لوقا 13

دعوت به توبه

1در همون زِمان چند نفر از حاضرین، درباره جلیلیانی با عیسی صحبِت هاکاردِنه که پیلاتُس فرماندار روم ویشون خون رِه با ویشون قربانیها خون قاطی هاکارده. 2عیسی در جِواب بائوته: «آیا فکر کاننی وقتی اون جلیلی‌ها سَر اینتی بییَموهه از بقیۀ مردِم جلیل گناهکارتر بینه؟ 3شما رِه گامبه که اینجوری نییه. بلکه اگه توبه نَکانین شِما هِم همگی هلاک وونی. 4و آیا فکر کاننی اون هجده نفر که برج سلوام ویشون سَر دَکِته و بَمِردِنه، از دیگر ساکنان اورشلیم ویشتِر خطا هاکاردِنه؟ 5شما رِه گامبه که اینجوری نییه. بلکه اگه توبه نَکانین شِما هِم همگی هلاک وونّی.»

6بعد این مَثِل رِه بیارده: «اتا مردی، اتا انجیر دار، شه انگور باغ دِله بِکاشته. وقتی خواسّه وِنه تَن جه انجیر بَکِنه بَدییه هیچچی وِنه تن نِداننه. 7پس شه باغبون رِه بائوته: ‹سه سال هَسّه امبه این دار جه میوه بَچینِم اما هیچ چی پدا نَکامبه. اون رِه بَورین، تا خاک رِه هدر نَدِه.› 8اما وِ جِواب هادا: ‹سرورم بییِل یکسال دیگه هِم بمونه. وِنه دور رِه کَندِمبه و کود دمبه. 9اگه سال بعد میوه بیارده که هیچ؛ اگه نیارده بعد وِره وِریمبه.›»

شفای اتا زن علیل

10در اَتّا از روزهای شبات عیسی اتا کَنیسه دِله تعلیم داهه. 11اونجه اتا زِنا دَییه که اتا روح بد وِ رِه هجده سال علیل هاکارده بی‌یِه. وِنه پشت غوض بَییه بِییه و هیچ جوری نَتونِسته راست هرِسته. 12وقتی عیسی وِ رِه بدیه ورِه شه پَلی بِخاسّه و بائوته: «ای زن، شه مریضی دست جه خلاصی پدا هاکاردی!» 13بعد وِنه رو دست بییِشته و اون زِنا شفا بَییته و راست هِرِسّا خِدا رِه شکر هاکارده. 14اما رئیس کنیسه از اینکه عیسی در روز شبات شفا هادا بی‌یِه خَله ناراحت بَییِه و مردِم رِه بائوته: «شش روز برای کارحاکاردن وقت دارننی. در اون روزها بِیین و شفا بَیرین، نا در روز شبات که روز عِبادت هسته.» 15عیسی در جِواب بائوته: «ای ریاکارون! آیا هیچ کدوم از شما در روز شبات شه گو یا خَر رِه طَویله جه بیرون نَوِرینی تا وِ رِه اوو حادین؟ 16پس آیا نَبایِد این زِنا رِه که ابراهیم کیجا هَسّه و شیطون هجده سال وِره اسیر هاکارده در روز شبات شیطون دستجه آزاد بَووهه؟» 17وقتی اینا رِه بائوته وِنه مخالِفون همگی شرمنده بَیینه اما مردِم همگی از اون همه کارهای تعجب آور وِ خِشحال بینه.

مَثِل دونۀ خردل و خمیرمایه

18بعد بائوته: «پادشاهی خِدا چیشی موندِنه؟ بییلین اینتی شمِسته مثال بیارم. 19پادشاهی خِدا مثلِ دونۀ کوچیکِ خردلی رِه موندنه که اتا نفر اون رِه گِرنه و شه باغ دِله کارِنه. اون دونه نوچ زَنده و داری وونه اونطی که پرندهای آسمون اِنّه و وِنه شاخه هایه سَر کالی سازِننه.»

20باز بائوته: «پادشاهی خِدا رِه چیشی تشبیه هاکانِم؟ 21مثلِ خمیرمایه‌ای هَسّه که اتا زِنا وِرِه گِرنه و با اتا خَله آرد مخلوط کانده تا تموم خمیر ور بیّه.»

درِ تنگ

22عیسی موقعی که به طَرِف اورشلیم شیه، به شهرها و روستاهایی که راه دِله دینه شیه و تعلیم داهه. 23در این میون اتا نفر وِنجه بَپِرسیه: «سَروَر مِن آیا تنها اتا کمی از مردِم وارِد بهشت وونه؟» ویشونه بائوته: 24«سخت تلاش هاکانین تا از درِ تنگ داخل بَووشین، اینسته شما رِه گامبه خَلِه‌ها خانّه تلاش هاکانند تا داخل بَووشن، اما نَتتونه. 25وقتی صاحب سِره راست بَووهه و در ره دَوِنده، بیرون اِستِننی، در ره زَننی و گاننی: ‹سَروَرا، در ره اَمِستِه واز هاکان!› اما وِ جِواب دِنه: ‹شما ره نِشناشَمبه؛ نَدومبه کاجه جه بییَمونی.› 26گاننی: ‹اما با هِم اتا سفره سِر نیشبیمی و ته کوچه‌ها دِله اما ره تعلیم داهی.› 27اما جواب اشناننی: ‹شما ره نِشناسِمبه نَدومبه از کجا بییَمونی؟ ای بدکارون مِجه دور بَووشین.› 28اون لحظه جزء برمه و دندون ریگه کار دیگه نِتوننی هاکانین، اینسته که ابراهیم و اسحاق و یعقوب و تموم انبیا رِه در پادشاهی خِدا ویننی اما شه رِه محروم ویننی. 29مردِم از شرق و غرب و شمال و جنوب، اِنه و خِدا پادشاهیِ سِفره سِر نیشَرِننه. 30اَره اونایی که آخر دَرِننه اول وونه و اونایی که اول دَرِننه آخر.»

ناراحتی عیسی از اورشلیم

31در اون موقع چند تا فَریسی عیسی پَلی بِیَمونه و بائوتِنه: «اینجه رِه وِل هاکان و بور اتا جایه دیگر اینِسّه که هیرودیس حاکم خانه ته رِه بَکاشه.» 32در جِواب بائوته: «بورین و اون روباه رِه بایرین که ‹امروز و فردا دیوها رِه بیرون کامبه و مردِم رِه شفا دِمبه، و در روز سوم شه کار رِه تَکمیل کامبه.› 33اما امروز و فردا و پس‌فردا باید شه راه رِه ادامه هادِم اینِسّه که امکان نِداننه نبی بیرون از اورشلیم کشته بَووهه. 34ای اورشلیم ای اورشلیم ای قاتل پیامبرون و سنگسارکنندۀ رسولونی که ته پَلی بَرِسیه بَیینه! چند بار خواستمه مثلِ کِرکی که شه چیندِکا رِه شه بالها زیر جمع کانده، ته وَچه ها رِه جمع هاکانِم، اما نِخواستی. 35الان ته سِره همینجوری خراب موندِنه اینسته که تِره رِها کامبه. و شما رِه گامبه که دیگه مه رِه نَووینی تا اتا روز که بایرین: ‹مبارک هَسّه وِ که از طَرِف خِداوند اِنه.› »

Currently Selected:

لوقا 13: Maz

Highlight

Copy