6
سبت دے بارے سوال
1تے اِک سبت دے دِن ایویں ہویا پئی اوہ پَیلِیاں دے وِچوں دی لگا جاندا سی تے اوہدے شاگِرد سِٹّے توڑ توڑ کے تے ہتّھاں نال مَل مَل کے چَبدے جاندے سن۔ 2پر فرِیسیاں وِچوں کئیاں آکھیا تُسی کیوں اوہ کمّ کر دے ہو جیہڑا سبت دے دِن کرنا روا نئیں اے؟ 3یِسُوع اوہناں نُوں جواب دِتّا۔ تُساں ایہہ وی نئیں پڑھیا پئی داؤد نے کِیہ کِیتا جدوں اوہ آپ تے اوہدے سنگی بُھکھے سن؟ 4پئی اوہ کِس طرح خُدا دے گھر وِچ گیا۔ تے نذر دِیاں روٹِیاں جِنہاں دا کھانا کاہِناں دے بِناں ہورناں نُوں روا نئیں سی لے کے کھادِیاں تے اپنے سَنگیاں نُوں وی دِتّیاں۔ 5تے اوس اوہناں نُوں آکھیا پئی اِبنِ آدم سبت دا مالک اے۔
سُکّے ہتّھ والا بندہ
6تے ہوری سبت نُوں ایویں ہویا پئی اوہ عبادت خانے وِچ جا کے تعلِیم دین لگّا تے اوتھے اِک بندہ سی جِہدا سَجّا ہتّھ سُکّیا ہویا سی۔ 7تَد فقِیہ تے فریسی اوہدی سُوہ وِچ لگّے پئی ویکھئے اوہ سبت دے دِن چَنگا کرے گا یا نئیں تاں جو اوہدے اُتّے نالش کرن دا داء ہتّھ آوے۔ 8پر اوہنوں اوہناں دے مَن دِیاں دلِیلاں پتا سن۔ تے اوس سُکّے ہتّھ والے نُوں آکھیا۔ اُٹھ تے وِچکار کھلو۔ اوہ اُٹھ کھلوتا۔ 9تَد یِسُوع نے اوہناں نُوں آکھیا مَیں تُہانوں پُچھناں آں پئی سبت دے دِن نُوں کِیہ روا اے۔ بھلیائی کرنی یا بُریائی کرنی؟ جان بچانی یا اوہدا ناس کرنا؟ 10تے اوہناں ساریاں ولّ چَوفیرے ویکھ کے اوہنوں آکھیا اپنا ہتّھ وَدّھا۔ اوس وَدھایا تے اوہدا ہتّھ ٹھیک ہوگیا۔ 11تَد اوہناں بڑے غُصّے ہو کے آپو وِچ آکھیا پئی یِسُوع نال کِیہ کریئے۔
یِسُوع باراں رسُول چُن دا اے
12تے اونہی دِنیں اینج ہویا پئی اوہ پہاڑ اُتّے دُعا منگن گیا تے خُدا اگّے دُعا منگدیاں ساری رات کٹّی۔ 13تے جد دِن چڑھیا تَد اوس اپنے شاگِرداں نُوں کول سَدّ کے اوہناں وِچوں باراں نُوں چُنیا تے اوہناں نُوں رسُول وی آکھیا۔ 14شمعُون جِہدا ناں پطرس وی رکھیا تے اوہدا بھرا اندریاس تے یعقُوب تے یُوحنّا۔ تے فِلپُّس تے برتُلمائی۔ 15تے متّی تے تُوما تے حلفئی دا پُتر یعقُوب تے شمعُون جِہنُوں کُنس والا آکھدے سن۔ 16تے یعقُوب دا پُتر یہُوداہ۔ تے یہُوداہ اِسکریُوتی جیہڑا اوہدا پھڑان والا ہویا۔
یِسُوع تعلِیم تے شفا دیندا اے
17تے اوہناں نال اُتر کے اوہ میدان وِچ کھلو گیا۔ تے اوہدے شاگِرداں دی بڑی بِھیڑ سی۔ تے لوکاں دی بڑی خلقت جیہڑی سارے یہُودیہ تے یرُوشلِیم تے صُور تے صَیدا دے سمُندر دے کنڈھیوں ایس لئی آئی پئی اوہ اوہدی سُنن تے اپنے اپنے روگاں توں چنگے ہون۔ 18تے جیہڑے پلِیت رُوحاں دے دُکھی سن چنگے کِیتے گئے۔ 19تے ساری بِھیڑ چاہندی سی پئی اوہنوں چُھوئے کیوں جو قُدرت اوہدے وِچوں نِکل دی سی۔ تے سبھناں نُوں چَنگا کر دی سی۔
دَھنّی تے دُکھی
20فیر اوس اپنے شاگِرداں اُتّے نظر کر کے آکھیا
دھنّ ہو تُسی جیہڑے کنگال اوہ
کیوں جو خُدا دی بادشاہی تُہاڈی اے۔
21دھنّ ہو تُسی جیہڑے ہُن بُھکھے اوہ
کیوں جو رجائے جاؤ گے۔
دھنّ ہو تُسی جیہڑے ہُن روندے اوہ
کیوں جو ہَسّو گے۔
22دھنّ ہو تُسی جد اِبنِ آدم دے سبّب بندے تُہاڈے نال وَیر رکھن گے تے تُہانوں باہر کڈھ دین گے تے ملامت کرن گے تے تُہاڈا ناں بُرا جانن گے۔ 23اوس دِن خُوشی کرنا تے چھالاں مارنا ایس لئی پئی اسمان اُتّے تُہاڈا بڑا اَجر اے۔ کیوں جو نبیاں نال اوہناں دے وَڈّھے ایسے طرح کر دے سن۔
24پر تُہاڈے اُتّے افسوس جیہڑے دَولت مند اوہ۔
کیوں جو تُساں اپنی تسلّی لے لئی اے۔
25تُہاڈے اُتّے افسوس جیہڑے ہُن رجّے ہوئے ہو۔
کیوں جو تُسی بُھکھے ہوؤگے۔
تُہاڈے اُتّے افسوس جیہڑے ہُن ہسدے اوہ
کیوں جو تُہانوں غم لگّے گا تے تُسی روؤ گے۔
26افسوس تُہاڈے اُتّے جد سبھ لوک تُہانوں بھلا آکھن کیوں جو جُھوٹھے نبیاں نال اوہناں دے وَڈّھے ایسے طرح کر دے سن۔
دُشمناں لئی مُحبّت
27پر تُہانوں جیہڑے سُندے ہو مَیں آکھنا آں پئی اپنے دُشمناں نُوں پیار کرو۔ جیہڑے تُہاڈے نال وَیر رکھن اوہناں دا بھلا کرو۔ 28جیہڑے تُہانوں بد دُعا دین اوہناں نُوں دُعا دیو۔ جیہڑے تُہاڈی پَتّ لاہن اوہناں لئی دُعا کرو۔ 29جیہڑا تیری اِک گلھ اُتّے چپیڑ مارے اوہدے ولّ دُوجی وی پھیر دے۔ تے جیہڑا تیرا چوغہ کھو لَوے کُرتا لین توں وی اوہنوں نا ڈَک۔ 30ہر کِسے نُوں جیہڑا تَیتھوں منگے دے تے اوہدے توں جیہڑا تیرا مال کھو لَوے مُڑ نا منگ۔ 31تے جیہو جیہا تُسی چاہندے ہو پئی لوک تُہاڈے نال کرن اوہناں نال تُسی وی اونج ای کرو۔
32جے تُسی اوہناں نُوں جیہڑے تُہانوں پیار کر دے نیں پیار کرو تاں تُہاڈا کاہدا احسان اے؟ کیوں جو گُناہیں وی اپنے پیار کرن والیاں نُوں پیار کر دے نیں۔ 33تے جے تُسی اوہناں دا جیہڑے تُہاڈا بھلا کر دے نیں بھلا کرو۔ تے تُہاڈا کاہدا احسان اے؟ کیوں جو گُنہگار وی ایسے طرح کر دے نیں۔ 34تے جے تُسی اوہناں نُوں اُدھار دیو جِنہاں کولوں لین دی آس اے۔ تے تُہاڈا کاہدا احسان اے؟ گُنہگار وی گُناہِیاں نُوں اُدھار دیندے نیں تاں جو مُڑاونا ای لے لین۔ 35پر اپنے وَیرِیاں نال پیار کرو تے اوہناں دا بھلا کرو تے کُجھ مُڑ نا لین دی آس رکھ کے اُدھار دیو۔ تے تُہاڈا اَجر وَڈا ہوئے گا۔ تے تُسی خُدا تعالیٰ دے پُتر ہوؤگے۔ کیوں جو اوہ تے ناشکریاں تے شریراں لئی وی مہربان اے۔ 36جیویں تُہاڈا باپ رحیم اے تُسی وی رَحم دِل ہوؤ۔
عیب لانا
37تے عیب نا لاؤ تاں جو تُہاڈے اُتّے وی عیب نا لایا جائے۔ تے مُجرم نا ٹھہراؤ۔ تاں جو تُسی وی مُجرم نا ٹھہرائے جاؤ۔ رہا کرو۔ تے تُسی وی رہا ہوؤگے۔ 38دیو تاں تُہانوں دِتّا جائے گا۔ چَنگا ناپ گُھٹ گُھٹ کے ہِلاہِلا کے مُونہا مُنھ بھر کے تُہاڈی جھولی پان گے۔ کیوں جو جِس ماپ نال تُسی مِندے ہو اوسے نال تُہاڈے لئی وی مِنیا جائے گا۔
39تے اوس اوہناں نُوں اِک تمثِیل وی سُنائی۔ کِیہ اَنھا اَنھے نُوں راہ پا سکدا اے؟ دونویں ٹوئے وِچ نا ڈِگّن گے؟ 40شاگِرد اُستاد نالوں وَڈا نئیں۔ پر ہر کوئی جد کامِل ہویا۔ تَد اپنے اُستاد جِہیا ہوئے گا۔ 41تے تُوں اوس ککھ نُوں جیہڑا تیرے بھرا دی اَکھ وِچ اے۔ کاہِنُوں ویکھنا ایں۔ پر اوس چھتیر ولّ جیہڑی تیری اپنی اَکھ وِچ اے دھیان نئیں کر دا؟ 42یا تُوں کِیویں اپنے بھرا نُوں آکھ سکنا ایں بھراوا ککھ نُوں جیہڑا تیری اَکھ وِچ اے مَینُوں کڈھن دے۔ پر آپ اوس چھتیر نُوں جیہڑی تیری اَکھ وِچ اے نئیں ویکھدا؟ اَے مکّارا پہلاں چھتیر نُوں اپنی اَکھ وِچوں کڈھ۔ تَد ککھ نُوں اپنے بھرا دی اَکھ وِچوں تُوں چنگی طرح ویکھ کے کڈھ سکیں گا۔
رُکھّ تے اوہدا پَھل
43کیوں جو کوئی چَنگا رُکھّ نئیں اے۔ جِہنُوں ماڑا پَھل لگّے۔ تے نا کوئی ماڑا رُکھّ اے۔ جِہنُوں چَنگا پَھل لگّے۔ 44کیوں جو ہر اِک رُکھّ اپنے پَھلوں سیاتا جاندا اے۔ ایس لئی پئی ملہیاں توں ہنجیراں اکٹّھیاں نئیں کر دے تے نا جھاڑی توں انگور توڑ دے نیں۔ 45کھرا بندہ اپنے دِل دے کھرے خزانیؤں کھرِیاں گلّاں لیاؤندا اے تے بُرا بندہ اپنے بُرے خزانیؤں بُریاں گلّاں لیاؤندا اے۔ کیوں جو جو کُجھ دِل وِچ بھریا ہویا اے۔ اوہی اوہدے مُنھ اُتّے آؤندا اے۔
دو گھر بنان والے
46تے تُسی کیوں مَینُوں خُداوند خُداوند آکھدے ہو۔ تے میرے آکھے نئیں لگدے؟ 47جیہڑا میرے کول آؤندا اے تے میرِیاں گلّاں سُن کے اوہناں نُوں مَندا اے۔ مَیں تُہانوں دساں گا پئی اوہ کِہدے وانگر اے۔ 48اوہ اوس بندے وانگر اے۔ جِس گھر بنان لگیاں ڈُوہنگا پَٹ پَٹ کے پتّھر اُتّے نِیہہ رکھی۔ جد ہڑ آیا تے چھلّاں اوس گھر اُتّے زور ماریا۔ پر اوہنوں ہلا نا سکیاں۔ کیوں جو اوہ چنگی طرح بنایا ہویا سی۔ 49تے اوہ جیہڑا سُن کے نئیں مَندا اوس بندے وانگر اے۔ جِس بِناں نِیہہ دے زمین اُتّے گھر بنایا۔ اوہدے اُتّے چھلّاں نیں زور ماریا تے اوہ اونویں ای ڈَھے پیا۔ تے اوس گھر دی پُوری بربادی ہوئی۔