اِرمیا 48
48
ویرانی موآب
1این است آنچه خداوند متعال دربارۀ موآب گفته است:
«وای بر مردم نِبو،
شهرشان ویران شده!
قَریت‌تایِم را گرفته‌اند،
قلعه‌های مستحکم آن را خراب کردند
و مردمش خوار و شرمسار شده‌اند.
2شکوه و جلال موآب به پایان رسیده؛
دشمنان، شهر حِشبون را گرفته‌اند
و برای نابودی ملّت موآب دسیسه می‌کنند.
شهر مدمین وادار به سکوت خواهد شد،
و هدف حملۀ ارتش‌ها قرار خواهد گرفت.
3مردم حورونایِم با فریاد می‌گویند:
'خشونت! ویرانی!'
4«موآب ویران شده؛
به گریه و فریاد کودکان گوش دهید.
5هق‌هق گریه‌هایشان را
در سربالایی‌های جادۀ لوحیت
و فریاد دل‌خراش آن‌ها را
در سرازیری‌های جادۀ حورنایِم بشنوید.
6آن‌ها می‌گویند، 'با سرعت برای نجات خودتان فرار کنید.
مثل یک گورخر در بیابان با سرعت بدوید!'
7«تو، ای موآب، به قدرت و ثروت خود اعتماد کردی،
امّا امروز حتّی تو هم تسخیر خواهی شد،
و خدایت، کِموش، به همراه شاهزادگان و کاهنان،
به اسارت خواهد رفت.
8حتّی یک شهر هم از ویرانی در امان نخواهد بود؛
دشت و درّه همه با هم ویران خواهند شد.
من، خداوند، چنین گفته‌ام.
9سنگ قبری برای موآب برافرازید،
چون به‌زودی نابود خواهد شد.
شهرهای آن به ویرانه‌ای تبدیل خواهند گشت
و دیگر کسی در آن زندگی نخواهد کرد.»
10لعنت بر کسی باد که کارهای خداوند را با تمام دل انجام نمی‌دهد! و لعنت بر کسی باد که از خونریزی کوتاهی می‌کند!
شهرهای موآب ویران شده‌اند
11خداوند گفت: «موآب همیشه در امنیّت بوده و هیچ‌وقت به اسارت نرفته است. موآب مانند شرابی است دست نخورده و جا افتاده و از کوزه‌ای به کوزۀ دیگر ریخته نشده است. طعم آن از بین نرفته و مزه‌اش مثل همیشه دلپسند است.
12«پس اکنون زمانی می‌آید که من مردمی را می‌فرستم تا موآب را مثل شراب دور بریزند. آن‌ها کوزه‌های شراب را خالی کرده کوزه‌ها را خُرد خواهند نمود. 13آنگاه مردم موآب از خدای خودشان، کِموش، ناامید خواهند شد، همان‌طور که یهودیان از خدای بِیت‌ئیل، خدایی که آن‌ها به آن اعتماد داشتند، ناامید شدند.
14«ای مردان موآب، چرا ادّعا می‌کنید که شما همه قهرمان
و سربازان آزموده در جنگ هستید؟
15موآب و شهرهای آن ویران شده
و بهترین جوانانش کشته شده‌اند.
من، پادشاه و خداوند متعال
چنین گفته‌ام.
16روز نابودی موآب نزدیک می‌شود
و زمان ویرانی آن به‌زودی می‌رسد.
17«ای تمام ملّت‌هایی که در مجاورت موآب زندگی می‌کنید
و از شهرت آن باخبرید،
برایش ماتم بگیرید.
بگویید، 'چگونه قدرت و اقتدارش درهم شکسته و جاه و جلالش به پایان رسیده است!'
18ای ساکنان دبون
از جایگاه‌های پُرشکوه و بلند خود پایین بیایید
و بر روی خاک بنشینید.
ویران‌گر موآب هجوم آورده است
و قلعه‌های آن را ویران کرده است.
19ای اهالی عَروعیر،
در کنار جاده منتظر بایستید،
از کسانی که در حال فرار هستند،
بپرسید چه اتّفاقی افتاده است.
20آن‌ها خواهند گفت، 'موآب سقوط کرده؛
برایش ماتم بگیرید. آبرویش رفته است.
در تمام کرانۀ وادی اَرنون اعلام کنید
که موآب ویران شده است.'
21روز داوری شهرهای واقع در دشت، یعنی شهرهای حُولون، یَهصَه، میفاعت، 22دیبون، نِبو، بِیت‌دِبلَتایم، 23قَریت‌تایِم، بِیت‌جامول، بِیت‌مِعون، 24قِریوت و بُصره فرارسیده است. روز داوریِ تمام شهرهای دور و نزدیک موآب رسیده است. 25قدرت موآب درهم شکسته و اقتدارش از بین رفته است. من، خداوند، چنین گفته‌ام.»
موآب خوار خواهد شد
26خداوند گفته است: «موآب را مست کنید چون علیه من شوریده است. موآب در استفراغ خود خواهد غلتید و مردم بر او خواهند خندید. 27ای مردم موآب آیا به یاد می‌آورید که چگونه مردم اسرائیل را مسخره می‌کردید؟ شما چنان با آن‌ها برخورد کردید که گویی آن‌ها مورد حملۀ یک دسته راهزن قرار گرفته باشند.
28ای اهالی موآب از شهرهای خود خارج شوید! بروید و در گردنۀ کو‌ه‌ها زندگی کنید! مثل کبوترانی زندگی کنید که لانه‌های خود را در اطراف یک درّۀ عمیق می‌سازند. 29مردم موآب بسیار مغرورند! من شنیده‌ام که آن‌ها چقدر مغرور، متکبّر و ازخودراضی هستند. آن‌ها فکر می‌کنند که خیلی مهم هستند. 30من، خداوند، از تکبّر آن‌ها آگاهم. ادّعاهایشان توخالی و کارهایشان بی‌فایده است. 31پس من برای مردم موآب و اهالی قیرحارِس می‌گریم. 32برای مردم مَوسِمبَه بیش از مردم یعزیر گریه می‌کنم. ای شهر مَوسِمبَه، تو مانند تاکی هستی که شاخه‌هایش از ورای دریای مُرده گذشته و تا به یعزیر رسیده است. امّا اکنون میوه‌های تابستانی تو و انگورهایت همه به غارت رفته‌اند. 33شادی و شادابی از سرزمین حاصل‌خیز موآب گرفته شده است. من جلوی جریان شراب را از چرخُشت‌ها گرفته‌ام؛ دیگر کسی نیست که با فریاد شادی انگور را برای شراب آماده کند.
34مردم حِشبون و اِلِعالِه گریه می‌کنند و صدای گریه آن‌ها تا یاحص شنیده می‌شود؛ حتّی مردم صوعَر آن را می‌شنوند. در شهرهای دوردستی مثل حورونایِم و عِجلَت شِلیشیا هم صدای گریۀ آن‌ها شنیده می‌شود. آب رودخانۀ نِمریم هم خشک شده است. 35من مردم موآب را از تقدیم قربانی‌های سوختنی در پرستشگاه‌هایشان و گزراندن قربانی برای خدایانشان بازخواهم داشت. من، خداوند، سخن گفته‌ام.
36«آری، من مثل کسی که با آهنگ نی، سوگ‌نامه‌ای را می‌خواند، قلباً برای موآب و مردم قیرحارِس در ماتم هستم، چون هرچه داشته‌اند از بین رفته است. 37آن‌ها همه موهای سرشان و ریش‌های خود را تراشیده‌اند. همۀ آن‌ها دست‌های خود را با تیغ مجروح کرده‌اند و با پلاس خود را پوشانده‌اند. 38در روی بام تمام خانه‌های موآب و در میدان‌های شهر چیزی جز سوگواری دیده نمی‌شود. چون من موآب را مثل کوزه‌ای که هیچ‌کس راغب آن نیست، شکستم. 39موآب درهم شکسته است! فریاد بزنید! موآب شرمسار شده است، به ویرانه‌ای تبدیل شده و تمام ملّت‌های اطراف او را مسخره می‌کنند. من، خداوند، چنین گفته‌ام.»
گریزی برای موآب نیست
40خداوند گفته است که ملّتی مانند عقاب با بال‌های گسترده به‌سرعت بر سر موآب فرود خواهد آمد، 41و شهرها و قلعه‌های دفاعی تسخیر خواهند شد. در آن روز سربازان موآب مثل زنان در حال زایمان در ترس خواهند بود. 42موآب ویران خواهد شد و دیگر به‌عنوان یک ملّت وجود نخواهد داشت، چون علیه من طغیان کرد. 43وحشت، چاله و دام در انتظار مردم موآب خواهد بود. 44هرکه از وحشت بگریزد به چاله می‌افتد و هرکه از چاله بیرون بیاید به دام خواهد افتاد، چون خداوند زمانی را برای ویرانی موآب تعیین کرده است. 45پناهندگانِ درمانده، برای سرپناه به حِشبون، شهری که روزی سیحون پادشاه آن بود، رو می‌آوردند؛ امّا آن شهر در آتش شعله‌ور است. آتش، تمام مرزها و قلّه‌های کوهستانیِ مردم جنگ دوست موآب را سوزانیده است. 46وای بر مردم موآب! مردمی که کِموش را می‌پرستیدند، از بین رفته‌اند و پسران و دختران آن‌ها را به اسارت برده‌اند.
47امّا خداوند در آینده موآب را دوباره کامیاب خواهد کرد. این چیزهایی است که خداوند برای موآب گفته و واقع خواهد شد.
Currently Selected:
اِرمیا 48: مژده
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Today's Persian Version Revised (TPVR) © United Bible Societies, 2023
