پْریرِتاح 2:2-4

ایتَسْمِنّیوَ سَمَیےکَسْمادْ آکاشاتْ پْرَچَنْڈاتْیُگْرَوایوح شَبْدَوَدْ ایکَح شَبْدَ آگَتْیَ یَسْمِنْ گرِہے تَ اُپاوِشَنْ تَدْ گرِہَں سَمَسْتَں وْیاپْنوتْ۔ تَتَح پَرَں وَہْنِشِکھاسْوَرُوپا جِہْواح پْرَتْیَکْشِیبھُویَ وِبھَکْتاح سَتْیَح پْرَتِجَنورْدّھوے سْتھَگِتا اَبھُووَنْ۔ تَسْماتْ سَرْوّے پَوِتْریناتْمَنا پَرِپُورْناح سَنْتَ آتْما یَتھا واچِتَوانْ تَدَنُسارینانْیَدیشِییاناں بھاشا اُکْتَوَنْتَح۔