10
یِسُوع ستّر شاگِرداں نُوں گھل دا اے
1ایہناں گلّاں دے پِچّھوں خُداوند ستّر بندے ہور مُقرّر کِیتے تے اوہناں نُوں اپنے اگّے ہر شہر تے ہر تھاں جِتّھے آپ جان والا سی دو دو کر کے گھلّیا۔ 2تے اوہناں نُوں آکھیا۔ پئی فصل تے بُہت اے۔ پر واڈھے تھوڑے نیں۔ ایس لئی فصل دے مالک دی مِنّت کرو۔ پئی اوہ فصل نُوں وَڈّھن لئی واڈھے گھل دیوے۔ 3جاؤ۔ ویکھو مَیں تُہانوں بگھیاڑاں وِچ لیلیاں وانگُوں گھَلّناں آں۔ 4نا بٹوا لے جاؤ نا جھولی نا جُتِّیاں۔ تے راہ وِچ کِسے نُوں سلام نا کرو۔ 5تے جِس کِسے گھر وِچ وڑو۔ پہلاں آکھو پئی ایس گھر دی سلامتی ہوئے۔ 6تے جے کوئی سلامتی دا پُتر اوتھے ہوئے تُہاڈا سلام اوہدے اُتّے ٹھیرے گا۔ نئیں تے تُہاڈے اُتّے مُڑ آئے گا۔ 7تے اوسے گھر وِچ رہو تاں جو کُجھ اوہناں ولّوں مِلے کھاؤ پِیو۔ کیوں جو مزدُوری مزدُور دا حق اے۔ گھر گھر نا پِھرو۔ 8تے جِس شہر وِچ وڑو تے اوہ شہر تُہانوں قبولے تاں جو کُجھ تُہاڈے اگّے رکھیا جائے کھاؤ۔ 9اوس تھاں دے روگِیاں نُوں ولّ کرو۔ تے اوہناں نُوں ایہہ آکھو۔ پئی خُدا دی بادشاہی تُہاڈے نیڑے آئی اے۔ 10تے جِس کِسے شہر وِچ وڑو تے اوہ شہر تُہانوں نا قبولے تے اوہدیاں بازاراں وِچ جا کے آکھو۔ 11پئی تُہاڈے شہر دا گھٹّا وی جیہڑا ساڈے پیراں اُتّے پیا اے۔ اسی تُہاڈے سامھنے جھاڑ دینے آں۔ پر ایہہ جان لو پئی خُدا دی بادشاہی نیڑے آگئی اے۔ 12مَیں تُہانوں آکھنا آں پئی اوس دِن سدُوم دا حال اوس شہر نالوں بُہتا سوکھا ہوئے گا۔
اِیمان نا لیاؤن والے شہر
13خُرازِین افسوس تیرے اُتّے۔ بَیت صَیدا افسوس تیرے اُتّے۔ کیوں جو اوہ کراماتاں جیہڑیاں تُہاڈے وِچ وکھائیاں گِئیاں سن جے صُور تے صَیدا وِچ وکھالِیاں جاندِیاں۔ تے اوہ ترپّڑ اپنے اُتّے لے کے تے سواہ وِچ بَیہہ کے کدوں دی تَوبہ کر لَیندے۔ 14پر صُور تے صَیدا لئی تُہاڈے نالوں عدالت وِچ سوکھا ہوئے گا۔ 15تے اَے کَفرنحُوم کِیہ تُوں اسمان تِیکر اُچّا کِیتا جائیں گا؟ نئیں تُوں سگوں پاتال تِیکر اُتاریا جائیں گا۔
16جیہڑا تُہاڈی سُندا اے۔ میری سُندا اے۔ جیہڑا تُہانوں رَدّ کر دا اے اوہ مَینُوں رَدّ کر دا اے۔ تے جیہڑا مَینُوں رَدّ کر دا اے اوہ میرے گھلّن والے نُوں رَدّ کر دا اے۔
ستّر شاگِرداں دی واپسی
17اوہ ستّر خُوشی نال مُڑ آئے تے آ کے آکھیا۔ اَے خُداوند تیرے ناں اُتّے بد رُوحاں وی ساڈے وَس وِچ نیں۔ 18تَد اوس اوہناں نُوں آکھیا۔ مَیں شیطان نُوں بِجلی وانگُوں اسمانوں ڈِگّیا ویکھیا۔ 19ویکھو مَیں تُہانوں اختیار دِتّا اے۔ پئی سپّاں تے ٹھوہیاں نُوں لتاڑو تے وَیری دی ساری طاقت نُوں۔ تے کوئی شے کدی تُہاڈا نُقصان نا کرے گی۔ 20تَد وی ایس اُتّے خُوش نا ہو پئی رُوحاں تُہاڈے وَس وِچ نیں پر خُوشی کرو۔ پئی تُہاڈے ناں اسمانِیں لِکھے ہوئے نیں۔
یِسُوع خُوش ہوندا اے
21اوسے گھڑی اوس پاک رُوح وِچ خُوش ہو کے آکھیا۔ اَے باپ اسمان تے زمین دے خُداوند مَیں تیری وڈیائی کرنا آں پئی تُوں ایہناں گلّاں نُوں عقل والیاں سیانیاں توں لُکایا۔ تے نیانیاں اُتّے اوہناں نُوں ظاہر کِیتا۔ ہاں اَے باپ ایسے طرح ای تینُوں چَنگا لگّا۔ 22سبھ کُجھ میرے باپ ولّوں مَینُوں دِتّا گیا اے۔ تے کوئی پُتر نُوں بِناں باپ دے نئیں جان دا۔ پئی اوہ کون اے۔ تے نا کوئی باپ نُوں جان دا اے پئی اوہ کون اے۔ بِناں پُتر دے۔ تے اوہ جِہدے اُتّے پُتر اوہنوں ظاہر کرنا چاہے۔ 23تے شاگِرداں ولّ دھیان کر کے اوہناں نُوں اوہلے وِچ آکھیا دھنّ اوہ اَکھّیاں جیہڑیاں ایہہ ویکھدِیاں نیں۔ جو کُجھ تُسی پئے ویکھدے اوہ۔ 24کیوں جو مَیں تُہانوں آکھنا آں پئی بتھیرے نبیاں تے بادشاہاں چاہ کِیتی پئی جو کُجھ تُسی ویکھدے اوہ۔ سو ویکھن۔ پر نا ویکھیا۔ تاں جو کُجھ تُسی سُن دے اوہ۔ سو سُنن۔ پر نا سُنیا۔
نیک سامری دی تمثِیل
25تے ویکھو اِک شریعت دا سکھالن والا اُٹھیا تے ایہہ آکھ کے اوہدی ازمایش کِیتی پئی اَے اُستاد مَیں کِیہ کراں۔ پئی ہمیشہ دی زِندگی دا وارث ہوواں؟ 26اوس اوہنوں آکھیا۔ توریت وِچ کِیہ لِکھیا ہویا اے تُوں کِیویں پڑھنا ایں؟ 27اوس جواب دِتّا پئی تُوں خُداوند نُوں جیہڑا تیرا خُدا اے اپنے سارے دِل تے اپنی ساری جان تے اپنے سارے زور تے اپنی ساری عقل نال پیار کر۔ تے اپنے گوانڈھی نُوں اپنے جِہیا۔ 28اوس اوہنوں آکھیا۔ تُوں ٹھیک جواب دِتّا ایہو کر تے جیویں گا۔
29پر اوس ایس مطلب نال پئی اپنے آپ نُوں سَچّا ٹھہراوے۔ یِسُوع نُوں آکھیا۔ فیر میرا گوانڈھی کیہڑا ہویا۔ 30یِسُوع آکھیا اِک بندہ یرُوشلیِموں یرِیحُو نُوں پیا جاندا سی تے ڈاکُوؤاں وِچ جا پیا۔ اوہناں اوہنوں ننگا کر کے مارکُٹ کِیتی تے ادھ موئیا چھڈ کے ٹُر گئے۔ 31سبّب نال اِک کاہِن اوسے راہ لگا جاندا سی تے اوہنوں ویکھ کے پریوں دی لنگھ گیا۔ 32تے ایسے طرح اِک لاوی وی اوس تھاں آیا تے اوہ وی اوہنوں ویکھ کے پریوں لنگھ گیا۔ 33پر اِک سامری راہی اوسے تھاں آیا تے اوہنوں ویکھ کے ترس کھادا۔ 34تے اوہدے کول گیا تے اوہدے زخماں نُوں تیل تے رَس پا کے بَدّھا۔ تے اپنے جنَور اُتّے بہا کے اوہنوں سَراں وِچ لے گیا تے اوہدی خبرداری کِیتی۔ 35تے اگلے دیہاڑے دو دینار کڈھ کے بھٹیاری نُوں دِتّے۔ تے آکھیا تُوں ایہدی خبر رکھّیں۔ تے جو کُجھ تیرا ہور لگّے مَیں مُڑ دا ہویا تینُوں دے دیاں گا۔ 36ہُن تیری سمجھ وِچ ایہناں تِنّاں وِچوں اوس بندے دا جیہڑا ڈاکُوؤاں وِچ جا پیا سی کیہڑا گوانڈھی بنیا۔ 37اوہ آکھن لگّا۔ اوہ جِس اوہدے اُتّے مِہربانی کِیتی۔ یِسُوع اوہنوں آکھیا جا تُوں وی ایویں ای کر۔
یِسُوع مرتھا تے مریم نُوں مِلن جاندا اے
38تے اِنج ہویا پئی اوہ جاندِیاں اِک پِنڈ وِچ اَپڑے تے مرتھا ناں دی اِک زنانی اوہنوں اپنے گھر اُتاریا۔ 39تے اوہدی اِک بھین مریم ناں سی۔ اوہ یِسُوع دے پیراں کول بَہہ کے اوہدا کلام پئی سُن دی سی۔ 40پر مرتھا بُہت خِدمت دے سبّب گھابر گئی سی تے سامھنے ہو کے آکھیا اَے خُداوندا تینُوں کُجھ پرواہ نئیں اے۔ پئی میری بھین نے مَینُوں اکلّیاں سیوا کرن لئی چھڈ دِتّا؟ اوہنوں آکھ پئی میری مدد کر کے۔ 41تَد یِسُوع اوہنوں جواب دِتّا مرتھا مرتھا! تُوں کِنیاں بھوتیاں شیواں دی فِکر وِچ پَے کے گھابر گئی ایں۔ 42پر اِکّو شے دی لوڑ اے۔ مریم تے چَنگا حِصّہ پسند کِیتا اے۔ اوہ اوہدے توں کھوہیا نا جاوے گا۔