حزقیال 14
14
خدا بُت‌پرستی را محکوم می‌کند
1گروهی از رهبران آمده نزد من نشستند. 2خداوند با من چنین سخن گفت: 3«ای انسان فانی، این مردان قلب و فکرشان را به بُت‌ها داده‌اند و آن بُت‌ها باعث لغزش ایشان شده‌اند. آیا آن‌ها فکر می‌کنند که من به سؤالات آن‌ها پاسخ خواهم داد؟
4«بنابراین به ایشان بگو من، خداوند متعال، به آن‌ها چنین می‌گویم: هرکدام از شما اسرائیلیان که قلب خود را به بُت‌ها داده است تا آن‌ها او را به گناه بکشند و سپس برای مشورت نزد نبی‌ای بیاید، از من پاسخ خواهد گرفت، پاسخی که بُت‌های بسیار او سزاوارش هستند. 5همۀ این بُت‌ها قوم اسرائیل را از من روی‌گردان کرده‌اند، امّا با این پاسخ، می‌خواهم ایشان را به‌سوی خود بازگردانم.
6«پس به قوم اسرائیل بگو که یَهْوه، خداوند می‌گوید: توبه کنید؛ از بُت‌پرستی دست بکشید و از بُت‌های کَریه روی برگردانید؛ 7زیرا کسانی چه از قوم اسرائیل و چه از بیگانگانی که در اسرائیل ساکن هستند و از من جدا شده بُت‌ها را به قلب‌های خود راه داده‌اند و شرارت را چون سنگ لغزشی در برابر خود قرار داده‌اند، نزد نبی بروند تا از من راهنمایی بخواهند، من، خداوند، خودم پاسخ ایشان را خواهم داد. 8من بر ضد این اشخاص خواهم بود و ایشان را سرمشق و درس عبرتی برای همه کرده از میان قوم خود برخواهم داشت، و شما خواهید دانست که من خداوند هستم.
9«اگر نبی‌ای فریب بخورد و سخن دروغ بگوید، به این خاطر است که من، خداوند، آن نبی را فریب داده‌ام و دست خود را علیه او بلند کرده‌ام، و او را از میان قوم اسرائیل محو و نابود خواهم کرد. 10نبی و کسی که با او مشورت می‌کند، هر دو یک مجازات خواهند داشت، 11تا قوم اسرائیل دیگر از من دوری نکنند و خود را با گناه آلوده نسازند. ایشان قوم من خواهند شد و من خدای ایشان.» خداوند متعال چنین سخن می‌گوید.
نوح، دانیال و ایّوب
12خداوند با من چنین سخن گفت: 13«ای انسان فانی، اگر سرزمینی علیه من گناه ورزد و نسبت به من بی‌وفا شود، من دست خود را علیه آن بلند کرده نان ایشان را قطع خواهم نمود؛ چنان قحطی‌ای خواهم فرستاد که انسان و حیوان را یکسان از پای درآورد. 14حتّی اگر نوح، دانیال و ایّوب در آنجا زندگی می‌کردند، نیکی ایشان فقط می‌توانست جان‌های خودشان را نجات دهد.» خداوند متعال چنین سخن می‌گوید.
15«یا اگر حیوانات وحشی را بفرستم که آن سرزمین را پایمال و ویران کنند و مردم از ترس حیوانات وحشی نتوانند از آن عبور کنند، 16و اگر آن سه مرد هم در آنجا زندگی می‌کردند، من، خداوند متعال، به حیات خود قسم می‌خورم که ایشان نمی‌توانستند حتّی جان‌های فرزندان خود را نجات دهند. آن‌ها فقط خودشان نجات می‌یافتند، و آن سرزمین به بیابان تبدیل می‌شد.
17«یا اگر شمشیر را به آن کشور بفرستم تا آنجا را از انسان و حیوان پاک سازد، 18هرچند آن سه مرد در آنجا می‌بودند، من، خداوند متعال، به حیات خود قسم می‌خورم که آن‌ها نمی‌توانستند حتّی فرزندان خود را هم از مرگ نجات بدهند. آن‌ها فقط خودشان نجات می‌یافتند.
19«یا اگر آن سرزمین را دچار طاعون کنم و با خونریزی و کشتن مردم و حیوانات آن، خشم خود را بر آن فرو ریزم، 20حتّی اگر نوح، دانیال و ایّوب در آنجا می‌بودند، من، خداوند متعال، به حیات خود سوگند می‌خورم که آن‌ها نمی‌توانستند حتّی جان فرزندان خود را نجات دهند؛ نیکی ایشان فقط جان‌های خودشان را نجات می‌داد.»
21اینک خداوند متعال چنین می‌گوید: «من مجازات فجیع خود، یعنی جنگ، گرسنگی، حیوانات وحشی و طاعون را به اورشلیم خواهم فرستاد تا انسان‌ها و حیوانات آن را یکسان نابود سازند. 22اینک، بنگرید! تعدادی از دختران و پسران شما باقی خواهند ماند و نزد شما آورده خواهند شد. شما خواهید دید که چه پلید هستند، و قانع خواهید شد مجازاتی که بر اورشلیم آوردم، عادلانه بوده است. 23هنگامی‌که رفتار و روش‌های ایشان را ببینید، خواهید دانست که آنچه انجام داده‌ام، بی‌سبب نبوده است.» خداوند متعال چنین سخن می‌گوید.
Currently Selected:
حزقیال 14: مژده
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Today's Persian Version Revised (TPVR) © United Bible Societies, 2023
