به اعماق آب فرو‌می‌رفتند
و سرنشینان آن‌ها، در این مَهلکه نیمه‌جان شده بودند.
27مانند مستان تلو‌تلو می‌خوردند
و مهارت خود را از دست داده بودند.
28در آن تنگنا، نزد خداوند فریاد زدند
و او آن‌ها را از آن پریشانی رهایی داد؛
29توفان را آرام کرد
و امواج دریا ساکت شد.
30آن‌ها از آرامی خوشحال شدند
و خداوند آن‌ها را به بندر دلخواهشان رسانید.
31آن‌ها باید از خداوند به‌خاطر محبّت پایدار
و کارهای فوق‌العاده‌ای که برای انسان انجام داده، شکرگزار باشند.
32عظمت او را در میان مردم بیان کنند
و او را در حضور رهبران ستایش نمایند.
33خداوند رودخانه‌ها را به بیابان تبدیل می‌کند
و چشمه‌های آب را خشک می‌سازد.
34زمین‌های حاصل‌خیز را به‌خاطر شرارت ساکنان آن
به شوره‌زار مبدّل می‌نماید.
35بیابان‌ها را به برکه‌های آب،
و زمین‌های خشک را به چشمه‌سار تبدیل می‌کند.
36مردمان گرسنه را در آنجا ساکن می‌سازد
تا برای خود شهری بسازند.
37و در آنجا به زراعت بپردازند و تاکستان‌ها غرس نمایند
و محصول فراوان به دست آوردند.
38او قوم خود را برکت می‌دهد و فرزندان آنان را بسیار می‌سازد
و نمی‌گذارد که گلّهها و رمههای آن‌ها کم شوند.
39وقتی قوم خدا توسط ظلم‌وستم دشمنان
شکست خورده مورد توهین قرار گرفتند،
40خداوند رهبران ظالم را خوار و ذلیل
و در ویرانهها آواره ساخت،
41امّا نیازمندان را از مذلّت رهانید
و اهل خانواده‌هایشان را مانند گلّهها زیاد کرد.
42مردمان نیک، این‌ها را می‌بینند و خوشحال می‌شوند،
امّا شریران خاموش می‌گردند.
43آنکه حکیم است خوب در این باره بیندیشد
و محبّت پایدار خداوند را به یاد داشته باشد.
Currently Selected:
مزمور 107: مژده
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Today's Persian Version Revised (TPVR) © United Bible Societies, 2023
