اِشعیا 7

پیامی برای آحاز پادشاه

1در ایّام آحاز پادشاه، پسر یوتام و نوۀ عُزّیا، که در یهودیه فرمانروایی می‌کرد، رِصین، پادشاه سوریه، و فِقَح، فرزند رملیا پادشاه اسرائیل، به اورشلیم حمله کردند ولی نتوانستند آن‌ را فتح کنند.

2وقتی خبر هم‌پیمان شدن ارتش سوریه و اسرائیل به پادشاه یهودا رسید، او و تمام مردمش از ترس مثل درختان بید در برابر باد، به لرزه افتادند.

3آنگاه خداوند به اِشعیا گفت: «تو به‌ همراه پسرت، شِاریاشوب،#7‏:3 واژهٔ عبری به‌کار رفته در اینجا به معنای «باقی‌مانده‌ای بازخواهد گشت» می‌باشد. به دیدن آحاز پادشاه برو. تو او را در کوچۀ پارچه‌ بافان، در انتهای جوی آبی که از استخر بالایی جاری است خواهی یافت. 4به او بگو: مراقب و آرام باش؛ نترس و نگران نباش. خشم رِصین و سربازان سوری و فِقَحِ پادشاه از دود کُندۀ نیم سوخته بیشتر نیست. 5سوریه به اتّفاق اسرائیل و پادشاهان آن توطئه کرده‌اند. 6آن‌ها می‌خواهند به یهودیه حمله کرده مردم را به وحشت بیندازند و سپس پسر طَبئیل را به تخت سلطنت بنشانند.

7«امّا من، یَهْوه، خدا اعلام می‌کنم که چنین چیزی هرگز واقع نخواهد شد، 8زیرا سوریه از پایتختش، دمشق، قوی‌تر نیست و قدرت دمشق هم از قدرت رِصین پادشاه بیشتر نمی‌باشد. امّا در مورد اسرائیل: در ظرف شصت و پنج سال، چنان خُرد خواهد شد که دیگر چیزی به‌عنوان یک ملّت از آن باقی نماند. 9اسرائیل از سامره پایتخت آن قوی‌تر نیست و سامره هم از فِقَح پسر رملیا قوی‌تر نیست.

«اگر در ایمانت استوار نباشی، تو خود نیز استوار نخواهی ماند.»

علامت عمانوئیل

10خداوند پیام دیگری به آحاز فرستاده به او گفت: 11«از یَهْوه، خدای خود، بخواه تا به تو علامتی بدهد، خواه آن علامت از عمق دنیای مردگان باشد و خواه از اوج آسمان‌ها.»

12آحاز گفت: «من خدا را آزمایش نمی‌کنم و علامتی نخواهم خواست.»

13اِشعیا در جواب گفت: «بشنوید، ای خاندان داوود! آیا کافی نبود مردم را به ستوه آوردید که حالا می‌خواهید خدای من را هم به ستوه آورید؟ 14پس دراین‌صورت خداوند خودش به شما علامتی خواهد داد و آن این است که باکره#7‏:14 واژۀ عبری که در اینجا بکار برده شده است، معادل «دختر جوانی» می‌باشد. این واژه در زبان عبری اشاره دارد به هر دختری که آمادۀ ازدواج می‌باشد. عبارت «باکره» مذکور در انجیل متّی 23‏:1 از متن یونانی عهد عتیق که 500 سال بعد از اِشعیای نبی ترجمه شده، گرفته شده است. حامله شده پسری خواهد زایید که نامش عمانوئیل یعنی «خدا با ما» خواهد بود. 15او شیر و عسل خواهد خورد تا زمانی‌که بداند چگونه بدی را رد کند و نیکی را بپذیرد. 16قبل از فرارسیدن آن روز، سرزمین‌های آن دو پادشاه که شما از آن‌ها می‌ترسید، متروک خواهد شد.

17«خداوند روزهایی را نصیب شما و قومتان و تمام خاندان سلطنتی خواهد کرد که به‌مراتب بدتر از زمان جدایی پادشاهی اسرائیل از یهودا خواهد بود. او پادشاه آشور را خواهد آورد.

18«وقتی آن روز برسد، خداوند با سوت به مصریان علامتی خواهد داد و آن‌ها مثل مگس از دورترین سواحل رود نیل خواهند آمد و آشوریان مثل زنبور سرازیر خواهند شد. 19آن‌ها تمام وادی‌های صعب‌العبور، غارها و صخره‌ها را پُر کرده تمام خارزارها و چمن‌زارها را خواهند پوشاند.

20«وقتی آن روز برسد، خداوند کسی را از آن‌طرف رود فرات، یعنی امپراتور آشور، را فرا خواهد خواند و او با تیغش، مثل یک سلمانی‌، موی سر و بدن و ریش شما را از ته خواهد تراشید.

21«در آن روز اگر یک زارع بتواند حتّی یک گوساله و دو بُز خود را نگاه دارد، 22آن‌ها آن‌قدر شیر خواهند داد که نیاز او برطرف خواهد شد. آری، آنانی که در سرزمین زنده می‌مانند، شیر و عسل کافی برای خوردن خواهند داشت.

23«در آن زمان، تاکستانی با هزار درخت انگور به ارزش هزار تکّۀ نقره از بوته‌های خاروخُلنگ پوشیده خواهد شد. 24مردم با تیر وکمان برای شکار به آنجا خواهند رفت، چون تمام سرزمین پوشیده از بوته‌های خاروخس خواهد بود. 25تمام تپّه‌هایی که محل کِشت گیاهان و محصولات بود، اکنون پوشیده از خار است. فقط گاوها و گوسفندان می‌توانند در آنجا بچرند.»

Currently Selected:

اِشعیا 7: مژده

Highlight

Copy