ເພງ^ຄໍ່າຄວນ 3
3
ຖືກລົງໂທດ ກັບໃຈໃໝ່ ແລະຄວາມຫວັງ
1ຂ້ອຍຄືຜູ້ໜຶ່ງທີ່ຮູ້ວ່າຖືກລຳບາກເປັນຢ່າງໃດ
ຖືກລຳບາກເພາະພຣະເຈົ້າໄດ້ລົງໂທດ.
2ພຣະອົງໄດ້ຊຸກຂ້ອຍໃຫ້ອອກໜ້າຍ່າງໄປ
ໃນມືດແຕ່ບໍ່ແມ່ນໃນແຈ້ງ
3ແລະໄດ້ຕົບຕີຂ້ອຍຫລາຍເທື່ອຫລາຍທີ
ໂດຍບໍ່ມີຄວາມເມດຕາປານີຕໍ່ຂ້ອຍ.
4ພຣະອົງໄດ້ໃຫ້ເນື້ອໜັງຂອງຂ້ອຍເຖົ້າແກ່ຂື້ນ
ກະດູກທັງຫລາຍຂອງຂ້ອຍ ພຣະອົງໄດ້ຫັກແຕກໄປ.
5ພຣະອົງໄດ້ຂັງຂ້ອຍໄວ້ໃນ
ບ່ອນທີ່ມີຄວາມລຳບາກໜັກແລະຄວາມເຈັບປວດ.
6ພຣະອົງໄດ້ບັງຄັບຂ້ອຍໃຫ້ອາໄສຢູ່ໃນບ່ອນມືດມິດ
ເໝືອນຢ່າງຄົນທັງຫລາຍທີ່ໄດ້ຕາຍແຕ່ດົນແລ້ວ.
7ພຣະອົງໄດ້ເອົາໂສ້ລ່າມຂ້ອຍໄວ້ເປັນຢ່າງດີ
ເປັນນັກໂທດທີ່ບໍ່ມີຫວັງປົບໜີໄປໄດ້.
8ຂ້ອຍຮ້ອງຫາຜູ້ຊ່ວຍເຫລືອສຽງດັງໆ
ແຕ່ພຣະເຈົ້າບໍ່ຟັງສຽງຮ້ອງຂອງຂ້ອຍ;
9ເມື່ອຂ້ອຍຍ່າງຍ້າຍກໍຍ່າງໂຊເຊໄປ
ຫັນໄປທາງໃດກໍມີແຕ່ກຳແພງຫີນຕັນໄວ້.
10ພຣະອົງໄດ້ຄອຍຖ້າຈັບຂ້ອຍດັ່ງໂຕໝີ
ແລະລີ້ໂດດຄຸບໃສ່ໂດຍໄວເໝືອນສິງໂຕໜຶ່ງ.
11ພຣະອົງຕາມໄລ່ຂ້ອຍໃຫ້ອອກຈາກຫົນທາງ
ຈີກເນື້ອເປັນຕ່ອນໆແລ້ວກໍປະຖິ້ມຂ້ອຍໄວ້.
12ພຣະອົງກົ່ງໜ້າທະນູແລະຍິງລູກທະນູຂອງພຣະອົງ
ໃສ່ຂ້ອຍແລະເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍເປັນເປົ້າລູກທະນູນັ້ນ.
13ພຣະອົງຍິງໃສ່ຖືກໜ້າເອິກຊອດຫົວໃຈ
ດ້ວຍລູກທະນູຊຶ່ງພຣະອົງມີໃນບັ້ງ
14ຄົນທັງຫລາຍຫົວຂວັນຂ້ອຍຕະຫລອດທັງວັນ
ຂ້ອຍຈຶ່ງເປັນຕົວຕະຫລົກໃຫ້ພວກເຂົາເວົ້າເຍາະເຍີ້ຍ.
15ພຣະອົງໃຫ້ຈິດໃຈຂ້ອຍເຕັມແຕ່ຄວາມຂົມຂື່ນ
ໃຫ້ໂສກເສົ້າຫງອຍເຫງົາຕະຫລອດເວລາ.
16ພຣະອົງໄດ້ເອົາໜ້າຂ້ອຍຖູໃສ່ພື້ນດິນ
ແລະໃຊ້ກ້ອນຫີນທຸບແຂ້ວຂ້ອຍ.
17ຈິດໃຈຂ້ອຍຂາດສັນຕິສຸກຈົນຫລົງລືມໄປວ່າ
ຄວາມສຸກນັ້ນເປັນຢ່າງໃດແທ້.
18ຂ້ອຍບໍ່ຄິດວ່າຈະມີຊີວິດຢູ່ຕໍ່ໄປດົນນານ
ຄວາມຫວັງໃນພຣະເຈົ້າຢາເວບໍ່ມີສາແລ້ວ.
19ເມື່ອຄິດເຖິງຄວາມເຈັບປວດທັງຂາດທີ່ພັກອາໄສ
ຈິດໃຈຂ້ອຍກໍເຕັມດ້ວຍຢາພິດອັນຂົມຂື່ນ;
20ຂ້ອຍຄິດເຖິງເລື່ອງນີ້ຢ່າງບໍ່ສິ້ນສຸດເປັນ
ແລະຈິດວິນຍານຂ້ອຍກໍໝອງເສົ້າ.
21ແຕ່ວ່າຂ້ອຍນັ້ນຍັງມີຄວາມຫວັງ
ເມື່ອຂ້ອຍຄິດເຖິງວ່າຍັງມີຢູ່ສິ່ງໜຶ່ງ:
22ຄວາມຮັກຂອງພຣະເຈົ້າຢາເວອັນບໍ່ສິ້ນສຸດເປັນ
ແລະພຣະເມດຕາກໍຍັງດຳລົງຄົງຢູ່
23ຊຶ່ງທຸກໆເຊົ້າກໍສົດຊື່ນເບີກບານ
ແລະແນ່ນອນເໝືອນດັ່ງຕາເວັນຂຶ້ນ.
24ພຣະເຈົ້າຢາເວເປັນທຸກໆສິ່ງທີ່ຂ້ອຍມີ
ສະນັ້ນ ຂ້ອຍຈຶ່ງຝາກຄວາມຫວັງໄວ້ໃນພຣະເຈົ້າ.
25ພຣະເຈົ້າຢາເວດີຕໍ່ທຸກໆຄົນ
ຄືຕໍ່ຜູ້ທີ່ໄວ້ວາງໃຈໃນພຣະອົງນັ້ນ.
26ສະນັ້ນ ຈຶ່ງເປັນສິ່ງດີເລີດທີ່ຄອຍຖ້າຢ່າງອົດທົນ
ຄືຄອງຄອຍພຣະເຈົ້າຢາເວມາຊ່ວຍພວກເຮົາໃຫ້ພົ້ນ
27ເປັນການດີເລີດທີ່ຮຽນຮູ້ເອົາຄວາມອົດທົນ
ໃນເວລາທີ່ພວກເຮົາຍັງໜຸ່ມແໜ້ນຢູ່.
28ເມື່ອພວກເຮົາໄດ້ຮັບຄວາມທົນທຸກທໍລະມານ
ກໍຄວນນັ່ງຢູ່ຄົນດຽວອົດທົນຢ່າງມິດງຽບ;
29ພວກເຮົາຄວນກົ້ມຂາບນອບນ້ອມຍອມຟັງ
ເພາະຍັງຫວັງວ່າຜູ້ໜຶ່ງຈະມາຊ່ວຍ.
30ເຖິງວ່າພວກເຮົາຖືກຂ້ຽນແລະຫຍໍ້ຫຍັນກໍຕາມ
ກໍຄວນຍອມຮັບເອົາທຸກໆສິ່ງນັ້ນ.
31ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າເຕັມໄປດ້ວຍຄວາມເມດຕາ
ແລະຈະບໍ່ປະຖິ້ມພວກເຮົາໄປຕະຫລອດ.
32ພຣະອົງອາດເຮັດໃຫ້ພວກເຮົາໂສກເສົ້າເສຍໃຈ
ແຕ່ຄວາມຮັກຂອງພຣະອົງກໍໝັ້ນຄົງແນ່ແທ້.
33ພຣະອົງບໍ່ພໍໃຈທີ່ໄດ້ເຮັດໃຫ້ພວກເຮົາເສຍໃຈ
ຫລືໃຫ້ພວກເຮົາໄດ້ເຈັບປວດແລະໂສກເສົ້າ.
34ເມື່ອຈິດວິນຍານຂອງພວກເຮົາເຈັບປວດ
ເພາະຖືກຢຽບຢໍ່າຢູ່ໃນຄຸກມືດ;
35ເມື່ອຄົນອື່ນບໍ່ຍອມຮັບເອົາສິດ
ທີ່ພຣະອົງໂຜດປະທານໃຫ້ພວກເຮົານັ້ນ.
36ເມື່ອຄວາມຍຸດຕິທຳຖືກໃຊ້ໃນທາງຜິດທີ່ສານ
ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຂອງພວກເຮົາກໍຮູ້.
37ບໍ່ມີຜູ້ໃດເຮັດສິ່ງໜຶ່ງສິ່ງໃດໄດ້ເລີຍ
ຖ້າອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າເອງບໍ່ປະສົງໃຫ້ເຮັດ.
38ບໍ່ວ່າດີຫລືຊົ່ວກໍບໍ່ຫ່ອນເກີດຂຶ້ນມາ
ຖ້າພຣະອົງບໍ່ອະນຸຍາດໃຫ້ເກີດຂຶ້ນ.
39ເມື່ອຖືກລົງໂທດຍ້ອນບາບທີ່ພວກເຮົາໄດ້ກະທຳ
ເປັນຫຍັງພວກເຮົາຈຶ່ງມັກຈົ່ມຮ້າຍ?
40ຂໍໃຫ້ພວກເຮົາສຳຫລວດທາງຊີວິດຂອງພວກເຮົາ
ແລະຫັນກັບຄືນມາຫາພຣະເຈົ້າຢາເວ.
41ຂໍໃຫ້ພວກເຮົາເປີດຈິດໃຈອອກ ແລະພາວັນນາອະທິຖານ
ຫາພຣະເຈົ້າທີ່ສະຫວັນວ່າ,
42“ຂ້າແດ່ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ພວກຂ້ານ້ອຍໄດ້ເຮັດບາບແລະເປັນກະບົດ
ແຕ່ພຣະອົງບໍ່ໄດ້ຍົກໂທດໃຫ້.
43ພຣະອົງໄດ້ຕາມສັງຫານຂ້ານ້ອຍທັງຫລາຍ
ພຣະເມດຕາກໍຖືກສັບຊ້ອນໂດຍພຣະໂກດຮ້າຍ
44ຄຳພາວັນນາອະທິຖານຂອງພວກຂ້ານ້ອຍຂຶ້ນໄປບໍ່ເຖິງ
ຍ້ອນຄວາມຮ້າຍຂອງພຣະອົງຕຶບໜາດັ່ງກ້ອນເມກ.
45ພຣະອົງເຮັດໃຫ້ພວກຂ້ານ້ອຍເປັນສິ່ງເສດເຫລືອ
ຂີ້ເຫຍື້ອຖືກຖິ້ມໄປໃນທ່າມກາງຊົນຊາດອື່ນໆ.
46ພວກຂ້ານ້ອຍຖືກໝິ່ນປະໝາດນິນທາ
ຈາກເຫຼົ່າສັດຕູທີ່ຕໍ່ສູ້ພວກຂ້ານ້ອຍນັ້ນ.
47ພວກຂ້ານ້ອຍໄດ້ຖືກພິນາດແລະຈິບຫາຍ
ໃຊ້ຊີວິດຢູ່ໃນບ່ອນອັນຕະລາຍແລະຢ້ານ.
48ນໍ້າຕາຂ້ານ້ອຍໄຫລຫລັ່ງດັ່ງສາຍທາລາ
ເພາະປະຊາຊົນຂອງຂ້ານ້ອຍຖືກທຳລາຍ.
49ນໍ້າຕາຂ້ານ້ອຍໄຫລຫລັ່ງບໍ່ຂາດສາຍ
ແລະກໍປະຕິເສດການປອບໃຈໃດໆທັງສິ້ນ.
50ຈົນກວ່າພຣະເຈົ້າຢາເວຫລຽວເບິ່ງມາຈາກສະຫວັນ
ແລະເຫັນພວກຂ້ານ້ອຍຖືກການລຳບາກ.
51ຈິດໃຈຂ້ານ້ອຍເປັນທຸກໜັກໜາ
ເມື່ອເຫັນສິ່ງທີ່ເກີດຂຶ້ນກັບຜູ້ຍິງຂອງເມືອງນັ້ນ.
52ຂ້ານ້ອຍເປັນດັ່ງນົກທີ່ຖືກແຮ້ວຂອງສັດຕູ
ຜູ້ທີ່ບໍ່ມີເຫດຜົນກຽດຊັງຂ້ານ້ອຍໄດ້.
53ພວກເຂົາໂຢນຂ້ານ້ອຍລົງໃນຂຸມທັງເປັນ
ແລະເອົາຫີນອັດປາກຂອງຫລຸມນັ້ນໄວ້.
54ນໍ້າເລີ່ມໄຫລຖ້ວມຂ້ານ້ອຍຂຶ້ນໄປ
ຄິດວ່າຄວາມຕາຍໃກ້ເຂົ້າມາສາແລ້ວ.
55ຂ້າແດ່ພຣະເຈົ້າຢາເວ ຂ້ານ້ອຍຮ້ອງຫາພຣະອົງ
ຄໍ່າຄວນຮ້ອງຂໍຈາກພື້ນຫລຸມເລິກ
56ເມື່ອຂ້ານ້ອຍຮ້ອງຂໍນັ້ນພຣະອົງກໍໄດ້ຍິນ
ຍິນສຽງຮ້ອງທູນຂໍຂອງຂ້ານ້ອຍແລ້ວ.”
57ພຣະອົງໄດ້ຕອບແລະບອກຂ້ານ້ອຍມາວ່າ,
“ຢ່າຢ້ານກົວເລີຍ.
58ຂ້າແດ່ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ພຣະອົງໄດ້ມາຊ່ວຍກູ້
ແລະມາໄຖ່ເອົາຊີວິດຂອງຂ້ານ້ອຍໄວ້.
59ຈົ່ງຕັດສິນຂ້ານ້ອຍດ້ວຍຄວາມເມດຕາສາ
ພຣະເຈົ້າຢາເວຮູ້ເຖິງຄວາມຜິດທີ່ມີຕໍ່ສູ້ຂ້ານ້ອຍນັ້ນ.
60ພຣະອົງຮູ້ວ່າສັດຕູກຽດຊັງຂ້ານ້ອຍສໍ່າໃດ
ແລະວາງອຸບາຍຕໍ່ສູ້ຂ້ານ້ອຍຢ່າງໃດດ້ວຍ.
61ຂ້າແດ່ພຣະເຈົ້າຢາເວ ພຣະອົງໄດ້ຍິນຄຳເວົ້າປະໝາດ
ພຣະອົງຮູ້ຈັກອຸບາຍທັງໝົດຂອງພວກເຂົາເຈົ້າ.
62ພວກເຂົາເວົ້າເລື່ອງຂ້ານ້ອຍຕະຫລອດທັງວັນ
ແລະຮ່ວມກັນວາງແຜນຕໍ່ສູ້ຂ້ານ້ອຍຢູ່.
63ບໍ່ວ່າລຸກຫລືນັ່ງຕັ້ງແຕ່ເຊົ້າຈົນເຖິງແລງ
ພວກເຂົາແກ້ງຫຍໍ້ຫຍັນຂ້ານ້ອຍຢູ່ຕະຫລອດ.
64ຂ້າແດ່ພຣະເຈົ້າຢາເວ ໂຜດລົງໂທດພວກເຂົາເທາະ
ເພາະສິ່ງທີ່ພວກເຂົາໄດ້ກະທຳນັ້ນ.
65ຈົ່ງສາບແຊ່ງພວກເຂົາໃຫ້ມີຈິດໃຈປຶກໜາ
ແລະເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາຜິດຫວັງຢູ່ຕະຫລອດ.
66ຈົ່ງຕາມລ່າຕາມກວາດລ້າງພວກເຂົາສາ
ໃຫ້ຈິບຫາຍໄປຈາກກ້ອງຟ້າສະຫວັນຂອງພຣະເຈົ້າຢາເວ.”
Currently Selected:
ເພງ^ຄໍ່າຄວນ 3: ພຄພ
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
@ 2012 United Bible Societies. All Rights Reserved.
