Ewangelia według św. Łukasza 10
10
Rozesłanie siedemdziesięciu dwóch uczniów
1 #
Mar. 6,7
A potem wyznaczył Pan innych, siedemdziesięciu dwóch, i rozesłał ich po dwóch przed sobą do każdego miasta i miejscowości, dokąd sam zamierzał się udać.
2 #
Jan 4,35; Mat. 9,37.38 I powiedział im: Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało. Proście więc Pana żniwa, aby wysłał robotników na żniwo swoje.
3Idźcie! Oto posyłam was jako jagnięta między wilki.
4 #
Łuk. 9,3—5; II Król. 4,29 Nie noście z sobą sakiewki ani torby, ani sandałów; i nikogo w drodze nie pozdrawiajcie.
5A gdy do jakiegoś domu wejdziecie, najpierw mówcie: Pokój domowi temu.
6A jeśli tam będzie syn pokoju, spocznie na nim pokój wasz, a jeśli nie, wróci do was.
7 #
I Tym. 5,18; I Kor. 9,5—14 W domu tym pozostańcie, jedząc i pijąc to, co u nich jest; godzien bowiem robotnik zapłaty swojej. Nie przenoście się z domu do domu.
8 #
I Kor. 10,27
A jeśli do jakiegoś miasta wejdziecie i przyjmą was, spożywajcie to, co wam podadzą.
9I uzdrawiajcie w nim chorych, i mówcie do nich: Przybliżyło się do was Królestwo Boże.
10Jeśli zaś do któregoś miasta wejdziecie, a nie przyjmą was, wyjdźcie na ulicę i mówcie:
11 #
Dz. 18,6
Nawet proch z miasta waszego, który przylgnął do nóg naszych, strząsamy na was, lecz wiedzcie, iż przybliżyło się Królestwo Boże.
12Powiadam wam, iż w dniu owym lżej będzie Sodomie niż owemu miastu.
Jezus grozi miastom galilejskim
(Mat. 11,20—24)
13 #
Mat. 11,21—23
Biada tobie, Chorazynie, biada tobie, Betsaido; bo gdyby w Tyrze i Sydonie działy się te cuda, które u was się stały, dawno by w worze i popiele siedząc, pokutowały.
14Toteż lżej będzie Tyrowi i Sydonowi na sądzie aniżeli wam.
15 #
Izaj. 14,13.15 A ty, Kafarnaum, czy aż do nieba wywyższone będziesz? Nie! Aż do piekła zstąpisz.
16 #
Mat. 10,40; Jan 5,23; 15,23 A kto was słucha, mnie słucha, a kto wami gardzi, mną gardzi. A kto mną gardzi, gardzi tym, który mnie posłał.
Powrót siedemdziesięciu dwóch uczniów
17Powróciło tedy owych siedemdziesięciu dwóch z radością, mówiąc: Panie, i demony są nam podległe w imieniu twoim.
18 #
Jan 12,31; Obj. 12,8.9 Rzekł więc do nich: Widziałem, jak szatan, niby błyskawica, spadł z nieba,
19 #
Mar. 16,18; Ps. 91,13 Oto dałem wam moc, abyście deptali po wężach i skorpionach i po wszelkiej potędze nieprzyjacielskiej, a nic wam nie zaszkodzi.
20 #
II Mojż. 32,32; Fil. 4,3; Obj. 3,5; Mat. 7,22 Wszakże nie z tego się radujcie, iż duchy są wam podległe, radujcie się raczej z tego, iż imiona wasze w niebie są zapisane.
Modlitwa dziękczynna Jezusa
(Mat. 11,25—27; 13,16—17)
21W owej godzinie rozradował się w Duchu Świętym i rzekł: Wysławiam cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom; zaprawdę, Ojcze, bo tak się tobie upodobało.
22Wszystko jest mi przekazane przez Ojca mojego i nikt nie wie kto to Syn, jak tylko Ojciec, a kto Ojciec, jak tylko Syn, i ten, komu Syn zechce to objawić.
23I zwróciwszy się na osobności do uczniów, rzekł: Błogosławione oczy, które widzą, co wy widzicie.
24 #
I Piotra 1,10
Powiadam wam bowiem, iż wielu proroków i królów chciało widzieć, co wy widzicie, a nie ujrzeli, i słyszeć, co wy słyszycie, a nie usłyszeli.
Jak dostąpić żywota wiecznego
(Mat. 22,34—40; Mar. 12,28—31)
25 #
Łuk. 18,18—20
A oto pewien uczony w zakonie wystąpił i wystawiając go na próbę, rzekł: Nauczycielu, co mam czynić, aby dostąpić żywota wiecznego?
26On zaś rzekł do niego: Co napisano w zakonie? Jak czytasz?
27 #
V Mojż. 6,5; III Mojż. 19,18 A ten, odpowiadając, rzekł: Będziesz miłował Pana, Boga swego, z całego serca swego i z całej duszy swojej, i z całej myśli swojej, i z całej siły swojej, a bliźniego swego, jak siebie samego.
28 #
III Mojż. 18,5; Mat. 19,17 Rzekł mu więc: Dobrze odpowiedziałeś, czyń to, a będziesz żył.
Przypowieść o miłosiernym Samarytaninie
29On zaś, chcąc się usprawiedliwić, rzekł do Jezusa: A kto jest bliźnim moim?
30A Jezus, nawiązując do tego, rzekł: Pewien człowiek szedł z Jerozolimy do Jerycha i wpadł w ręce zbójców, którzy go obrabowali, poranili i odeszli, zostawiając go na pół umarłego.
31Przypadkiem szedł tą drogą jakiś kapłan i zobaczywszy go, przeszedł mimo.
32Podobnie i Lewita, gdy przyszedł na to miejsce i zobaczył go, przeszedł mimo.
33Pewien Samarytanin zaś, podróżując tędy, podjechał do niego i ujrzawszy, ulitował się nad nim.
34I podszedłszy opatrzył rany jego, zalewając je oliwą i winem, po czym wsadził go na swoje bydlę, zawiózł do gospody i opiekował się nim.
35A nazajutrz dobył dwa denary, dał je gospodarzowi i rzekł: Opiekuj się nim, a co wydasz ponad to, ja w drodze powrotnej oddam ci.
36Który z tych trzech, zdaniem twoim, był bliźnim temu, który wpadł w ręce zbójców?
37A on rzekł: Ten, który się ulitował nad nim. Rzekł mu Jezus: Idź, i ty czyń podobnie.
Marta i Maria
38 #
Jan 11,1; 12,2; 3 A gdy szli, wstąpił do pewnej wioski; a pewna niewiasta, imieniem Marta, przyjęła go do domu.
39Ta miała siostrę, a na imię jej było Maria, która usiadłszy u nóg Pana, słuchała jego słowa.
40Marta zaś krzątała się koło różnej posługi; a przystąpiwszy, rzekła: Panie, czy nie dbasz o to, że siostra moja pozostawiła mnie samą, abym pełniła posługi? Powiedz jej więc, aby mi pomogła.
41A odpowiadając rzekł do niej Pan: Marto, Marto, troszczysz się i kłopoczesz o wiele rzeczy;
42 #
Mat. 6,33
Niewiele zaś potrzeba, bo tylko jednego; Maria bowiem dobrą cząstkę wybrała, która nie będzie jej odjęta.
Currently Selected:
Ewangelia według św. Łukasza 10: BW1975
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
© 1975 - 2020 Towarzystwo Biblijne w Polsce (Warszawa), Bible Society in Poland (Warsaw)
