Apostoloin ruavot 13

PUAVILAN ENZIMÄINE USKONLEVITYSMATKU 13:1-15:35

Varnavua da Saulua kučutah levittämäh jevangeliedu

1Antiohien uskojien kanzukunnas oli Jumalan iänenkandajua dai opastajua: Varnava da Simeon, kudamua sanottih vie Nigerakse, kirinielaine Lutsii, Menahem, kudai oli kazvanuh yhtes muan n՚elländesvuitin herran Irodanke, da vie Saulu. 2Kerran, konzu hyö sluužittih Ižändäle da pyhitettih, Pyhä Hengi sanoi: «Eroitakkua Varnava da Saulu minule sih ruadoh, kudamah minä heidy kučuin.» 3Sit hyö pyhitettih da molittihes, pandih käit nämien kahten piäle da työttih heidy matkah.

Varnava da Saulu Kipral

4Varnava da Saulu, kudamii nenga työndi matkah Pyhä Hengi, tuldih Selevkieh da siepäi vetty myö mendih Kiprale. 5Salamien linnah tulduu hyö saneltih Jumalan sanua jevreilöin sinagougis. Iivan oli heile abulazennu.

6Hyö matkattih kogo suares läbi Pafossah suate. Sie hyö nähtih Var-Iisus-nimellisty jevreidy, kudai oli tiedoiniekannu da heittelihes Jumalan iänenkandajakse. 7Se elättelih suaren piäherran Sergii Paulusan luo, kudai oli mielevy mies. Tämä herru kučui Varnavan da Saulan da tahtoi kuulta heis Jumalan sanua. 8No se tiedoiniekku (juuri sidä merkiččöy hänen nimi Jellim) vastusti heidy, ku ei tahtonuh piästiä herrua Iisusan Hristosan uskoh. 9Sit Saulu – häi on i Puavil – täyzi Pyhiä Hengie pystytti häneh silmät 10da sanoi: «Sinä kaiken muanituksen da viäryön pezä, sinä karun kannettu, kaiken tozioigien vihaniekku! Sinä viäristelet Ižändän oigieloi dorogoi – etgo jo heitä sidä? 11Nygöi Ižändän käzi on nossuh sinuu vastah. Sinä roittos sogiekse, i et rubie nägemäh päivästy, kuni ei tule aigu.» I kerras udu da pimei heityttih tiedoiniekan piäle, i häi rubei sydimähes sinne tänne da eččimäh viettelijiä. 12Ku piäherru nägi tämän, häi rubei uskomah da diiviihes sidä, midä Ižändäh niškoi opastettih.

Puavil da Varnava Pisidien Antiohies

13Puavil lähti matkuvellienke Pafosaspäi da meni vetty myö Pamfilien Pergeh. Sie Iivan eroi heis da tuli järilleh Jerusalimah. 14Toizet jatkettih matkua Pergespäi ielleh da tuldih Pisidien Antiohieh. Suovattan hyö mendih sinagougah da istuttihes. 15Konzu sie oli lugiettu Zakonan kniigua da Jumalan iänenkandajien kirjutuksii, sinagougan vahnimat käskiettih rahvahale, gu hyö sanottas tulolazile: «Vellet, gu ollou teil sanottavua, mil lujendua nämii rahvahii, ga sanokkua.»

16Sit Puavil nouzi seizoi, nosti käin da rubei pagizemah: «Kuunnelkua minuu, izrail՚alazet dai muut, ket varuatto Izrail՚an Jumalua! 17Tämä Izrail՚an rahvahan Jumal valličči meijän tuattoloi, i konzu hyö oldih Jegiptas, vierahas muas, Häi luadii heis suuren rahvahan i vägeväl käil toi heidy siepäi iäre. 18Läs n՚elliäkymmendy vuottu Häi tirpi heidy elämättömäs muas, 19Häi hävitti Hanaanan muas seiččie eri rahvastu da jagoi niilöin muat Izrail՚an rahvahale perindömuakse. 20Nenga meni vuottu n՚ellisadua viizikymmen. Jälles sidä Häi andoi heile sud՚d՚at Jumalan iänenkandajan Samuilan aigah suate. 21I ku hyö sit pakittih suarii, Jumal andoi heile Saulan, Kisan poijan Venjaminan rovuspäi, i Saulu pidi valdua n՚ellikymmen vuottu. 22Sit Jumal välti händy da nosti heile suarikse Davidan, kudamas sanoi nenga: ‘Minä lövvin Davidan, Iisain poijan, miehen, kudai on Minule mieldy myö. Häi täyttäy kai Minun tahtot.’ 23Davidan jälgeläzis Jumal, kui i uskaldi, andoi Izrail՚ale Piästäjän, Iisusan. 24Hänen tulendan iel Iivan kuuloitti Izrail՚an rahvahale, anna kaikin hyllättäs riähkät da kiännyttäs Jumalan puoleh da ristittäzihes. 25Oman elaijan matkan lopus Iivan sanoi: ‘En minä ole se, kenekse työ minuu smietittö. A minule jälles tulou toine, minä en päi ni Hänen jalgoi jaksamah.’

26Vellet, Avraaman jälgeläzet da työ muut, ket varuatto Jumalua! Meilehäi työttih sana täs Piästäjäs. 27Jerusaliman eläjät da heijän valdumiehet ei ellendetty, ken on Iisus. Hyö suudittih Händy, i sil suvvol hyö täytettih Jumalan iänenkandajien sanat, kudamii joga suovattua lugietah. 28Hos hyö ei löytty nimittumua viärytty, mis voinnus suudie Händy surmah, no käskiettih Pilatale tappua Händy. 29Konzu hyö luajittih kai, midä Häneh niškoi oli sanottu Pyhis Kirjutuksis, hyö heitettih Händy ristupuus da pandih muah. 30No Jumal nostatti Händy kuollielois. 31Häi jiäviihes sit äijien päivien aigua niilöile, kudamat yhtes Hänenke tuldih Galileispäi Jerusalimah. Hyö nygöi sanellah Häneh näh rahvahan ies.

32Myögi sanelemmo teile hyviä viestii: midä Jumal uskaldi meijän tuattoloile, 33sen Häi andoi meile, lapsile. Häi nostatti Iisusan kuollielois, muga kui toizes psalmas on kirjutettugi:

– Sinä olet Minun Poigu,

Minä sain Sinun tänäpäi.

34I gu Jumal nostatti Iisusan kuollielois, Iisus nikonzu ei muutu muakse. Sih niškoi Jumal sanou nenga:

– Sen, midä suremattah da pyhästi uskaldin Davidale,

Minä annan teile.

35Juuri tädä sellittäy Pyhien Kirjutuksien toine kohtu:

– Sinä et anna Sinun pyhän ristikanzan

rungale muuttuo muakse.

36I ku David oman polven aigua täytti Jumalan mielet, häi kuoli. Händy pandih tuattoloin rinnale, i hänen rungu muutui muakse. 37No Häi, kudaman Jumal nostatti kuollielois, ei muuttunuh muakse. 38-39Tiijäkkiä sit, vellet: Hänen täh teile sanotah: ‘Teijän riähkät on prostittu’, i Hänen täh jogahine, ken uskou, rodieu oigiekse kaikes sit, mis Moisein Zakon ei voinnuh teidy oigiekse luadie. 40Sit vardoikkuattokseh, gu teile ei rodies se, mih niškoi Jumalan iänenkandajat sanottih nenga:

41– Kačokkua, työ nagrajat,

diivikkiättökseh – da hävikkiä!

Minä luajin teijän päivil moizen ruavon,

ga ni uskos etto,

ku kentahto sanos teile sih näh.»

42Konzu Puavil da Varnava oldih lähtemäs sinagougaspäi, heidy kučuttih sinne sanelemah nämii dieloloi tuliengi suovattan. 43Rahvahan levites, äijät jevreit da äijät muut heijän uskoh kiändynyöt lähtiettih Puavilan da Varnavanke. Puavil da Varnava paistih heijänke da kehitettih heidy pyzymäh Jumalan armos.

44Tossu suovattannu vähilleh ei kai linnu kerävyi kuundelemah Ižändän sanua. 45A jevreit, konzu nähtih rahvasjoukot, täytyttih vihal i ruvettih kiroten kiistämäh sidä vastah, midä Puavil pagizi. 46Sit Puavil da Varnava julgieh sanottih heile: «Kaikis enzimäzikse Jumalan sana pidi sanella teile. No ku työ hylgiättö sen i etto pie iččie pädijänny ilmanigäzeh elokseh, myö kiännymmö Jumalua tundemattomien rahvahien puoleh. 47Nenga on käskenyh meile Ižändy:

– Minä panin Sinuu valgiekse

Jumalua tundemattomile rahvahile

da piästäjäkse muan agjah suate.»

48Tämän kuultuu Jumalua tundemattomat rahvahat ihastuttih da ylendettih Ižändän sanua, i kaikin net, kelle oli lepitty piästä ilmanigäzeh elokseh, ruvettih uskomah. 49Ižändän sana levii kaikkiele sil lohkol. 50No jevreit yllytettih korgeirovullizii jumalanvaruajii naizii da linnan herrumiehii Puavilua da Varnavua vastah, heidy ruvettih painamah da ajettih iäre niilöis kohtis. 51Puavil da Varnava puistettih pölyt jallois heijän edeh da lähtiettih Ikonieh. 52A opastujat Antiohies ainos vai täytyttih hyväl mielel da Pyhäl Hengel.

Currently Selected:

Apostoloin ruavot 13: LIVVI

Highlight

Copy