ມາຣະໂກ 9
9
1ພຣະອົງຍັງກ່າວແກ່ພວກເພິ່ນອີກວ່າ, “ເຮົາບອກພວກເຈົ້າຕາມຄວາມຈິງວ່າ, ‘ໃນພວກຄົນທີ່ຢືນຢູ່ທີ່ນີ້ ຈະບໍ່ຮູ້ຣົດຄວາມຕາຍ ຈົນກວ່າຈະໄດ້ເຫັນຣາຊອານາຈັກຂອງພຣະເຈົ້າມາຕັ້ງຢູ່ດ້ວຍຣິດອຳນາດ.”’
ສະຫງ່າຣາສີຂອງພຣະເຢຊູເຈົ້າ
(ມທ 17:1-13; ລກ 9:28-36)
2ຫົກວັນຕໍ່ມາ ພຣະເຢຊູເຈົ້າໄດ້ພາເປໂຕ, ຢາໂກໂບ ແລະ ໂຢຮັນຂຶ້ນໄປເທິງພູເຂົາສູງໜ່ວຍໜຶ່ງ ແລະຢູ່ໃນທີ່ນັ້ນສະເພາະແຕ່ສາວົກກັບພຣະອົງ, ພວກເພິ່ນເຫັນຮ່າງກາຍຂອງພຣະເຢຊູເຈົ້າປ່ຽນແປງໄປຕໍ່ໜ້າພວກເພິ່ນ 3ແລະ ເຄື່ອງນຸ່ງຂອງພຣະອົງກໍເກີດຮຸ່ງເຮືອງຂາວເຫຼື້ອມໃສ ຈົນບໍ່ມີຜູ້ໃດໃນໂລກນີ້ຊັກໃຫ້ຂາວເຊັ່ນນັ້ນໄດ້. 4ແລ້ວເອລີຢາ ແລະ ໂມເຊກໍປາກົດແກ່ສາວົກພວກນັ້ນ ກຳລັງເວົ້າກັນຢູ່ກັບພຣະເຢຊູເຈົ້າ. 5ດັ່ງນັ້ນ ເປໂຕຈຶ່ງເວົ້າກັບພຣະເຢຊູເຈົ້າວ່າ, “ພຣະອາຈານເອີຍ ຊ່າງເປັນການດີແທ້ໆທີ່ພວກຂ້ານ້ອຍຢູ່ບ່ອນນີ້, ໂຜດໃຫ້ພວກຂ້ານ້ອຍປຸກຕູບສາມຫລັງຂຶ້ນ ຫລັງໜຶ່ງສຳລັບທ່ານ, ຫລັງໜຶ່ງສຳລັບໂມເຊ ແລະຫລັງໜຶ່ງສຳລັບເອລີຢາ.” 6ເປໂຕກັບສາວົກຄົນອື່ນໆຢ້ານຈົນຕົວສັ່ນ ທີ່ລາວເວົ້າເຊັ່ນນັ້ນ ເພາະບໍ່ຮູ້ວ່າຈະເວົ້າຢ່າງໃດ.
7ແລ້ວກໍມີກ້ອນເມກລອຍມາເປັນເງົາປົກຫຸ້ມພວກເພິ່ນໄວ້ ແລະມີສຽງໜຶ່ງດັງອອກມາຈາກກ້ອນເມກນັ້ນວ່າ, “ທ່ານຜູ້ນີ້ແຫຼະ, ເປັນບຸດທີ່ຮັກຂອງເຮົາ ພວກເຈົ້າຈົ່ງເຊື່ອຟັງເພິ່ນ.” 8ໃນທັນໃດນັ້ນ ພໍພວກສາວົກຫລຽວເບິ່ງລອບໆຕົວກໍບໍ່ເຫັນຜູ້ໃດ ນອກຈາກພຣະເຢຊູເຈົ້າເທົ່ານັ້ນທີ່ຢູ່ກັບພວກເພິ່ນ.
9ຂະນະທີ່ລົງມາແຕ່ພູນັ້ນ ພຣະເຢຊູເຈົ້າກໍສັ່ງຫ້າມພວກເພິ່ນວ່າ, “ຢ່າບອກສິ່ງທີ່ພວກເຈົ້າໄດ້ເຫັນນີ້ແກ່ຜູ້ໃດ ຈົນກວ່າບຸດມະນຸດໄດ້ເປັນຄືນມາຈາກຕາຍ.”
10ພວກສາວົກທັງສາມໄດ້ຖືຮັກສາຂໍ້ຄຳສັ່ງນັ້ນ, ແຕ່ກໍປຶກສາຫາລືກັນໃນພວກເພິ່ນເອງວ່າ, “ການເປັນຄືນມາຈາກຕາຍນັ້ນໝາຍຄວາມວ່າແນວໃດ?” 11ພວກເພິ່ນຈຶ່ງຖາມພຣະເຢຊູເຈົ້າວ່າ, “ດ້ວຍເຫດໃດ ພວກທຳມະຈານຈຶ່ງເວົ້າວ່າ ເອລີຢາຈະຕ້ອງມາກ່ອນ?”
12ພຣະອົງຕອບພວກເພິ່ນວ່າ, “ຈິງຢູ່ ເອລີຢາຕ້ອງມາກ່ອນ ເພື່ອຈັດແຈງທຸກສິ່ງຄືນສູ່ສະພາບເດີມ ແລະເປັນດ້ວຍເຫດໃດພຣະທຳພຣະເຈົ້າ ຂຽນໄວ້ວ່າ ບຸດມະນຸດຈະຖືກທົນທຸກທໍລະມານຢ່າງໜັກໜ່ວງຫລາຍປະການ ແລະເພິ່ນຈະຖືກປະຖິ້ມ ແລະຖືກໝິ່ນປະໝາດ? 13ແຕ່ເຮົາບອກພວກເຈົ້າວ່າ ເອລີຢາໄດ້ມາແລ້ວ ແລະຄົນທັງຫລາຍໄດ້ເຮັດກັບເພິ່ນຕາມໃຈມັກ ດັ່ງທີ່ມີຄຳຂຽນໄວ້ເຖິງເພິ່ນໃນພຣະຄຳພີ.”
ພຣະເຢຊູເຈົ້າຊົງໂຜດເດັກຊາຍຜູ້ໜຶ່ງທີ່ມີຜີຊົ່ວຮ້າຍສິງ
(ມທ 17:14-21; ລກ 9:37-43(ກ))
14ເມື່ອພຣະເຢຊູເຈົ້າ ແລະສາວົກສາມຄົນກັບມາຮອດບ່ອນທີ່ສາວົກຄົນອື່ນໆຢູ່ນັ້ນ ກໍເຫັນຄົນໝູ່ໃຫຍ່ອ້ອມພວກເຂົາ ແລະມີພວກທຳມະຈານກຳລັງໂຕ້ຖຽງກັບພວກເຂົາຢູ່. 15ເມື່ອປະຊາຊົນເຫັນພຣະເຢຊູເຈົ້າ ພວກເຂົາກໍປະຫລາດໃຈຢ່າງບໍ່ຄາດຄິດມາກ່ອນ ແລະພາກັນຟ້າວໄປຄຳນັບພຣະອົງ. 16ພຣະເຢຊູເຈົ້າຖາມພວກສາວົກຂອງພຣະອົງວ່າ, “ພວກເຈົ້າກຳລັງໂຕ້ຖຽງກັນເຖິງເລື່ອງຫຍັງ?”
17ຊາຍຜູ້ໜຶ່ງໃນໝູ່ປະຊາຊົນນັ້ນຕອບວ່າ, “ອາຈານເອີຍ ຂ້ານ້ອຍໄດ້ນຳລູກຊາຍຂອງຂ້ານ້ອຍມາຫາທ່ານ ເພາະຜີປາກກືກສິງລາວຈົນລາວປາກບໍ່ໄດ້. 18ເມື່ອມັນເຂົ້າສິງລາວເທື່ອໃດ ມັນກໍເຮັດໃຫ້ລາວລົ້ມຊັກດິ້ນເທື່ອນັ້ນ ແລະມີນໍ້າລາຍຟູມປາກທັງຂົບແຂ້ວ ແລະຕົວແຂງໄປໝົດທັງຮ່າງກາຍ ຂ້ານ້ອຍຂໍໃຫ້ພວກສາວົກຂອງທ່ານຂັບໄລ່ຜີຮ້າຍນັ້ນອອກ ແຕ່ພວກເພິ່ນເຮັດບໍ່ໄດ້.”
19ພຣະເຢຊູເຈົ້າກ່າວແກ່ພວກເຂົາວ່າ, “ໂອ ພວກເຈົ້າຄົນທີ່ຂາດຄວາມເຊື່ອເອີຍ ເຮົາຈະຕ້ອງຢູ່ກັບພວກເຈົ້າອີກເຫິງປານໃດ? ຈົ່ງພາເດັກນ້ອຍມາຫາເຮົາເບິ່ງດູ.” 20ພວກເຂົາກໍໄດ້ພາເດັກນ້ອຍມາຫາພຣະອົງ. ພໍຜີຮ້າຍທີ່ສິງຢູ່ໃນຕົວເດັກນ້ອຍໄດ້ເຫັນພຣະເຢຊູເຈົ້າ ທັນໃດນັ້ນ ມັນກໍເຮັດໃຫ້ເດັກນ້ອຍນັ້ນຊັກດິ້ນລົ້ມລົງກັບພື້ນດິນ, ກິ້ງເກືອກໄປມາ ນໍ້າລາຍຟູມປາກ. 21ພຣະເຢຊູເຈົ້າໄດ້ຖາມພໍ່ຂອງເດັກນ້ອຍວ່າ, “ລູກຂອງເຈົ້າເປັນແນວນີ້ມາໄດ້ດົນປານໃດແລ້ວ?”
ລາວຕອບວ່າ, “ເປັນມາຕັ້ງແຕ່ນ້ອຍພຸ້ນ 22ຫລາຍເທື່ອແລ້ວ ທີ່ຜີຊົ່ວຮ້າຍພະຍາຍາມຂ້າລູກຂອງຂ້ານ້ອຍ ໂດຍຊຸກລາວໃສ່ໄຟ ແລະຊຸກລາວໃຫ້ຕົກນໍ້າ, ແຕ່ຖ້າທ່ານສາມາດຊ່ວຍໄດ້ຂໍໂຜດສົງສານຂ້ານ້ອຍແດ່ທ້ອນ.”
23ພຣະເຢຊູເຈົ້າກ່າວຕອບວ່າ, “ຖ້າສາມາດຊ່ວຍໄດ້ ຢາກເວົ້າຢ່າງນັ້ນບໍ? ທຸກສິ່ງເປັນໄປໄດ້ສຳລັບຜູ້ທີ່ເຊື່ອ.”
24ໃນທັນໃດນັ້ນ ພໍ່ຂອງເດັກນ້ອຍນັ້ນໄດ້ຮ້ອງໄຫ້ທັງນໍ້າຕາໄຫລ ກ່າວວ່າ, “ໂຜດຊ່ວຍຂ້ານ້ອຍໃຫ້ມີຄວາມເຊື່ອຫລາຍກວ່ານີ້ແດ່ທ້ອນ.”
25ເມື່ອພຣະເຢຊູເຈົ້າເຫັນໝູ່ປະຊາຊົນກຳລັງບຸບຽດກັນເຂົ້າມາໃກ້ ພຣະອົງຈຶ່ງສັ່ງຜີຊົ່ວຮ້າຍນັ້ນວ່າ, “ບັກຜີປາກກືກ ຫູໜວກ ກູສັ່ງມຶງອອກຈາກເດັກນ້ອຍ ແລະຢ່າກັບເຂົ້າມາອີກຈັກເທື່ອ.”
26ຜີຮ້າຍນັ້ນຮ້ອງແຜດສຽງຂຶ້ນ ມັນເຮັດໃຫ້ເດັກນ້ອຍຊັກດິ້ນຢ່າງແຮງ ຈົນເຕັມກຳລັງແລ້ວກໍອອກໜີໄປ ເດັກນັ້ນກາຍເປັນເໝືອນຄົນຕາຍ ຈົນຫລາຍຄົນເວົ້າອອກມາວ່າ, “ມັນຕາຍແລ້ວ.” 27ແຕ່ພຣະເຢຊູເຈົ້າຈັບມືເດັກນ້ອຍແລະດຶງໃຫ້ລຸກຂຶ້ນ ແລ້ວເດັກນັ້ນກໍລຸກຢືນຂຶ້ນ.
28ຫລັງຈາກທີ່ພຣະເຢຊູເຈົ້າເຂົ້າໄປໃນເຮືອນແລ້ວ ພວກສາວົກຂອງພຣະອົງກໍຖາມພຣະອົງເປັນທາງສ່ວນຕົວວ່າ, “ເຫດສັນໃດພວກຂ້ານ້ອຍຈຶ່ງຂັບໄລ່ມັນອອກບໍ່ໄດ້?”
29ພຣະເຢຊູເຈົ້າຕອບພວກເພິ່ນວ່າ, “ຜີຮ້າຍແນວນີ້ຈະຂັບໄລ່ອອກດ້ວຍວິທີອື່ນບໍ່ໄດ້ ເວັ້ນໄວ້ແຕ່ດ້ວຍການພາວັນນາອະທິຖານເທົ່ານັ້ນ.”
ພຣະເຢຊູເຈົ້າຊົງກ່າວຢໍ້າເຖິງຄວາມຕາຍຂອງພຣະອົງ
(ມທ 17:22-23; ລກ 9:43(ຂ)-45)
30ພຣະເຢຊູເຈົ້າ ແລະພວກສາວົກໄດ້ຈາກທີ່ນັ້ນ ຜ່ານແຂວງຄາລີເລໄປ ພຣະເຢຊູເຈົ້າບໍ່ຢາກໃຫ້ຜູ້ໃດຮູ້ວ່າ ພຣະອົງຢູ່ທີ່ໃດ 31ເພາະພຣະອົງກຳລັງສັ່ງສອນພວກສາວົກຢູ່ ພຣະອົງກ່າວແກ່ພວກເພິ່ນວ່າ, “ບຸດມະນຸດກຳລັງຈະຖືກມອບໄວ້ໃນກຳມືຂອງຄົນທັງຫລາຍ ແລະເຂົາຈະຂ້າເພິ່ນ, ແຕ່ຫລັງຈາກຖືກຂ້າແລ້ວໄດ້ສາມວັນ ເພິ່ນຈະຖືກບັນດານໃຫ້ເປັນຄືນມາສູ່ຊີວິດ.”
32ພວກສາວົກບໍ່ເຂົ້າໃຈຄວາມໝາຍຂອງຖ້ອຍຄຳເຫຼົ່ານີ້ ແລະ ພວກເພິ່ນກໍບໍ່ກ້າຈະຖາມພຣະອົງ.
ຜູ້ໃດເປັນໃຫຍ່ທີ່ສຸດ?
(ມທ 18:1-5; ລກ 9:46-48)
33ພຣະເຢຊູເຈົ້າກັບພວກສາວົກໄດ້ມາຮອດເມືອງກາເປນາອູມ ເມື່ອເຂົ້າໄປໃນເຮືອນແລ້ວ ພຣະອົງກໍຖາມພວກສາວົກຂອງພຣະອົງວ່າ, “ເມື່ອມາຕາມທາງນັ້ນ ພວກເຈົ້າໄດ້ຖົກຖຽງກັນເຖິງເລື່ອງຫຍັງ?” 34ພວກເພິ່ນມິດຢູ່ ເພາະເມື່ອມາຕາມທາງນັ້ນ ພວກເພິ່ນໄດ້ຖົກຖຽງກັນວ່າ ຜູ້ໃດຈະເປັນໃຫຍ່ທີ່ສຸດໃນທ່າມກາງພວກເພິ່ນ. 35ສະນັ້ນ ພຣະເຢຊູເຈົ້າຈຶ່ງນັ່ງລົງ ແລະເອີ້ນພວກສາວົກສິບສອງຄົນມາ ພຣະອົງກ່າວແກ່ພວກເພິ່ນວ່າ, “ຖ້າຜູ້ໃດທີ່ຢາກເປັນຜູ້ຕົ້ນ ກໍໃຫ້ຜູ້ນັ້ນເປັນຜູ້ປາຍ ແລະເປັນຜູ້ຮັບໃຊ້ຄົນທັງປວງ.” 36ແລ້ວພຣະອົງກໍເອົາເດັກນ້ອຍຜູ້ໜຶ່ງມາ ຢືນຢູ່ຕໍ່ໜ້າພວກເພິ່ນ ແລ້ວກໍອຸ້ມເອົາເດັກນ້ອຍນັ້ນ ແລະກ່າວແກ່ພວກສາວົກວ່າ, 37“ຖ້າຜູ້ໃດກໍຕາມ ທີ່ຕ້ອນຮັບເດັກນ້ອຍຄົນໜຶ່ງຢ່າງນີ້ ໄວ້ໃນນາມຂອງເຮົາ ຜູ້ນັ້ນກໍຕ້ອນຮັບເຮົາ ແລະຜູ້ໃດທີ່ຕ້ອນຮັບເຮົາ ຜູ້ນັ້ນກໍບໍ່ໄດ້ຕ້ອນຮັບເຮົາເທົ່ານັ້ນ ແຕ່ຍັງຕ້ອນຮັບພຣະອົງ ຜູ້ທີ່ໄດ້ໃຊ້ເຮົາມາເໝືອນກັນ.”
ຜູ້ທີ່ບໍ່ຕໍ່ສູ້ພວກເຮົາກໍເປັນຝ່າຍພວກເຮົາ
(ລກ 9:49-50)
38ໂຢຮັນເວົ້າກັບພຣະເຢຊູເຈົ້າວ່າ, “ອາຈານເອີຍ ພວກຂ້ານ້ອຍໄດ້ເຫັນຊາຍຄົນໜຶ່ງ ຂັບໄລ່ຜີມານຮ້າຍອອກໄດ້ໃນນາມຂອງທ່ານ ແລະພວກຂ້ານ້ອຍບອກໃຫ້ເຊົາ ເພາະເຂົາບໍ່ເປັນຝ່າຍຂອງພວກເຮົາ.”
39ພຣະເຢຊູເຈົ້າໄດ້ຕອບວ່າ, “ຢ່າຫ້າມເຂົາເທາະ ເພາະວ່າບໍ່ມີຜູ້ໃດທີ່ກະທຳການອັດສະຈັນໃນນາມຂອງເຮົາ ແລະພາຍຫລັງມາຈະກັບມາເວົ້າໝິ່ນປະໝາດເຮົາ. 40ດ້ວຍວ່າ, ຜູ້ໃດທີ່ບໍ່ຕໍ່ສູ້ພວກເຮົາກໍເປັນຝ່າຍພວກເຮົາ. 41ເຮົາບອກເຈົ້າຕາມຄວາມຈິງວ່າ ຜູ້ໃດທີ່ເອົານໍ້າຈອກໜຶ່ງໃຫ້ພວກເຈົ້າດື່ມ ເພາະເປັນຝ່າຍເຮົາ ຜູ້ນັ້ນກໍຈະບໍ່ຂາດບຳເໜັດຂອງຕົນ.”
ການລໍ້ລວງໃຫ້ເຮັດບາບ
(ມທ 18:6-9; ລກ 17:1-2)
42“ຖ້າຜູ້ໃດເປັນເຫດພາໃຫ້ເດັກນ້ອຍຄົນໜຶ່ງ ໃນບັນດາເດັກນ້ອຍເຫຼົ່ານີ້ ທີ່ເຊື່ອໃນເຮົາຕົກໃນບາບ ກໍໃຫ້ເອົາຫີນໂມ້ແປ້ງກ້ອນໃຫຍ່ຜູກຄໍຜູ້ນັ້ນ ແລະຖິ້ມເຂົາລົງໃນທະເລເລິກເສຍກໍດີກວ່າ. 43ຖ້າມືຂອງເຈົ້າ ເປັນຕົ້ນເຫດພາໃຫ້ຫລົງເຮັດບາບ ກໍໃຫ້ຕັດມືນັ້ນອອກ ແລະໂຍນຖິ້ມເສຍ ທີ່ຈະເຂົ້າສູ່ຊີວິດດ້ວຍມືເບື້ອງດຽວ ກໍດີກວ່າມີມືສອງເບື້ອງ ແຕ່ຕ້ອງຕົກນະຣົກຢູ່ໃນໄຟ ຊຶ່ງມອດບໍ່ເປັນຈັກເທື່ອ. [44ຢູ່ໃນບ່ອນນັ້ນ ໂຕໜອນບໍ່ຮູ້ຕາຍ ແລະໄຟບໍ່ຮູ້ມອດຈັກເທື່ອ] 45ຖ້າຕີນຂອງເຈົ້າ ເປັນຕົ້ນເຫດພາໃຫ້ເຮັດບາບ ກໍໃຫ້ຕັດຕີນນັ້ນອອກຖິ້ມເສຍ ທີ່ຈະເຂົ້າສູ່ຊີວິດດ້ວຍຕີນກຸດເບື້ອງໜຶ່ງ ກໍດີກວ່າມີຕີນສອງເບື້ອງ ແຕ່ຕ້ອງຖືກໂຍນຖິ້ມລົງໃນໄຟນະຣົກ. [46ຢູ່ໃນບ່ອນນັ້ນ ໂຕໜອນບໍ່ຮູ້ຕາຍ ແລະໄຟບໍ່ຮູ້ມອດຈັກເທື່ອ] 47ຖ້າຕາຂອງເຈົ້າ ເປັນຕົ້ນເຫດພາໃຫ້ເຮັດບາບ ກໍໃຫ້ຄວັດຕານັ້ນອອກຖິ້ມເສຍ ທີ່ຈະເຂົ້າໃນຣາຊອານາຈັກຂອງພຣະເຈົ້າດ້ວຍຕາເບື້ອງດຽວ ກໍດີກວ່າມີຕາສອງເບື້ອງ ແຕ່ຕ້ອງຖືກຖິ້ມລົງໃນໄຟນະຣົກ. 48ໃນບ່ອນນັ້ນ ‘ໂຕໜອນບໍ່ຮູ້ຕາຍ ແລະໄຟບໍ່ຮູ້ມອດຈັກເທື່ອ.’
49ດ້ວຍວ່າ, ທຸກຄົນຈະຕ້ອງຖືກເອືອບດ້ວຍເກືອແລ້ວຊຳລະດ້ວຍໄຟ. 50ເກືອເປັນຂອງດີ ແຕ່ຖ້າເກືອໝົດຣົດເຄັມແລ້ວຈະກັບເຮັດໃຫ້ເຄັມອີກໄດ້ຢ່າງໃດ?
ເຈົ້າທັງຫລາຍຈົ່ງມີເກືອໃນຕົວ ແລະຈົ່ງຖືກຕ້ອງປອງດອງກັນເທີ້ນ.”
Currently Selected:
ມາຣະໂກ 9: ພຄພ
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
@ 2012 United Bible Societies. All Rights Reserved.