Закаря 11
11
11‑нҗи бап
1Эй, Ливан, дервезелериңи ач,
гой, от кедр агачларыңы якып ёк этсин!
2Эй, серви, багыр, чүнки кедр агаҗы йыкылды,
шөхратлы агачлар вес-вейран болды!
Эй, Башаның дублары, увлаң,
чүнки сүмме токай ер билен егсан болды!
3Чопанларың багырышына гулак салың;
оларың шөхраты өчди.
Арсланларың аррылдысына гулак гоюң;
Иорданың этегиндәки токай ёк эдилди.
Ики чопан
4Мениң Худайым Реб шейле диййәр: «Союлян сүрә чопан бол. 5Сүрини сатын аланлар гоюнлары сойярлар, йөне җезаларыны чекмейәрлер. Гоюнлары сатян адам олара: „Реббе алкыш болсун, себәби мен баядым“ диййәр. Чопанларың өз гоюнларына хайпы гелмейәр. 6Мундан бейләк юрдуң илатына хайпым гелмез, муны Мен – Реб айдяндырын. Мен оларың хер бирини гоңшусының хем-де патышасының элине берерин. Олар юрды вейран эдерлер. Мен еке адамы-да оларың элинден халас этмерин».
7Шейлеликде, гоюн сөвдагәрлериниң хатырасына#11:7 Гоюн сөвдагәрлериниң хатырасына – бу җүмле кәбир голязмаларда эсасанам, җебир гөрен сүрә дийип душ гелйәр. мен союлмалы сүрә чопан болдум. Элиме ики таяк алдым-да, оларың бирини «Мерхемет», бейлекисини болса «Бүтевүлик» дийип атландырдым. Шейдип, сүрини бакдым. 8Бир айда үч чопаны башымдан совдум. Мен гоюн сөвдагәрлерини йигрендим, олар хем мени йигрендилер. 9Мен олара: «Мен сизиң үчин чопанчылык этҗек дәл. Өлен – өлсүн, юмрулан – юмрулсын. Аман галанлар болса бири-бириниң этини ийсинлер» дийдим. 10Әхли халклар билен эден әхтими бозмак үчин «Мерхемет» дийип атландыран таягымы алдым-да, оны дөвдүм. 11Хут шол гүнүң өзүнде әхт бозулды. Җебир чекен гоюнлар – олар маңа середип дурдулар – мунуң Реббиң сөзүдигине гөз етирдилер. 12Соңра олара: «Эгер муны догры хасапласаңыз, онда муздумы бериң, эгер нәдогры хасапласаңыз, музд герек дәл» дийдим. Шейлеликде, олар маңа отуз күмүш теңңе чекип бердилер. 13Реб маңа: «Оларың Маңа кесен бир шая дегмейән бахасыны ал-да, күйзегәре ташлап бер» дийди. Онсоң мен отуз күмүш теңңәни алдым-да, Реббиң ыбадатханасындакы күйзегәре ташладым. 14Соңра мен Яхуда билен Ысрайылың арасындакы доганлык гатнашыгыны бозмак үчин «Бүтевүлик» диен икинҗи таягымы-да дөвдүм.
15Соңра Реб маңа шейле дийди: «Дерде ярамаян чопаның гуралларыны ене-де ал. 16Мен шу юрда бир чопан гойҗакдырын, ол өлүм яссыгында ятаның аладасыны этмез, йитени идемез, майыбы беҗермез, саг адамың гарныны доюрмаз. Гайтам ол семизлериң этини ийип, тойнакларыны гопарар.
17Сүрини ташлаян,
дерде ярамаян чопаның дат гүнүне!
Гылыч онуң элини чапсын, саг гөзүни ойсун.
Эли бүтинлей гурасын,
саг гөзи сокур болсун».
Currently Selected:
Закаря 11: TukCyr16
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
© Мукаддес Китап Терҗиме Институты, 2016
