Lukâs 7:7-9

à yù də̀ ighe mə də kə̀ bû a kə̀lə̀ wò. Mə liə kə nə̀ wò mâŋ dzây tsə iyiə tə̀ wè kə̀fàʼ wam wə̀ taw kə. Mə kwu aghê nê mə faʼà a təŋə̀ ghu, mə kwu soʼo nəniy sǔgôʼ tìy ghu faʼà nəniy a təŋə̀ mìə̀, mə kwu nəniy daʼa kiy ani dzày yə̀ â umòʼ a we nə, ‘Ŋwòə!’ Ù kî ŋwò yə̀, mə də ani dzày yə̀ sòʼò â ù lìy a we nə, ‘Bù!’ U bù sòʼo. Mə də ani dzày tsə â wù kə̀fàʼ wam a we nə, ‘Zəŋi yə ghii!’ U zəŋi yə̀ sòʼò.” Abù Yesù zuw tsə ayiə yə ghii, idzwə yiy ŋge zwum yə̀ we ate. U kyèmì tsìy yə̀, dzày yə̀ awò ŋwàâ kə ghù kə̀ kə kə dzwumə̀ bə̂ nəniy we a ghu nə, “Mə ndzəmə̀ dzìy bə̀ ŋwò â ghà, Mə kamə kə̀ kôʼ kôʼ dzəə wù lìy wìy fəə anə aghě inaʼ i Islàel ù kwu nəniy dzòʼò ìbɛmə yə wù wə̀ kwu nəniy!”