ایّوب 33
33
1حال، ای ایّوب،
با‌دقّت به سخنان من گوش بده.
2می‌خواهم آنچه را که در نظر دارم به تو بگویم.
3حرف‌های من از صمیم دل،
صادقانه و حقیقت است.
4زیرا روح خدا مرا سرشته و نَفَس قادر متعال به من زندگی بخشیده است.
5اگر می‌توانی جواب مرا بدهی، دلیل و برهان خود را آماده کن.
6من و تو در نظر خدا فرقی نداریم.
هردوی ما از گِل سرشته شده‌ایم.
7پس تو نباید از من ترس و وحشت داشته باشی
و من بر تو فشار نمی‌آورم.
8شنیدم که گفتی:
9«من پاک هستم و خطایی نکرده‌ام؛
بی‌تقصیرم و خطایی در من نیست.
10با این حال خدا بهانه می‌جوید تا به من حمله کند،
و مرا دشمن خود می‌شمارد.
11پای‌هایم را به زنجیر می‌بندد
و مراقب هر قدمی است که من برمی‌دارم.»
12امّا ایّوب، من تو را قانع می‌سازم که تو اشتباه می‌کنی.
خدا بزرگ‌تر از همۀ انسان‌ها است.
13چرا خدا را متّهم می‌کنی
و می‌گویی که او پاسخ شکایت‌های ما را نمی‌دهد.
14خدا به راه‌های مختلف با انسان صحبت می‌کند،
امّا کسی به کلام او توجّه نمی‌نماید.
15در شب، وقتی انسان به خواب عمیق فرومی‌رود،
در رؤیا با او حرف می‌زند.
16گوش‌های او را باز می‌کند
و با اخطارهای خود او را به وحشت می‌اندازد.
17خدا سخن می‌گوید تا او را از گناه کردن باز دارد
و از مغرور شدنش رهایی بخشد.
18او اجازه نخواهد داد که آن‌ها هلاک شوند،
او آن‌ها را از مرگ نجات می‌دهد.
19خدا انسان را با درد و بیماری سرزنش می‌کند.
20در اثر مرض، انسان اشتهای خود را از دست می‌دهد
به‌طوری‌که حتّی از لذیذترین غذاها هم بدش می‌آید.
21آن‌قدر لاغر می‌شود
که از او فقط پوست و استخوان به‌جا می‌ماند.
22پایش به لب گور می‌رسد
و به دنیای مردگان نزدیک می‌شود.
23امّا اگر یکی از هزاران فرشتۀ خدا حاضر باشد
و برای او وساطت نموده
بگوید که بی‌گناه است،
24آنگاه بر او رحم کرده می‌فرماید:
«آزادش کنید و نگذارید که هلاک شود،
زیرا کفّاره‌ای برایش یافته‌ام.»
25بدن او دوباره جوان و قوی می‌گردد.
26هر وقت به حضور خدا دعا کند،
خدا دعایش را می‌پذیرد و او با شادمانی در پیشگاه وی حضور می‌یابد؛
و خدا نیکی گذشته‌اش را به او بازمی‌گرداند.
27بعد او سرود می‌خواند و به مردم می‌گوید:
«من گناه کردم و از راه راست منحرف شدم،
28امّا خدا گناهان مرا بخشید
و مرا از مرگ و هلاکت نجات داد.»
29خدا بارها این کارها را برای انسان انجام می‌دهد،
30تا جان او را از هلاکت برهاند
و از نور حیات برخوردارش سازد.
31ایّوب، سخنان مرا بشنو و خاموش باش
و به آنچه می‌گویم توجّه کن.
32امّا اگر چیزی برای گفتن داری، بگو.
من می‌خواهم بشنوم و اگر گفتارت درست باشد، قبول می‌کنم.
33وگرنه ساکت باش
و به من گوش بده تا به تو حکمت بیاموزم.
Currently Selected:
ایّوب 33: مژده
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Today's Persian Version Revised (TPVR) © United Bible Societies, 2023
