لُوقا 1

1جدوں بُہت ساریاں ایس کمّ نُوں ہتّھ پایا۔ پئی جیہڑیاں گلّاں ساڈے وِچ پُوریاں ہویاں نیں اوہناں دا ٹھیک بیان کرن۔ 2جیویں اوہناں بندیاں ساڈے تِیکر اپڑائیاں جیہڑے شُروع توں لے کے اَکھّیں ویکھن والے گواہ تے کلام دی خِدمت کرن والے سن۔ 3تے اَے بزُرگ تھِیُفِلُس مَیں وی سارِیاں گلّاں دا ٹھیک ٹھیک پَتا لاکے مناسب سمجھیا پئی تیرے لئی ترتیب نال لِکھاں۔ 4تاں جو جیہڑیاں گلّاں دی تُوں تعلِیم پائی اے اوہناں دی پُختیائی تینُوں پَتا لگ جاوے۔

یُوحنّا بپتِسمہ دین والے دا جنم

5یہُودیہ دے بادشاہ ہیرودیس دے دِناں وِچ اَبیّاہ دے فریق وِچوں زکریاہ ناں دا اِک کاہِن سی۔ تے اوہدی گھر والی ہارُون دی اولاد وِچوں سی تے اوہدا ناں اِلیشِبَع سی۔ 6اوہ دوویں خُدا دے اگّے نیک سن۔ تے خُداوند دے سارے حُکماں تے قانُوناں اُتّے بے عیب چَلّن والے سن۔ 7تے اوہناں دی اولاد نئیں سی۔ کیوں جو اِلیشِبَع بانجھ سی۔ تے اوہ دوویں ہُن وڈّی عُمر دے ہوگئے سن۔

8تے ایویں ہویا پئی جدوں اوہ خُدا دے اگّے اپنے فریق دی واری سِر کہانت دی خِدمت کر دا سی۔ 9تے کاہِنی دے دستُور دے مُوافق گُنا اوہدے ناں دا نِکلیا پئی خُداوند دی ہیکل وِچ جا کے خوشبو ساڑے۔ 10تے خوشبو ساڑن دے ویلے لوکاں دی ساری جماعت باہر وار دُعا پئی منگدی سی۔ 11تَد خُداوند دا فرِشتہ خوشبو ساڑن دی تھاں دے سَجّے پاسے کھلوتا ہویا اوہنوں وکھالی دِتّا۔ 12تے زکریاہ ویکھ کے گھابر گیا تے ڈر گیا۔ 13پر فرِشتے اوہنوں آکھیا زکریاہ نا ڈر۔ کیوں جو تیری مِنّت سُنی گئی تے تیری گھر والی اِلیشِبَع تیرے لئی پُتر جمّے گی تے تُوں اوہدا ناں یُوحنّا رکھّیں۔ 14تے تُوں خُوشی نال نہال ہوویں گا تے اوہدے جمّن نال بتھیرے لوک خُوش ہون گے۔ 15کیوں جو خُداوند دی نظر وِچ اوہ بزُرگ ہوئے گا۔ تے اوہ انگور دی رَس تے نشہ نا پِیوے گا۔ تے اوہ اپنی ماں دی کُکّھوں ای پاک رُوح نال بھر جائے گا۔ 16تے اِسرائیل دی اولاد وِچوں بتھیریاں نُوں خُداوند اوہناں دے خُدا ولّ موڑے گا۔ 17تے اوہ ایلیّاہ دی رُوح تے قُدرت نال اوہدے اگّے اگّے چلّے گا تاں جو پئیواں دے دِلاں نُوں بچّیاں ولّ تے نافرماناں نُوں نیکاں دی دانائی ولّ موڑے۔ تے خُداوند دے لئی اِک سُدھاری ہوئی قوم تیار کرے۔

18تے زکریاہ نے فرِشتے نُوں آکھیا مَیں ایہہ کِیویں جاناں؟ کیوں جو مَیں اِک بُڈّھا بندا ہاں تے میری گھر والی بُہت عُمر والی اے۔ 19فرِشتے اوہنوں جواب دِتّا۔ مَیں جبرائیل آں جیہڑا خُدا دے حضُور کھلونا واں تے مَیں گھلّیا گیا آں پئی تیرے نال کلام کراں تے ایہہ خُوشی دی خبر تینُوں سُناواں۔ 20تے ویکھ جِس دِن تِیکر ایہہ گلّاں پُوریاں نا ہو جان۔ توں گُونگا ای روّیں گا تے بول نئیں سکیں گا۔ ایس لئی پئی تُوں میرِیاں گلّاں نُوں نئیں مَنّیا۔ جیہڑیاں اپنے ویلے سر پُوریاں ہون گِیاں۔ 21تے لوک زکریاہ دا راہ پئے ویکھ دے سن۔ تے ہیکل وِچ چِر لان دی وجہ توں اوہدے تے حَیران ہوئے۔ 22تے جد باہر آیا اوہ اوہناں نال گلّ نا کر سکیا تَد اوہناں معلُوم کِیتا پئی ہیکل وِچ اوہنے کوئی رویا ویکھیا اے۔ تے اوہ اوہناں نُوں سَینتاں کر دا سی تے گُونگا ای رہیا۔ 23تے ایویں ہویا پئی جدوں اوہدی خِدمت دے دِن پُورے ہوگئے تے اوہ اپنے گھر گیا۔

24تے ایہناں دِناں دے پِچّھوں اوہدی گھر والی اِلیشِبَع نُوں گربھ ہویا۔ تے اوس ایہہ آکھ کے اپنے آپ نُوں پنج مہینے لُکا چھڈیا۔ 25پئی جدوں خُداوند میری شرمساری دھون لئی میرے اُتّے دھیان کِیتا اونہی دِنیں اوس میرے نال اِنج کِیتا۔

یِسُوع دے جنم دی بشارت

26تے چھیویں مہینے جبرائیل فرِشتہ خُدا ولّوں گلِیل دے شہر ناصرۃ نُوں۔ 27اِک کواری کول گھلّیا گیا جِہدی منگنی داؤد دے گھرانے دے یُوسف ناں اِک بندے نال ہوئی سی۔ تے اوس کواری دا ناں مریم سی۔ 28تے اوس اوہدے کول اندر آ کے آکھیا۔ سلام تینُوں جِہدے اُتّے فضل ہویا اے۔ خُداوند تیرے نال اے۔ 29پر اوہ ایس گلّ اُتّے بُہت گھابر گئی تے سوچن لگّی پئی ایہہ کیہو جیہا سلام اے۔ 30تَد فرِشتے اوہنوں آکھیا اَے مریم نا ڈر کیوں جو تُوں خُدا دے ولّوں فضل پایا۔ 31تے ویکھ تُوں حاملہ ہوویں گی تے پُتر جمّیں گی تے اوہدا ناں یِسُوع رکھّیں گی۔ 32اوہ بزُرگ ہوئے گا تے خُدا تعالیٰ دا پُتر اکھوائے گا تے خُداوند خُدا اوہدے پئیو داؤد دا تخت اوہنوں دیوے گا۔ 33تے اوہ سدا تِیکر یعقُوب دے گھرانے اُتّے بادشاہی کرے گا تے اوہدی بادشاہی دا انت نا ہوئے گا۔

34تَد مریم فرِشتے نُوں آکھیا ایہہ کِیویں ہوسکدا اے جد کہ مَیں مرد نُوں جان دی ای نئیں؟

35تے فرِشتے اوہنوں جواب دِتّا پئی پاک رُوح تیرے اُتّے اُترے گا تے خُدا تعالیٰ دی قُدرت تیرے اُتّے پر چھاواں کرے گی۔ ایس واسطے اوہ قُدُّوس جیہڑا جمّے گا خُدا دا پُتر اکھوائے گا۔ 36تے ویکھ اِلیشِبَع تیری ساک۔ اوہنوں وی بُڈّھاپے وِچ پُتر ہون والا اے تے اوہ جیہڑی بانجھ اکھواؤندی سی ایہہ اوہدا چھیواں مہِینہ اے۔ 37کیوں جو کوئی وی گلّ خُدا دے وسوں باہر نئیں۔ 38تَد مریم آکھیا ویکھ مَیں خُداوند دی بندی آں۔ میرے نال تیرے آکھے دے سببّوں ہوئے تے فرِشتہ اوہدے کولوں ٹُرگیا۔

مریم اِلیشِبَع نُوں مِلن جاندی اے

39تے مریم ایہناں ای دِناں وِچ اُٹھی تے چھیتی نال پہاڑی مُلک وِچ یہُوداہ دے اِک شہر نُوں گئی۔ 40تے زکریاہ دے گھر اندر آ کے اِلیشِبَع نُوں سلام کِیتا۔ 41تے ایویں ہویا پئی جیویں ای اِلیشِبَع نے مریم دا سلام سُنیا تیؤں بچّہ اوہدی کُکھ وِچ اُچھل پیا تے اِلیشِبَع پاک رُوح نال بھر گئی۔ 42تے زور نال اُچّی اواز وِچ آکھیا۔ تُوں زنانِیاں وِچوں مُبارک ایں تے مُبارک اے تیرے پیٹ دا پَھل۔ 43تے میرے نال ایہہ کِیویں ہویا پئی میرے خُداوند دی ماں میرے کول آئی؟ 44کیوں جو ویکھ تیرے سلام دی اواز میرے کنِّیں پَیندیاں سار ای بچّہ میری کُکھ وِچ خُوشی نال اُچھلیا۔

45تے مُبارک اے اوہ جیہڑی اِیمان لیائی کیوں جو جو کُجھ خُداوند ولّوں اوہنوں آکھیا گیا اے سو پُورا ہوئے گا۔

مریم حمد دا گِیت گاؤندی اے

46تے مریم آکھیا

میری جان خُداوند دی وڈیائی کر دی اے۔

47تے میری رُوح میرے بچان والے خُدا توں خُوش ہوئی۔

48کیوں جو اوس اپنی بندی دی غرِیبی اُتّے دھیان کِیتا۔

تے ویکھ ایدوں اگّے سارِیاں پِیڑھیاں مَینُوں مُبارک آکھن گِئیاں۔

49کیوں جو اوہ جیہڑا قادر اَے اوس میرے لئی وڈّے کمّ کِیتے نیں۔

تے اوہدا ناں قُدُّوس اے۔

50تے اوہدی مِہر اوہناں اُتّے جیہڑے اوہدے توں ڈر دے نیں۔

پِیڑھیوں پِیڑھی اے۔

51اوس اپنی بانہہ نال زور وکھایا۔

تے مان والیاں نُوں کھِنڈا دِتّا جیہڑے اپنے دِلاں وِچ اُچّے خیال کر دے سن۔

52اوس زور والیاں نُوں تختوں لاہ دِتّا

تے نِیویاں نُوں اُچیاں کِیتا۔

53اوس بُھکھیاں نُوں چَنگیاں شیواں نال رجایا

تے بختاوراں نُوں سکھنی ہتّھِیں موڑ دِتّا۔

54اوس اپنے بندے اِسرائیل دی مدد کِیتی

تاں جو اپنے رَحم نُوں یاد کرے۔

55جیہڑا ابرہام تے اوہدی اولاد دے اُتّے ہمیشہ تِیکر رہے گا۔

جیویں اوس ساڈے پئیو دادیاں نُوں آکھیا سی۔

56تے مریم اوہدے کول تِنّ کُو مہینے رہی تے فیر اپنے گھر مُڑ گئی۔

یُوحنّا بپتِسمہ دین والے دا جنم

57تے اِلیشِبَع دا ویلا پُورا ہویا پئی بچّہ جمّے۔ تے اوس پُتر جمّیا۔ 58تے اوہدے گوانڈِھیاں تے ساکاں سُنیا پئی خُداوند اوہدے اُتّے بڑی مِہر کِیتی۔ تے اوہناں اوہدے نال خُوشی کِیتی۔ 59تے اٹھویں دِن ایویں ہویا پئی اوہ مُنڈے نُوں سُنتی بہان آئے۔ تے اوہدا ناں اوہدے باپ دے ناں اُتّے زکریاہ رکھن لگّے۔ 60پر اوہدی ماں جواب دِتّا پئی نا سگوں اوہ یُوحنّا اکھوائے گا۔ 61تے اوہناں اوہنوں آکھیا تیرے ساکاں وِچوں کوئی ایس ناں دا نئیں اکھواؤندا۔ 62تَد اوہناں اوہدے پئیو ولّ سَینتاں کِیتیاں پئی اوہ اوہدا کِیہ ناں رکھنا چاہندا اے۔ 63تے اوس پھٹّی منگا کے ایویں لِکھیا پئی اوہدا ناں یُوحنّا اے۔ تے سبھناں تعجُّب کِیتا۔ 64جھٹ اوہدا مُنھ کُھل گیا تے اوہدی زبان چَل پئی تے اوہ خُدا دی وڈیائی کر دا بول پیا۔ 65تے آلے دوالے دے رہن والے سبھ ڈر گئے۔ تے یہُودیہ دے سارے پہاڑی مُلک وِچ ایہناں سبھناں گلّاں دا چَرچا ہوگیا۔ 66تے ساریاں سُنن والیاں اوہناں نُوں اپنے دِلاں وِچ سوچ کے ایہہ آکھیا پئی ایہہ مُنڈا کِیویں دا ہوئے گا؟ ایس لئی پئی خُداوند دا ہتّھ اوہدے نال سی۔

زکریاہ دی نبُوّت

67تے اوہدا پئیو زکریاہ پاک رُوح نال بھر گیا تے نبُوّت کر کے آکھن لگّا۔

68خُداوند اِسرائیل دا خُدا مُبارک ہوئے

کیوں جو اوس اپنے لوکاں اُتّے نظر کِیتی تے اوہناں دا چُھٹکارا کر دِتّا۔

69تے اپنے بندے داؤد دے گھر وِچ

ساڈے لئی نجات دا اِک سِنگ کھلار دِتّا۔

70(جِہیا اوس اپنے پاک نبیاں دی زبانی آکھیا جیہڑے دُنیا دے مُڈھوں ہوندے آئے نیں۔)

71پئی سانُوں ساڈے دُشمناں توں

تے ساڈے سارے وَیرِیاں دے ہتھّوں خلاصی دِتّی۔

72تاں جو ساڈھے پئیو دادیاں اُتّے رَحم کرے

تے اپنے پاک عہد نُوں یاد رکھّے۔

73یعنی اوس سَونہہ نُوں جیہڑی اوس ساڈے پئیو ابرہام نال کھادِی سی۔

74پئی سانُوں ایہہ بخشے گا

پئی اسی اپنیاں وَیرِیاں دے ہتھّوں چُھٹ کے۔

75پاکیزگی تے نیکی نال ساری عُمر اوہدے حضُور

بے دھڑک اوہدی عبادت کریئے۔

76تے اَے مُنڈیا تُوں خُدا تعالیٰ دا نبی اکھوائیں گا

کیوں جو تُوں خُداوند دے راہ تیار کرن لئی اوہدے اگّے اگّے چلّیں گا۔

77تاں جو اوہدے لوکاں نُوں نجات دا عِلم دیویں۔

جیہڑی اوہناں نُوں گُناہ دی مُعافی توں مِلے۔

78ایہہ ساڈے خُدا دے رَحم توں ہوئے گا

جِہدے سبّب اسمان توں ساڈے اُتّے سُورج چڑھے گا۔

79تاں جو اوہناں نُوں چانن دیوے جیہڑے ہنیرے

تے مَوت دے پر چھاویں وِچ بَیٹھے ہوئے نیں۔

تے ساڈے قدماں نُوں سلامتی دی راہ پائے۔

80تے اوہ بال وَدھدا گیا۔ تے رُوح وِچ زور پھڑدا گیا۔ تے اِسرائیل اُتّے اپنے ظاہر ہون دے دِن تِیکر بیاباناں وِچ رہیا۔

Currently Selected:

لُوقا 1: pan2020

Highlight

Copy

Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in

Punjabi New Testament, Revised 2020

Revised Edition

Computer Typeset Edition.

Revised Edition of Punjabi New Testament 1952

The Punjabi New Testament text may be quoted in any form (written, visual, electronic or audio) up to and inclusive of five hundred (500) verses without express written permission of the publisher, provided the verses quoted do not amount to a complete book of the Bible nor do the verses quoted account for 25% of the total text of the work in which they are quoted. Notice of copyright must appear on the title of the copyright page of the work as follows:

Scripture taken from the Punjabi New Testament, Revised 2020,

Used by Permission of The Pakistan Bible Society

For the use of text more than 25% of the work in which intended to quote, Please take prior permission.

Cover design, Composed and typeset by the CAP Department of the Pakistan Bible Society

PAKISTAN BIBLE SOCIETY

LAHORE, PAKISTAN

Learn More About پنجابی نواں عہد نامہ نظرثانی شدہ چھپائی