Sant Matiéu 22
22
CHAPITRE VINT-E-DOUSEN
Parabolo d'un rèi que marido soun fiéu. — Diéu e Cesar. — Li Saduciéu e la resurreicioun di mort. — Lou grand coumandamen de la Lèi. — Lou Messìo, fiéu e Segnour de Dàvi.
1Jèsu, prenènt la paraulo, parlè tourna-mai en parabolo, disènt:
2Es coumparable, lou reiaume paradisen, à-n-un rèi que faguè li noço de soun fiéu.
3E mandè si serviçiau pèr souna li counvida de la noço; mai aquésti voulien pas veni.
4Tourna-mai mandè d'àutri serviçiau, disènt: Fasès saupre eiçò i counvida: Veici qu'ai prepara ma dinado; mi biòu e mi poulaio grasso, tout acò 's tua, tout acò 's lèst; venès à la noço.
5Mai éli n'en faguèron ges de cas, e s'enanèron, l'un à soun mas, l'autre à soun negòci;
6Lis autre agantèron li serviçiau, e i'aguènt fa que-noun-sai d'escorno, li tuèron.
7Lou rèi, entre lou saché, carguè la coulèro, e mandant si troupo, esterminè aquélis assassin e boutè fiò à sa ciéuta.
8Alor diguè à si serviciau: Li noço soun lèsto; mai aquéli qu'aviéu counvida n'èron pas digne.
9Anas-vous-en dounc à la crousiero di camin, e que gènt que trouvés, counvidas-lèi i noço.
10E s'enanèron li serviciau à travès camin; arrabaièron tóuti aquéli que trouvèron, li marrit coume li bon; e fuguè, la salo dóu festin, pleno de taulejaire.
11Intrè pièi, lou rèi, pèr vèire si counvivo, em'acò devistè 'n ome qu'avié ges de raubo nouvialo.
12E ié venguè: Moun ami, coume as intra eici sènso raubo nouvialo? Aquéu gardè 'n grand chut.
13Alor lou rèi diguè à si gènt: Estacas-ié li man emé li pèd e jitas-lou dins la sournuro esteriouro: aqui i'aura lou plourun e lou crenihamen de dènt.
14Car n'i'a forço d'apela, e gaire d'elegi.
15Em'acò li Farisen s'estènt enana, tenguèron counsèu pèr prene Jèsu dins si paraulo.
16E veici qu'éli ié mandon si disciple emé quàuquis Eroudian. Mèstre, ié dison, sabèn que sias vertadié e qu'ensignas en verita lou camin de Diéu, sènso vous enchaure de degun, dóumaci noun vous arrestas au parèisse di gènt.
17Adounc digas-nous voste vejaire: devèn-ti paga la cènso à Cesar o noun#22.17 Tribut que li Jusiòu devien paga i Rouman. Cesar, acò 'ro un titre pourta pèr tóuti lis emperaire: eici, s'agis de l'emperaire Tibèri. (Fillion.).
18Mai Jèsu, devistant soun marridige, ié diguè: Que venès me tenta, ipoucrito?
19Fasès-me vèire la mounedo de la cènso. Tant-lèu ié semoundeguèron un denié#22.19 Vèire chap. xviii, 28..
20Alor Jèsu ié faguè: De quau es aquelo tèsto e l'escri qu'es en-dessus?
21De Cesar, ié venguèron. Éu ié respoundeguè: Rendès dounc ço qu'es de Cesar à Cesar, e ço qu'es de Diéu à Diéu.
22En ausènt acò restè on nè, e lou leissant aqui, s'enanèron.
23Aquéu meme jour, lou venguèron trouva li Saduciéu, qu'acò 's de gènt que nègon la resurreicioun, e lou questiounèron,
24Disènt: Mouïse a di: Se quaucun mor en aguènt ges d'enfant, fau que soun fraire espouse sa mouié e doune de crèis à soun fraire.
25Or, avian sèt fraire dins noste endré. Lou proumié, aguènt pres uno femo, mouriguè; e, de crèis estènt sènso, leissè sa mouié à soun fraire.
26Tant n'arribè au segound emai au tresen, fin-qu'au seten.
27Enfin, après tóuti éli, tambèn la femo es morto.
28Ansin, à la resurreicioun, de quau d'aquéli sèt elo sara la mouié, d'abord que tóuti l'an agudo?
29Jèsu ié respoundeguè: Sias en plen dins l'errour, ignourènt que sias dis Escrituro e de la vertu de Diéu.
30Dóumaci, à la resurreicioun, lis ome auran ges de femo, nimai li femo d'ome; mai saran coume lis ange de Diéu en paradis.
31Pèr quant à la resurreicioun di mort, avès pas legi li paraulo que Diéu vous a dicho:
32Iéu siéu lou Diéu d'Abram, e lou Diéu d'Isa e lou Diéu de Jacob#22.32 Eisòdi iii, 6.? Noun es adounc lou Diéu di mort, mai di vivènt.
33E de l'ausi, lou pople èro dins l'amiracioun de sa dóutrino.
34Mai li Farisen, tre saupre qu'avié remouca li Saduciéu, s'acampèron ensèmble;
35E n'i'aguè un, dóutour de la lèi, que pèr lou prouva ié faguè aquesto questioun:
36Mèstre, quint es lou grand coumandamen de la Lèi?
37Jèsu ié diguè: Amaras lou Segnour toun Diéu de tout toun cor, e de touto toun amo e de tout toun èime#22.37 Déut. vi, 5..
38Acò 's lou mai grand e lou proumié di coumandamen.
39Lou segound ié ressèmblo: Amaras toun prouchan coume tu-meme#22.39 Levit. xix, 18..
40Dins aquéli dous coumandamen touto la Lèi se i'endevèn, emai li Proufèto.
41Or, li Farisen estènt encaro acampa, Jèsu li questiounè,
42Disènt: Dequé pensas dóu Crist? De quau es lou fiéu? De Dàvi, ié faguèron.
43Éu ié venguè: Coume vai alor que Dàvi, ispira de Diéu, l'apello soun Segnour dins aquest verset:
44A di lou Segnour à moun Segnour: Assèto-te à ma drecho, d'aqui-que fague de tis enemi l'escabèu de ti pèd#22.44 Saume cix, 1.?
45Adounc se Dàvi l'apello soun Segnour, coume se trovo d'èstre soun fiéu?
46E degun ié poudié respondre un mot, nimai quau que fugue ausè plus, partènt d'aquéu jour, ié faire de questioun.
Currently Selected:
Sant Matiéu 22: PROV
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Historical text printed in 1903, maintained by the British and Foreign Bible Society.
