جامعه 4

1آنگاه در مورد ظلم و ستمی که در زیر آفتاب جریان دارد، فکر کردم. مردم مظلوم را دیدم که اشک می‌ریزند، امّا هیچ‌کس آن‌ها را تسلّی نمی‌داد و کسی به دادشان نمی‌رسید، چون کسانی‌ که بر آن‌ها جفا می‌کردند، دارای زور و قدرت هستند. 2پس گفتم کسانی‌که مُردند و از این دنیا رفتند از کسانی‌که هنوز زنده‌اند، وضع بهتری دارند. 3امّا خوشبخت‌تر از این دو گروه کسانی هستند که هنوز به دنیا نیامده‌اند تا کارهای شریرانه‌ای که در زیر آفتاب کرده می‌شود را ببینند.

4بعد مشاهده کردم که تلاش و موفّقیّت یک شخص نتیجهٔ حسادت او به دیگران است. این کار هم مانند دویدن به‌دنبال باد، بیهوده است.

5مرد احمق دست روی دست خود می‌گذارد

و گرسنگی می‌کشد.#4‏:5 معنی این قسمت در زبان عبری: از گرسنگی گوشت بدن خود را می‌خورد.

6یک دست پُر آرامش

بهتر است از دو دست پُر با مشقّت

و دنبال باد دویدن.

7همچنین نمونۀ بیهودۀ دیگری را در زیر آفتاب دیدم:

8شخصی هست تنها و بی‌کس که

نه پسری دارد و نه برادری؛

سخت زحمت می‌کشد

امّا چشمش از ثروت سیر نمی‌شود

و از خود نمی‌پرسد: «برای چه کسی زحمت می‌کشم

و خود را از لذّت‌های زندگی محروم می‌سازم؟»

این نیز بیهوده و دردآور است.

9دو نفر از یک نفر بهترند، زیرا منفعت بیشتری از کارشان به دست می‌آورند. 10هرگاه یکی از آن‌ها بیفتد، دیگری او را بلند می‌کند. امّا وای به حال کسی‌ که تنها باشد و بیفتد و کسی را نداشته باشد تا او را بلند کند. 11اگر دو نفر کنار هم بخوابند گرم می‌شوند، امّا کسی‌ که تنها است چگونه می‌تواند خود را گرم کند؟ 12اگر کسی تنها باشد و به او حمله شود، ممکن است از پای درآید، امّا اگر دو نفر باشند، می‌توانند از خود دفاع کنند. ریسمان سه‌لا به‌آسانی پاره نمی‌شود.

13جوان فقیر امّا حکیم، بهتر از پادشاه پیر و احمق است که هشدار دیگران را نمی‌پذیرد. 14چنین جوانی ممکن است که از زندان آزاد شده به مقام پادشاهی برسد، هرچند که فقیر به دنیا آمده باشد. 15دیدم که مردمی که زیر آفتاب زندگی می‌کنند مایل‌اند از این جوانی که جانشین آن پادشاه شده است، پیروی کنند. 16او بر عدّۀ بی‌شماری حکومت می‌کند. امّا نسل بعدی به او رغبتی نشان نخواهد داد. به‌راستی این نیز بیهوده و در پی باد دویدن است.

Currently Selected:

جامعه 4: مژده

Highlight

Copy