اِرمیا 44
44
پیام خداوند به یهودیان در مصر
1خداوند در مورد تمام یهودیانی که در شهرهای میگدُل، تَحفَنحیس، مِمفیس و در جنوب مصر زندگی می‌کردند، با من سخن گفت. 2خداوند متعال، خدای اسرائیل، گفت: «شما خودتان شاهد ویرانی‌ای که بر اورشلیم و سایر شهرهای یهودا وارد کردم، بودید. آن‌ها حتّی تا به امروز ویران هستند و کسی در آن‌ها زندگی نمی‌کند، 3چون مردم آنجا مرتکب شرارت شده خشم مرا برانگیختند. آن‌ها برای خدایان دیگر قربانی می‌گزراندند و در خدمت خدایانی درآمدند که نه شما آن‌ها را پرستش کرده بودید و نه نیاکان شما. 4من مرتّب بندگان خودم یعنی انبیا را فرستادم تا به شما بگویند از انجام این کار وحشتناکی که من از آن تنفّر دارم، خودداری کنید. 5امّا شما گوش ندادید و توجّه نکردید. شما از قربانی‌های پلید خود برای خدایان بیگانه دست برنداشتید. 6پس من خشم و غضب خود را بر شهرهای یهودا و کوچه‌های اورشلیم فرو ریختم و آن‌ها را به آتش کشیدم. آن‌ها به ویرانه‌هایی تبدیل شدند که حتّی امروز انسان از دیدن آن وحشت می‌کند.
7«پس من، خداوند متعال، خدای اسرائیل، از شما می‌پرسم چرا می‌خواهید چنین بلایی بر سَرخود بیاورید. آیا خواهان نابودی مردان و زنان، کودکان و اطفال خود هستید تا دیگر کسی از شما باقی نماند؟ 8چرا با پرستش بُت‌ها و قربانی برای خدایان بیگانه در اینجا، در مصر در جایی که می‌خواهید زندگی کنید، خشم مرا برمی‌انگیزید؟ آیا این کار را برای از بین بردن خودتان می‌کنید تا این‌که تمام ملّت‌های روی زمین شما را مسخره کنند و نام شما را مثل لعن و نفرین به کار ببرند؟ 9آیا تمام آن کارهای ظالمانه‌ای را که در شهرهای یهودا و کوچه‌های اورشلیم به‌وسیلهٔ اجداد شما و به‌وسیلهٔ پادشاهان یهودا و زن‌های آن‌ها و همچنین به‌وسیلهٔ شما و زن‌هایتان صورت می‌گرفت، فراموش کردهاید؟ 10امّا تا به امروز، شما خود را فروتن نساخته‌اید. شما حرمت مرا نگاه نداشته‌اید و طبق دستوراتی که به شما و به اجدادتان داده‌ام، زندگی نکرده‌اید.
11«پس من، خداوند متعال، خدای اسرائیل، علیه شما اقدام خواهم کرد و تمام یهودا را ویران خواهم ساخت. 12در مورد مردم یهودا که باقی مانده‌اند و تصمیم گرفته‌اند به مصر بروند و در آنجا زندگی کنند، من همۀ آن‌ها را نابود خواهم کرد. تمام آن‌ها وحشت خواهند کرد؛ مردم آن‌ها را مسخره کرده نام آن‌ها را مثل لعن و نفرین به کار خواهند برد. 13من کسانی را که در مصر زندگی می‌کنند، همان‌طور که با مردم اورشلیم کردم، با جنگ و گرسنگی و بیماری مجازات خواهم کرد. 14هیچ‌یک از مردم یهودا که زنده مانده و برای زندگی به مصر آمده‌اند، نخواهند توانست فرار کنند یا زنده بمانند. حتّی یکی از آن‌ها به یهودا، جایی که آرزو دارند یک‌بار دیگر در آنجا زندگی کنند، برنخواهد گشت. هیچ‌کس به‌جز عدّۀ کمی پناهنده به آنجا برنخواهد گشت.»
15آنگاه گروه کثیری شامل تمام مردانی که می‌دانستند همسرانشان برای خدایان دیگر قربانی می‌گذراندند و همه زنانی که در آنجا ایستاده بودند، از جمله یهودیانی که در جنوب زندگی می‌کردند، به من گفتند: 16«ما به آنچه تو به نام خداوند به ما گفته‌ای، گوش نخواهیم داد. 17ما به انجام همان کارهایی که گفتیم ادامه خواهیم داد. ما برای الهۀ خودمان، ملکۀ آسمان، قربانی تقدیم خواهیم کرد و هدیۀ شراب بر قدمش خواهیم ریخت، یعنی همان کاری را می‌کنیم که اجداد، پادشاهان و رهبران ما در شهرهای یهودا و کوچه‌های اورشلیم می‌کردند. در آن موقع ما غذای فراوان داشتیم، در رفاه زندگی می‌کردیم و زحمتی نداشتیم. 18امّا از وقتی‌که از اهدای قربانی به حضور ملکۀ آسمان و ریختن شراب بر قدم‌های او خودداری کردیم، دیگر چیزی نداریم و مردم ما یا در جنگ کشته می‌شوند، یا از گرسنگی می‌میرند.»
19و زنان گفتند: «وقتی نان‌های شیرینی را به‌صورت ملکۀ آسمان می‌پختیم و به حضور او قربانی تقدیم می‌کردیم و شراب را به‌عنوان هدیه به حضورش تقدیم می‌کردیم، شوهران ما، با هرچه که می‌کردیم، موافق بودند.»
20آنگاه من به تمام مردان و زنانی که چنین جوابی به من داده بودند، گفتم: 21«در مورد قربانی‌هایی که شما و اجداد شما، پادشاهان و رهبران و تمام مردم در شهرهای یهودا و کوچه‌های اورشلیم تقدیم می‌کردید، آیا فکر می‌کنید خداوند آن‌ها را نمی‌دانست و یا آن‌ها را فراموش کرده است؟ 22همین امروز سرزمین شما ویران شده و دیگر کسی در آن زندگی نمی‌کند. منظرۀ وحشتناکی است. مردم نام آن را مثل لعن و نفرین به کار می‌برند، چون خداوند نمی‌توانست بیش از این ظلم و شرارت شما را تحمّل کند. 23چون برای خدایان دیگر قربانی تقدیم کردید و با عدم اطاعت از احکام خداوند مرتکب گناه شده‌اید، پس خداوند شما را به چنین مصیبتی گرفتار کرده است.»
24-25من هرچه را خداوند متعال، خدای اسرائیل خواست به یهودیان مقیم مصر بگویم، به تمام مردم مخصوصاً به زنان گفتم: «شما و همسرانتان برای ملکۀ آسمان سوگند وفاداری یاد کردهاید. شما نذر کرده برایش قربانی بگزرانید و شراب بر قدم‌هایش بریزید، و شما نذر خود را ادا کردید. خیلی خوب، پس به عهد خود وفا کنید و نذرهای خود را ادا نمایید. 26پس اکنون به تصمیمی که من خداوند در نام عظیم خودم برای شما یهودیان مقیم مصر گرفته‌ام گوش کنید: دیگر هیچ‌وقت اجازه نخواهم داد هیچ‌یک از شما به نام من سوگند یاد کرده بگوید، 'من به نام خداوند متعال سوگند یاد می‌کنم!' 27من دیگر نخواهم گذاشت شما در رفاه باشید، و همه نابود خواهید شد. همۀ شما یا در جنگ خواهید مُرد یا از بیماری. حتّی یک نفر از شما باقی نمی‌ماند. 28امّا تعداد کمی از شما از مرگ خواهند گریخت و از مصر به یهودا برخواهند گشت. در آن موقع، آنانی که زنده مانده‌اند خواهند دانست که حرف‌های چه کسی به حقیقت پیوسته است، حرف‌های من یا آن‌ها. 29من، خداوند، برای اثبات آنچه در مورد مجازات شما و تصمیم خودم برای نابودی شما گفته‌ام، به شما علامتی می‌دهم. 30من حُفرع، فرعون مصر را تسلیم دشمنانش که قصد کشتن او را دارند، خواهم کرد، همان‌طور که صِدِقیا، پادشاه یهودا را تسلیم نبوکدنصر پادشاه بابِل که قصد کشتن او را داشت نمودم.»
Currently Selected:
اِرمیا 44: مژده
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Today's Persian Version Revised (TPVR) © United Bible Societies, 2023
