اوّل قرنتیان 4

رسولان مسیح

1شما باید ما را خادمان مسیح و مباشرین حقایق اسرارآمیز الهی بدانید. 2مسلّماً یک مباشر باید قابل‌ اعتماد باشد. 3امّا اگر به‌وسیلۀ شما و یا یک دادگاه انسانی داوری شوم، برای من کوچک‌ترین اهمیّتی ندارد. من حتّی دربارۀ خود نیز قضاوت نمی‌کنم. 4شاید من در خود عیبی نمی‌بینم، ولی این دلیل بر بی‌گناهی من نیست. خود خداوند است که دربارۀ من قضاوت می‌کند. 5پس قبل از روز داوری و آمدن خداوند هیچ‌کس را داوری نکنید، زیرا او آنچه را که در تاریکی پنهان است در برابر نور آشکار خواهد ساخت و نیّات درونی آدمیان را فاش خواهد کرد. در آن‌وقت هر‌کس از جانب خود خدا تحسین خواهد شد.

6ای برادران#4‏:6 روی سخن در اینجا با تمام ایمان‌داران است. من، به‌خاطر شما، خودم و آپولُس را نمونه قرار دادم تا از ما یاد بگیرید که «از آنچه نوشته شده است نباید تجاوز کرد.» هیچ‌یک از شما نباید به یک نفر فخر کند و دیگری را خوار شمارد، 7زیرا کیست که تو را برتر ساخته است؟ چه داری که به تو بخشیده نشده است؟ پس اگر به تو بخشیده شده است، چرا طوری به خود فخر می‌کنی که گویا از خود داشته‌ای؟

8اکنون دیگر تمام آرزوهای شما برآورده شده است! حال ثروتمند شده‌اید و هم‌اکنون بدون ما به سلطنت رسیده‌اید! ای‌کاش واقعاً این‌طور بود تا ما نیز با شما سلطنت می‌کردیم! 9چنین به نظر می‌رسد که خدا ما رسولان را مانند اسیرانِ محکوم به مرگ که در آخر صف لشکریان قرار دارند، در مقابل چشم تمام کائنات، چه فرشته و چه انسان، به معرض نمایش گذاشته است. 10آری، ما به‌خاطر مسیح ابله محسوب می‌شویم، ولی شما در مسیح حکیم هستید! ما ضعیف هستیم و شما قوی! ما را حقیر می‌شمارند و شما را محترم! 11تا به این ساعت ما گرسنه و تشنه‌ایم، ژنده‌پوش هستیم، کتک می‌خوریم، آواره و سرگردان هستیم؛ 12باوجوداین با دست‌های خود کار می‌کنیم و زحمت می‌کشیم. وقتی فُحش می‌شنویم، دعای خیر می‌کنیم. وقتی آزار می‌بینیم، تحمّل می‌کنیم. 13وقتی به ما توهین می‌شود، با مهربانی پاسخ می‌دهیم. ما مانند زبالۀ جهان و پس‌ماندۀ همه‌‌چیز گشته‌ایم و هنوز هم همین حال ادامه دارد.

14این‌ها را ننوشتم تا شما را خجل سازم، بلکه خواستم شما را مانند فرزندان عزیز خود نصیحت نمایم. 15زیرا اگرچه شما هزاران معلّم در مسیح داشته باشید، ولی بیشتر از یک پدر نخواهید داشت و من با دادن بشارت انجیل مسبّب اتّحاد شما با مسیح عیسی شده و به‌این‌وسیله پدر شما گشته‌ام. 16بنابراین شما را تشویق می‌کنم از من تقلید کنید. 17برای این منظور «تیموتاؤس» را نزد شما فرستاده‌ام. او فرزند عزیز و وفادار من در خداوند است. او اصولی را که از مسیح آموختم و در همه‌جا در کلیساها تعلیم می‌دهم به شما یادآوری خواهد کرد.

18امّا عدّه‌ای چون فکر می‌کنند که من نزد شما نخواهم آمد مغرور شده‌اند. 19ولی اگر خدا بخواهد به زودی نزد شما خواهم آمد و نه فقط از ادّعاهای آنان، بلکه از قدرتشان نیز آگاه خواهم شد. 20زیرا پادشاهی خدا در حرف نیست، بلکه در قدرت است. 21آیا ترجیح می‌دهید که با شلّاق نزد شما بیایم یا با مهربانی و ملایمت؟

Currently Selected:

اوّل قرنتیان 4: مژده

Highlight

Copy