دوّم تواریخ 7
7
تقدیس معبدِ بزرگ
(اوّل پادشاهان 8:62-66)
1هنگامی‌که دعای سلیمان تمام شد، آتش از آسمان فرود آمد و قربانی‌های سوختنی و قربانی‌ها را سوزاند و جلال خداوند معبدِ بزرگ را پُر ساخت. 2کاهنان نتوانستند وارد معبدِ بزرگ شوند، زیرا شکوه خداوند معبدِ بزرگ را پُر کرده بود. 3هنگامی‌که همۀ مردم اسرائیل آتشی را که فرود می‌آمد و جلال خداوند را در معبدِ بزرگ دیدند، روی سنگ‌فرش زانو زدند و صورت خود را بر زمین نهادند و خداوند را نیایش و ستایش کرده گفتند:
«او نیکو است؛ محبّت پایدار او جاودانی است.» 4آنگاه پادشاه و همۀ مردم نزد خداوند قربانی تقدیم کردند. 5و سلیمان پادشاه بیست و دو هزار گاو نر و صد و بیست هزار گوسفند را قربانی کرد. سپس پادشاه و همۀ مردم معبدِ بزرگ را وقف کردند. 6کاهنان هریک در جایگاه خود ایستادند. لاویان نیز با وسایل موسیقی‌ای که داوود پادشاه برای سپاسگزاری از خداوند ساخته بود، می‌خواندند: «محبّت پایدار او جاودانی است.» در مقابل ایشان، کاهنان شیپور می‌نواختند و همۀ قوم اسرائیل ایستاده بودند.
7سلیمان، قسمت مرکزی حیاط را که مقابل معبدِ بزرگ بود تقدیس کرد و در آنجا قربانی‌های سوختنی و چربی قربانی‌های مشارکت و سلامتی را تقدیم کرد، زیرا قربانگاه برنزی که او ساخته بود، گنجایش قربانی‌های سوختنی و هدایای غلّه و چربی را نداشت.
8در آن زمان سلیمان و مردم اسرائیل که گروه بزرگی بودند، در هفت روز، عید خیمه‌ها را جشن گرفتند. انبوهی از جمعیّت از راه دور، از گذرگاه حَمات در شمال تا مرز مصر در جنوب، در آنجا بودند. 9آن‌ها هفت روز را برای تقدیس قربانگاه و هفت روز دیگر را برای عید صرف کردند و در روز هشتم جشن دیگری برپا نمودند. 10در روز بیست و سوّم ماه هفتم، سلیمان مردم را به خانه‌های خود فرستاد. همه به‌خاطر نیکویی که خداوند به داوود، سلیمان و قوم خود اسرائیل نشان داده بود، شادمان و خوشحال بودند.
ظاهر شدن دوبارۀ خداوند به سلیمان
(اوّل پادشاهان 9:1-9)
11به‌این‌طریق سلیمان ساختن معبدِ بزرگ و کاخ پادشاهی را به پایان رساند و نقشه‌هایی را که برای معبدِ بزرگ و خانۀ خودش کشیده بود به انجام رسانید. 12آنگاه خداوند در شب به سلیمان ظاهر شد و به او گفت: «من دعای تو را شنیده‌ام و این مکان را برای قربانگاه خود برگزیده‌ام تا محلی برای اهدای قربانی‌ها به من باشد. 13هنگامی‌که آسمان را می‌بندم تا بارانی نبارد، یا فرمان می‌دهم تا مَلخ‌ها کشتزارها را بخورند و یا بلایی در میان قوم خود می‌فرستم، 14اگر قوم من که به نام من نامیده شده‌اند، نزد من دعا کنند و توبه نمایند و از راه‌های پلید خود بازگردند، آنگاه من از آسمان‌ها خواهم شنید و گناهان ایشان را خواهم بخشید و سرزمین ایشان را احیا خواهم کرد. 15اکنون چشم‌های من باز و گوش‌های من متوجّه دعایی است که در این مکان به‌جا آورده می‌شود. 16زیرا اکنون من این خانه را برگزیده و تقدیس کرده‌ام تا نام من برای همیشه در آنجا باشد و چشم من همیشه بر آن خواهد بود. 17اگر تو مانند پدرت، داوود در حضور من گام برداری و طبق فرمان‌هایی که من به تو داده‌ام، عمل کنی و دستورات و احکام مرا نگاه داری، 18آنگاه من تخت پادشاهی تو را استوار خواهم ساخت و طبق پیمانی که با پدرت داوود بستم و گفتم، 'تو همیشه جانشینی در اسرائیل خواهی داشت که بر آن فرمانروایی کند،' عمل خواهم کرد. 19امّا اگر شما مرا ترک کنید و از دستورات و احکامی را که به شما داده‌ام، سرپیچی کرده خدایان دیگر را خدمت و ستایش نمایید، 20آنگاه من شما را از زمینی که به شما داده‌ام، برخواهم کند و این معبدِ بزرگ را که برای نامم تقدیس کرده‌ام، ترک خواهم کرد و آن را در بین تمام قوم‌ها ضرب‌المثل ساخته مورد تمسخر قرار خواهم داد.
21«این معبدِ بزرگ که اکنون مورد احترام بسیار است، در آن زمان هر‌کس که از آن بگذرد، با تعجّب خواهد پرسید، 'چرا خداوند با این سرزمین و معبدِ بزرگ چنین کرده است؟' 22آنگاه مردم خواهند گفت، 'زیرا ایشان یَهْوه، خدای نیاکان خود را که آن‌ها را از مصر بیرون آورد، ترک کردند و خدایان دیگر را خدمت و پرستش کردند؛ درنتیجه خداوند آن‌ها را به همۀ این مصیبت‌ها گرفتار کرده است.'»
Currently Selected:
دوّم تواریخ 7: مژده
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Today's Persian Version Revised (TPVR) © United Bible Societies, 2023