Sant Matiéu 12
12
CHAPITRE DOUGEN
Jèsu rambaio li Farisen sus la questioun dóu Sabat. — Mansuetudo dóu Messìo. — L'endemounia tucle e mut: blasfème di Farisen e responso de Jèsu. — Pecat contro lou Sant-Esperit. — Signe de Jounas. — Titre de glòri d'aqu li que fan lou bon voulè de Diéu.
1En aquéu tèms, s'enanavo Jèsu à travès blad, un jour de sabat; em'acò si disciple, estènt qu' avien fam, se boutèron à culi quàuquis espigo e li mangèron.
2Li Farisen, vesènt acò, ié diguèron: Vès, vòsti disciple que fan ço que noun es permés de faire, li jour de sabat.
3Mai éu ié respoundeguè: Avès pas legi ço que faguè Dàvi, un jour qu' avié fam, éu em'aquéli que l'acoumpagnavon?
4Coume intrè dins l'oustau de Diéu e mangè li pan de proupousicioun, que n'avié pas lou dre, éu, de li manja, nimai aquéli qu'èron em'éu, senoun li prèire, éli soulet?
5O bèn avès pas legi dins la lèi que, li jour de sabat, li prèire tremancon lou sabat dins lou tèmple, e pamens de fauto n'en fan ges?
6Or vous lou dise à vautre, i'a quaucun de mai grand que lou tèmple, eici.
7Se coumprenias aquelo paraulo: «Es la misericòrdi que vole e noum lou sacrifice,#12.7 Vèire chap. IX, v. 13.» aurias jamai coundana d'innoucènt.
8Car lou Fiéu de l'ome es mèstre meme dóu sabat.
9Estènt parti d'aqui, venguè dins sa sinagogo d'éli;
10E ié trouvè 'n ome qu' avié 'no man entre-secado. Em' acò éli lou questiounavon, disènt: Es permés de gari, li jour de sabat? e acò-d'aqui sus l'estiganço de l'acusa.
11Mai éu ié respoundeguè: Quau es aquéu de vautre qu'en aguènt uno fedo, se vèn à cabussa dins un cros, un jour de sabat, noun l'aganto e noun la davero?
12De quant vau mai un ome qu'uno bedigo! es dounc permés d'èstre bèn-fasènt li jour de sabat.
13Sus acò, diguè à-n-aquel ome: Alongo ta man. Éu l'alounguè, e devenguè sanico coume l'autro.
14Èron pamens sourti li Farisen e tenien counsèu contro éu#12.14 Emé lis Eroudian sis enemi. (Marc, iii. 6.) pèr trouva lou biais de lou perdre.
15Mai Jèsu, lou sachènt, s'aliunchè d'aqui; n'i' aguè forço que l'acoumpagnèron, e li gariguè tóuti,
16E ié, recoumandè que lou dessoutèsson pas#12.16 Vèire la noto dóu v. 30 dóu chap. IX.,
17Pèr que se coumpliguèsse aquesto dicho dóu proufèto Isaìo:
18Veici moun servidou qu'ai chausi, moun bèn-ama que tant fai gau à moun amo. Farai repausa moun Esperit sus éu, e anounciara la justiço i nacioun.
19Noun disputara, nimai cridara, e degun ausira sa voues sus li plaço.
20Embregara pas lou canèu deja rout, e lou blest que fumejo encaro, éu noun l'amous-sara, d'aqui-que fague triounfla la justiço.
21E li nacioun en soun noum esperaran.
22Alor ié presentèron un endemounia qu'èro avugle e mut, em'acò lou gariguè, de maniero que parlavo e ié vesié.
23Tout lou mounde n'èro espanta. Aquéu-d'aqui, fasien, es pas lou fiéu de Dàvi?
24Li Farisen, ausènt acò, diguèron: Aquéu, n'es que pèr la vertu de Belzebut, prince di demòni, que coucho li demòni.
25Mai Jèsu, couneissènt si pensado, ié diguè: Tout reiaume contro éu-meme divisa sara dins la desoulacioun; e touto vilo o touto oustalado contro éli-memo divisado restaran pas drecho.
26Or, se Satan coucho Satan, es contro éu-meme divisa: coume dounc soun reiaume pourra teni?
27E se iéu, es au noum de Belzebut qu'embandisse li demòni, au noum dé quau vòsti fiéu#12.27 Li fiéu di Farisen, valènt-à-dire si disciple, fasien lis eisourcisto e couchavon li demòni au noum dóu Diéu d'Abram, d'Isa e de Jacob. (Vèire Corn e Fouard, Op. cit. lis embandisson? Amor d'acò saran éli-meme vòsti juge.
28Au contro, s'es pèr l'Esperit de Diéu que couche li demòni, provo qu'es deja vengu au mitan de vautre lou reiaume de Diéu.
29Coume pòu quaucun intra dins l'oustau dóu fort e piha tóuti sis eisino, s' a pas siuen proumié d'estaca lou fort? après, pourra 'nsin ié piha soun oustau.
30Quau noun es emé iéu, es contro iéu; e quau emé iéu noun acampo, escampiho.
31Vaqui perqué vous dise: Tout pecat e tout blasfème sara remés is ome; mai lou blasfème contro lou Sant-Esperit sara pas remés#12.31 Qu'es acò lou blasfème contro lou Sant-Esperit? Poudès lou vèire plus aut, au v. 24: es aquéu que se permetien li Farisen, dins soun marridige, en atribuïssènt au demòni lis obro de Jèsu, qu'èron e que sabien èstre segur l'obro manifèsto de Diéu. (Corn e Knab. Op. cit.).
32Quau que siegue qu'aura parla contro lou Fiéu de l'ome, acò ié sara remés; mai aquéu qu' aura parla contro lou Sant-Esperit, noun ié sara remés ni dins aquest siècle, ni dins lou siècle avenidou#12.32 I'a dounc de pecat remés dins l'autro vido. Pòu pas èstre, acò, dins lou paradis, nimai dins l'infèr Dounc, un purgatóri, (Gaume, Op. cit.).
33O bèn digas que l'aubre es bon e que n'es bon lou fru; o digas que l'aubre es marrit, e marrit soun fru: car es à sa frucho que l'aubre se counèis.
34Raço de vipèro, coume poudès dire de bòni causo, estènt que sias marrit? car d'aboundànci de cor la bouco s'emparaulo.
35L'ome qu'es bon tiro d'un bon tresor de bòni causo; e lou qu'es marrit, d'un marrit tresor, n'en tiro de marrido.
36Vous avertisse que de touto paraulo inutilo qu'auran dicho, lis ome n'en rendran comte au jour dóu jujamen.
37Car es raport à ti paraulo que saras justifica; raport à ti paraulo que saras coundana.
38A-n-aquéu moumen, quàuquis-un dis Escribo e di Farisen ié venguèron: Mèstre, voudrian vèire un signe#12.38 Un miracle. de vous.
39Mai ié respoundeguè: Aquelo generacioun cativo e adultro demando un signe, e de signe n'i'en sara douna ges d'autre que lou signe dóu proufèto Jounas.
40Efetivamen, coume Jounas istè dins lou vèntre de la baleno tres jour e tres niue, ansin lou Fiéu de l'ome istara tres jour e tres niue au dintre de la terro.
41Lis ome de Ninivo s'aubouraran au jujamen em' aquesto generacioun d'aqui e la coundanaran, car faguèron penitènci à la predicacioun de Jounas: e pamens i'a quaucun mai que Jounas, eici.
42La rèino dóu Miejour#12.42 La rèino Sabo. s'aubourara au jujamen em' aquelo generacioun d'aqui e la coundanara, car venguè dóu fin founs de la terro pèr ausi la sapiènci de Salamoun: e pamens i'a quaucun mai que Salamoun, eici!
43Quouro l'esperit inmounde a sourti d'un ome, vai barrulant pèr li rode acampestri, en cerco de repaus, e n'en trovo ges.
44Alor se dis: Tournarai à moun oustau que n'en siéu sourti. E ié revenènt lou trovo vacant, bèn escouba e para.
45Em' acò s'envai e pren à sa coumpagno sèt àutris esperit mai marrit qu'éu; e i'intrant fan aqui sa démouranço: e lou darrier estamen d'aquel ome devèn pièje que lou proumié. Ansin sara pèr aquelo generacioun marridasso.
46Coume parlavo encaro au pople, i'aguè sa maire e si fraire#12.46 Èro si cousin Jaque lou Minour, Jousè, Simoun e Judo. Dins li païs levantés, lou mot fraire vòu dire parènt, cousin; e la Biblo l'emplego proun cop dins aquéu sèns. aqui deforo, que ié voulien dire quaucarèn.
47E n'i'aguè un que ié venguè: Vès, i'a vosto maire e vòsti fraire que soun deforo e vous cercon.
48Mai éu respoundeguè à-n-aquéu que parlavo: Quau es ma ma maire? e quau soun mi fraire?
49Em' acò estendènt sa man vers si disciple, diguè: Vaqui ma maire e mi fraire.
50Efetivamen, quau fai la voulounta de moun Paire qu'es dins lou cèu, aquéu-d'aqui es moun fraire e ma sorre e ma maire.
Currently Selected:
Sant Matiéu 12: PROV
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Historical text printed in 1903, maintained by the British and Foreign Bible Society.
