YouVersion Logo
Search Icon

ԱՒԵՏԱՐԱՆ ԸՍՏ ՂՈՒԿԱՍՈՒ Գլուխ ԺԵ

Գլուխ ԺԵ
1 Եւ էին մերձ առ նա ամենայն մաքսաւորք եւ մեղաւորք լսել ի նմանէ։ 2Տրտնջէին փարիսեցիքն եւ դպիրք եւ ասէին. Ընդէ՞ր սա զմեղաւորս ընդունի եւ ուտէ ընդ նոսա։
3Ասաց առ նոսա զառակս զայս։ 4Ո՞վ ոք իցէ ի ձէնջ մարդ որոյ իցէ հարեւր ոչխար, եւ կորուսանիցէ մի ի նոցանէ, ո՞չ թողուցու զիննսուն եւ զինն յանապատի, եւ երթիցէ զհետ կորուսելոյն, մինչեւ գտանիցէ զնա։ 5Եւ իբրեւ գտանէ, դնէ զնա ի վերայ ուսոց իւրոց խնդալով, 6եւ երթայ ի տուն, կոչէ զբարեկամս եւ զդրացիս, եւ ասէ ցնոսա. Ուրախ եղերուք ընդ իս, զի գտի զոչխարս իմ զկորուսեալ։ 7Ասեմ ձեզ, զի՝ Այսպէս է ուրախութիւն յերկինս վասն միոյ մեղաւորի որ ապաշխարիցէ՝ քան վասն իննսուն եւ ինն արդարոց որոց չիցէ պիտոյ ապաշխարութիւն։ 8Կամ ո՞վ իցէ կին, որոյ իցեն դրամք տասն. եւ եթէ կորուսանիցէ դրամ մի, ո՞չ լուցանիցէ ճրագ եւ ածիցէ աւել ի տան, եւ խնդրիցէ ստէպ, մինչեւ գտանիցէ։ 9Եւ իբրեւ գտանէ, կոչէ զբարեկամս եւ զդրացիս եւ ասէ. Ուրախ լերուք ընդ իս, զի գտի զդրամն իմ զոր կորուսի։ 10Այնպէս, ասեմ ձեզ, ուրախութիւն եղիցի առաջի հրեշտակաց Աստուծոյ ի վերայ միոյ մեղաւորի որ ապաշխարիցէ։
11Եւ ասէ. Առն միոջ էին երկու որդիք. 12ասէ կրտսերն ի նոցանէ ցհայրն. Հայր, տուր ինձ բաժին, որ անկանի յընչիցդ։ Եւ նա բաժանեաց նոցա զկեանսն։ 13Եւ յետ ոչ բազում աւուրց ժողովեալ զամենայն կրտսեր որդւոյն՝ գնաց յաշխարհ հեռի. եւ անդ վատնեաց զինչս իւր, զի կեայր անառակութեամբ։ 14Եւ իբրեւ սպառեաց զամենայն եղեւ սով սաստիկ յաշխարհին յայնմիկ, եւ սկսաւ ինքն չքաւորել։ 15Եւ գնացեալ յարեցաւ ի մի ոմն քաղաքացւոց աշխարհին այնորիկ. եւ յղեաց զնա յագարակ իւր արածել խոզս։ 16Եւ ցանկայր լնուլ զորովայն իւր յեղջերէն զոր խոզքն ուտէին, եւ ոչ ոք տայր նմա։ 17Եւ եկեալ ի միտս իւր՝ ասէ. Քանի՜ վարձկանք իցեն ի տան հօր իմոյ հացալիցք, եւ ես աստ սովամահ կորնչիմ։ 18Յարուցեալ գնացից առ հայր իմ եւ ասացից ցնա. Հայր, մեղայ յերկինս եւ առաջի քո, 19եւ ոչ եւս եմ արժանի կոչել որդի քո. արա զիս իբրեւ զմի ի վարձկանաց քոց։ 20Եւ յարուցեալ եկն առ հայր իւր. եւ մինչդեռ հեռագոյն էր, ետես զնա հայրն եւ գթացաւ. յարեաւ եւ ընթացաւ ընդ առաջ, անկաւ զպարանոցաւն նորա, եւ համբուրեաց զնա։ 21Եւ ասէ ցնա որդին. Հայր, մեղայ յերկինս եւ առաջի քո, ոչ եւս եմ արժանի կոչել որդի քո։ 22Ասէ հայրն ցծառայսն իւր. #15։22 Յոմանս պակասէՎաղվաղակի հանէք զպատմուճանն առաջին եւ ագուցէք նմա, եւ տուք զմատանին ի ձեռս նորա, եւ կօշիկս յոտս նորա. 23եւ ածէք զեզն պարարակ, զենէք, կերիցուք եւ ուրախ լիցուք. 24զի այս որդի իմ մեռեալ էր եւ եկեաց, կորուսեալ էր եւ գտաւ. եւ սկսան ուրախ լինել։ 25Եւ էր երէց որդի նորա յագարակի. եւ մինչդեռ գայր եւ մերձ եղեւ ի տունն, լուաւ զձայն երգոց եւ զպարուց. 26եւ կոչեցեալ առ ինքն զմի ի ծառայիցն՝ հարցանէր թէ զի՞նչ իցէ այն։ 27Եւ նա ասէ ցնա. Զի եղբայր քո եկեալ է, եւ եզեն հայր քո զեզն պարարակ, զի ողջամբ ընկալաւ զնա։ 28Բարկացաւ եւ ոչ կամէր մտանել, եւ հայրն ելեալ արտաքս՝ աղաչէր զնա։ 29Պատասխանի ետ եւ ասէ ցհայրն. Այսքանի ամք են, զի ծառայեմ քեզ, եւ երբեք զպատուիրանաւ քով ոչ անցի. ուլ մի երբեք ոչ ետուր ինձ զի ուրախ եղէց ընդ բարեկամս իմ։ 30Յորժամ եկն որդիդ քո այդ որ եկեր զկեանս քո ընդ պոռնիկս, զեներ դմա զեզն պարարակ։ 31Եւ ասէ ցնա. Որդեակ, դու հանապազ ընդ իս ես, եւ ամենայն որ ինչ իմ է՝ քո է. 32այլ ուրախ լինել եւ խնդալ պարտ էր, զի եղբայր քո այս մեռեալ էր եւ եկեաց, կորուսեալ՝ եւ գտաւ։

Highlight

Share

Copy

None

Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in