18
ساریاں نالوں وَڈیرا کون اے
1اوسے گھڑی شاگِرد یِسُوع کول آ کے آکھن لگّے پئی اسمان دی بادشاہی وِچ ساریاں نالوں وَڈیرا کون اے۔ 2تَد اوس اِک مُنڈا سدّیا تے اوہنوں اوہناں دے وِچکار کھلا کِیتا۔ 3تے آکھیا مَیں تُہانوں سَچ آکھنا آں پئی جے تُسی نا مُڑو تے بچّیاں وانگُوں نا بنو تُسی اسمان دی بادشاہی وِچ کدی نا وڑو گے۔ 4سو جیہڑا کوئی اپنے آپ نُوں ایس بال وانگُوں نِیویاں کرے سو ای اسمان دی بادشاہی وِچ وَڈیرا اے۔
5تے جیہڑا کوئی ایہو جیہے بال نُوں میرے ناں دے سبّب کر کے قبول کرے سو مَینُوں قبول کر دا اے۔
گُناہ تُوں پرکھ
6پر جیہڑا کوئی ایہناں نِکّیاں وِچوں جیہڑے میرے اُتّے اِیمان لیاؤندے نیں۔ اِک نُوں ٹھوکر لائے۔ اوس شخص دے لئی چَنگا ایہو اے پئی چکّی دا پُڑ اوہدے گلّ وِچ بَدّھا جائے تے اوہ سمُندر دے ڈُونگھے تھاں ڈوبیا جاوے۔
7افسوس دُنیا اُتّے ٹھوکراں دے سبّب۔ ٹھوکراں دا لگناں تے ضرُور اے پر افسوس اوس بندے اُتّے جِہدی راہِیں ٹھوکر لگدی اے۔ 8تے جے تیرا ہتّھ یا تیرا پَیر تینُوں ٹھوکر لائے اوہنوں وَڈّھ کے اپنے کولوں سُٹ دے۔ ٹُنڈیاں یا لَنگیاں ہو کے زِندگی وِچ داخل ہونا تیرے لئی ایس نالوں چَنگا اے پئی تُوں دو ہتّھ یا دو پَیر ہوندیاں ہمیشہ دی اَگ وِچ سُٹّیا جاویں۔ 9تے جے تیری اَکھ تینُوں ٹھوکر لائے اوہنوں کڈھ کے اپنے کولوں سُٹ دے۔ کانیاں ہو کے زِندگی وِچ داخل ہونا تیرے لئی ایس نالوں چَنگا اے پئی دو اَکھّیاں ہوندیاں تُوں اَگ دے دوزخ وِچ سُٹّیا جاویں۔
گواچی ہوئی بِھیڑ دی تمثِیل
10خبردار ایہناں نِکّیاں وِچوں کِسے نُوں ماڑا نا جانو۔ کیوں جو مَیں تُہانوں آکھنا آں۔ پئی اوہناں دے فرِشتے اسماناں وِچ ہمیشہ میرے باپ دا مُنھ جیہڑا اسماناں وِچ اے ویکھدے نیں۔ 11[کیوں جو اِبنِ آدم گواچے ہویاں نُوں لَبّھن تے بچان آیا اے۔] 12تُسی کِیہ سمجھدے اوہ جے کر کِسے بندے دِیاں سَو بھیڈاں ہون تے اوہناں وِچوں اِک گواچ جاوے اوہ اوہناں نڑنّویاں نُوں چھڈ کے تے پہاڑاں اُتّے جا کے اوس گواچی ہوئی نُوں نا لَبھّے گا؟ 13تے جے کر اجیہا ہوئے پئی اوہ اوہنوں لَبّھ لیاوے مَیں تُہانوں سَچ آکھنا آں پئی اوسے دے لئی اوہ بوہتا خُوش ہوندا اے۔ اوہناں نڑنّویاں نالوں جیہڑیاں گواچیاں نئیں سن۔ 14ایسے طرح تُہاڈے باپ دی جیہڑا اسماناں اُتّے اے مرضی نئیں اے پئی ایہناں نِکّیاں وِچوں اِک وی برباد ہوئے۔
جدوں کوئی گُناہ کرے
15تے جے تیرا بھرا تیرا گُناہ کرے تُوں جا اوہدے نال ہو کے اوہنوں وَکھریاں سمجھا۔ جے کر اوہ تیری سُنے تے تُوں اپنے بھرا نُوں کھٹ لیا۔ 16پر جے کر اوہ تیری نا سُنے تے اپنے نال ہور اِک یا دو لے تاں جو دو یا تِنّ گواہاں دے مُنھوں ہر اِک گلّ ثبُوت ہو جائے۔ 17تے جے کر اوہ اوہناں دی گلّ نا مَنّے تے کلِیسیا نُوں آکھ۔ پر جے کلِیسیا دی وی نا مَنّے تے اوہ تیرے لئی اجیہا ہوئے جِہیا کوئی غیر قوم یا محصُولیا۔ 18مَیں تُہانوں سَچ آکھنا آں پئی جو کُجھ تُسی زمین اُتّے بَنّھو گے سو اسمان وِچ بَدّھا جائے گا۔ تاں جو کُجھ تُسی زمین اُتّے کھولو گے سو اسمان وِچ کھولیا جائے گا۔ 19فیر مَیں تُہانوں آکھنا آں جے تُہاڈے وِچوں زمین اُتّے دو کِسے کمّ واسطے رَل کے دُعا منگن گے اوہ میرے باپ ولّوں جیہڑا اسماناں وِچ اے اوہناں دے لئی کِیتا جائے گا۔ 20کیوں جو جِتّھے دو یا تِنّ میرے ناں اُتّے اکٹّھے نیں اوتھے مَیں اوہناں دے وِچ آں۔
مُعاف نا کرن والے نوکر دی تمثِیل
21تَد پطرس نیں کول آن کے اوہنوں آکھیا خُداوندا میرا بھرا کِنی واری میری تقصِیر کر دا جاوے تے مَیں اوہنوں مُعاف کراں؟ سَتّ واری تِیکر؟ 22یِسُوع اوہنوں آکھیا مَیں سَتّ واری تِیکر نئیں آکھدا پر ستہراں دی سَتّ واری تِیکر۔
23کیوں جو اسمان دی بادشاہی اِک بادشاہ وانگُوں اے جیہڑا اپنے نَوکراں توں لیکھا لینا چاہندا سی۔ 24جد لیکھا لین لگّا اِک نُوں اوہدے کول لے آندا جیہڑا دَس ہزار توڑیاں دا قرضئی سی۔ 25پر دین نُوں اوہدے پلّے کُجھ نئیں سی۔ اوہدے مالک حُکم دِتّا پئی اوہ تے اوہدی بیوی تے اوہدے بال بچّے تے سبھ جو کُجھ اوہدا ہوئے ویچیا جائے تے قرض بھر لیا جائے۔ 26تَد اوس نوکر نے پَیرِیں پَے کے مَتّھا ٹیکیا تے آکھیا خُداوندا مَینُوں مُہلت دے تے مَیں تیرا سبھ کُجھ بھر دیاں گا۔ 27اوس نوکر دے مالک نُوں رَحم آیا تے اوس اوہنوں چھڈ دِتّا تے قرض وی اوہنوں بخش دِتّا۔ 28پر جد اوہ نوکر باہر نِکلیا تے اوہدے نال دیاں نَوکراں وِچوں اِک اوہنوں لَبّھ پیا جیہڑا اوہدا سَو دینار دا قرضدار سی۔ اوس اوہنوں پھڑ کے اوہدا سَنگھ گُھٹیا تے آکھیا دے جو تُوں میرا دینا اے۔ 29تَد اوہدے نال دے نوکر پَیرِیں پَے کے اوہدی مِنّت کِیتی پئی مَینُوں مُہلت دے مَیں تیرا قرض دیاں گا۔ 30پر اوس نا مَنّیا سگوں جا کے اوہنوں قید وِچ پا دِتّا جد تِیکر اوہ قرض نا لاہ دے۔ 31سو جد اوہدے نال دیاں نَوکراں ایہہ حال ویکھیا تَد اوہناں بڑا غم کھادا تے جا کے اپنے مالک اگّے ساری حِقیقت دسی۔ 32تَد اوہدے مالک اوہنوں اپنے کول سَدّ کے آکھیا اَے شرِیر نوکر مَیں تینُوں اوہ قرض سارا چھڈ دِتّا۔ جد تُوں میری مِنّت کِیتی۔ 33ایہہ تینُوں نئیں سی چاہیدا پئی جیویں مَیں تیرے اُتّے رَحم کِیتا اینج ای تُوں وی اپنے نال دے نوکر اُتّے رَحم کر دا؟ 34سو اوہدے مالک غُصّے ہو کے اوہنوں دُکھ دین والیاں دے حوالے کِیتا جِنّاں چِر اوہ سارا قرض بھر نا دے۔ 35ایسے طرح میرا اسمانی باپ تُہاڈے نال وی کرے گا۔ جے تُسی سبھ اپنے اپنے بھراواں نُوں اپنے دِلوں مُعاف نا کرو۔
