ໂຢຮັນ 12

ພຣະເຢຊູເຈົ້າໄດ້ຮັບການຫົດສົງທີ່ເບັດທານີ

(ມທ 26:6-13; ມຣກ 14:3-9)

1ຫົກວັນກ່ອນເທດສະການປັດສະຄາ ພຣະເຢຊູເຈົ້າມາເຖິງບ້ານເບັດທານີ ຊຶ່ງເປັນບ່ອນຢູ່ຂອງລາຊະໂຣ ຜູ້ທີ່ພຣະອົງໄດ້ບັນດານໃຫ້ເປັນຄືນມາຈາກຕາຍ. 2ພວກເຂົາໄດ້ຈັດແຈງອາຫານລ້ຽງ ເພື່ອເປັນກຽດແກ່ພຣະອົງຢູ່ທີ່ນັ້ນ ຊຶ່ງແມ່ນນາງມາທາເປັນຜູ້ຮັບໃຊ້ທີ່ໂຕະອາຫານ, ລາຊະໂຣແມ່ນຜູ້ໜຶ່ງໃນພວກທີ່ນັ່ງຮ່ວມໂຕະຮັບປະທານອາຫານກັບພຣະອົງ. 3ແລ້ວນາງມາຣີກໍເອົານໍ້າມັນຫອມເຄິ່ງລິດ ຊຶ່ງມີລາຄາແພງຖອກໃສ່ຕີນພຣະອົງ ແລະໃຊ້ຜົມຂອງຕົນເຊັດຕີນພຣະອົງ ຈົນທົ່ວທັງເຮືອນຫອມກຸ້ມດ້ວຍກິ່ນນໍ້າຫອມນັ້ນ. 4ແຕ່ຢູດາອິດສະກາຣີອົດສາວົກຄົນໜຶ່ງຂອງພຣະອົງ ຄືຜູ້ທີ່ຈະທໍລະຍົດຕໍ່ພຣະອົງໄດ້ກ່າວວ່າ, 5“ເປັນຫຍັງຈຶ່ງບໍ່ຂາຍນໍ້າມັນຫອມນີ້ໃນລາຄາສາມຮ້ອຍຫລຽນເງິນ ແລະເອົາເງິນແຈກໃຫ້ຄົນຍາກຈົນ?” 6ການທີ່ລາວເວົ້າຢ່າງນີ້ ບໍ່ແມ່ນວ່າລາວຫ່ວງໃຍນຳຄົນຍາກຈົນ, ແຕ່ລາວເປັນຄົນຂີ້ລັກ, ລາວຖືຖົງເງິນ ແລະຍັກຍອກເອົາເງິນຈາກຖົງນັ້ນ.

7ແຕ່ພຣະເຢຊູເຈົ້າກ່າວວ່າ, “ຊ່າງນາງເທາະ ປ່ອຍໃຫ້ນາງໄດ້ເຮັດຢ່າງນີ້ສຳລັບວັນຝັງສົບຂອງເຮົາ. 8ພວກເຈົ້າຈະມີຄົນຍາກຈົນຢູ່ນຳສະເໝີ, ແຕ່ພວກເຈົ້າບໍ່ມີເຮົາສະເໝີໄປ.”

ການປອງຮ້າຍລາຊະໂຣ

9ຄົນຈຳນວນຫລວງຫລາຍໄດ້ຍິນວ່າ ພຣະເຢຊູເຈົ້າຢູ່ໃນທີ່ນັ້ນ ພວກເຂົາໄດ້ພາກັນມາ ບໍ່ແມ່ນແຕ່ຢາກເຫັນພຣະເຢຊູເຈົ້າເທົ່ານັ້ນ ແຕ່ຢາກເຫັນລາຊະໂຣ ຜູ້ທີ່ພຣະອົງໄດ້ບັນດານໃຫ້ເປັນຄືນມາຈາກຕາຍນັ້ນດ້ວຍ. 10ດັ່ງນັ້ນ ພວກຫົວໜ້າປະໂຣຫິດຈຶ່ງປຶກສາກັນວ່າ ຈະຂ້າລາຊະໂຣເໝືອນກັນ 11ເພາະເລື່ອງຂອງລາຊະໂຣນີ້ ເຮັດໃຫ້ຄົນຢິວຫລາຍຄົນໄດ້ໜີປະພວກເຂົາ ແລະມາເຊື່ອພຣະເຢຊູເຈົ້າ.

ພຣະເຢຊູເຈົ້າຊົງສະເດັດເຂົ້າໄປນະຄອນເຢຣູຊາເລັມຢ່າງມີໄຊ

(ມທ 21:1-11; ມຣກ 11:1-11; ລກ 19:28-40)

12ວັນຕໍ່ມາ ມີປະຊາຊົນຈຳນວນຫລວງຫລາຍທີ່ມາໃນເທດສະການປັດສະຄາ ໄດ້ຍິນວ່າພຣະເຢຊູເຈົ້າເຂົ້າມາໃນນະຄອນເຢຣູຊາເລັມ. 13ດັ່ງນັ້ນ ພວກເຂົາຈຶ່ງພາກັນຖືກ້ານຕານອອກໄປຕ້ອນຮັບພຣະອົງ ທັງໂຮຮ້ອງຂຶ້ນວ່າ, “ໂຮຊັນນາ ຂໍພຣະເຈົ້າອວຍພອນທ່ານທີ່ມາໃນນາມຂອງອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ຄືກະສັດຂອງຊາດອິດສະຣາເອນ” 14ເມື່ອພຣະອົງພົບລໍນ້ອຍໂຕໜຶ່ງ ພຣະອົງຈຶ່ງຂຶ້ນຂີ່ລໍນັ້ນ ຕາມທີ່ມີຄຳຂຽນໄວ້ໃນພຣະຄຳພີວ່າ,

15 “ນະຄອນຊີໂອນເອີຍ ຢ່າສູ່ຢ້ານ

ເບິ່ງດູ ເຈົ້າກະສັດຂອງເຈົ້າ

ກຳລັງຂີ່ລໍມາ.”

16ໃນເວລານັ້ນ ພວກສາວົກຂອງພຣະອົງບໍ່ໄດ້ເຂົ້າໃຈໃນເຫດການເຫຼົ່ານັ້ນ, ແຕ່ພາຍຫລັງ ເມື່ອພຣະເຢຊູເຈົ້າໄດ້ຮັບສະຫງ່າຣາສີແລ້ວ ພວກເພິ່ນຈຶ່ງລະນຶກເຖິງຂໍ້ຄວາມ ທີ່ມີຄຳຂຽນໄວ້ເຖິງເລື່ອງຂອງພຣະອົງໃນພຣະຄຳພີ ແລະພວກເພິ່ນໄດ້ເຮັດດັ່ງນີ້ສຳລັບພຣະອົງ. 17ປະຊາຊົນທັງຫລາຍທີ່ຢູ່ກັບພຣະເຢຊູເຈົ້າ ຕອນທີ່ພຣະອົງໄດ້ເອີ້ນເອົາລາຊະໂຣອອກມາຈາກອຸບມຸງ ແລະບັນດານໃຫ້ລາວເປັນຄືນມາຈາກຕາຍນັ້ນ ກໍເປັນພະຍານເຖິງເຫດການເຫຼົ່ານັ້ນ. 18ດ້ວຍເຫດນີ້ ປະຊາຊົນທັງຫລາຍຈຶ່ງອອກໄປຫາພຣະເຢຊູເຈົ້າ ເພາະໄດ້ຍິນເຖິງໝາຍສຳຄັນການອັດສະຈັນທີ່ພຣະອົງໄດ້ເຮັດ. 19ຝ່າຍພວກຟາຣີຊາຍຈຶ່ງເວົ້າກັນວ່າ, “ທ່ານທັງຫລາຍບໍ່ເຫັນຫລືວ່າ ພວກທ່ານເຮັດອັນໃດກໍບໍ່ໄດ້ປະໂຫຍດຈັກຢ່າງ ເບິ່ງແມ ໝົດທັງໂລກກໍຕິດຕາມມັນໄປ.”

ຊາວກຣີກບາງຄົນຊອກຫາພຣະເຢຊູເຈົ້າ

20ພວກທີ່ໄປນະມັດສະການ ເນື່ອງໃນໂອກາດເທດສະການທີ່ນະຄອນເຢຣູຊາເລັມ ມີຊາວກຣີກບາງຄົນຮ່ວມຢູ່ດ້ວຍ. 21ພວກເຂົາໄດ້ໄປຫາຟີລິບ ຜູ້ທີ່ມາຈາກເບັດສາອີດາໃນແຂວງຄາລີເລ ແລະເວົ້າວ່າ, “ທ່ານເອີຍ ພວກຂ້ານ້ອຍຢາກເຫັນພຣະເຢຊູເຈົ້າ.”

22ຟີລິບຈຶ່ງໄປບອກອັນເດອາ ແລ້ວທັງສອງກໍໄປບອກພຣະເຢຊູເຈົ້າ. 23ພຣະເຢຊູເຈົ້າຕອບພວກເຂົາວ່າ, “ເວລາທີ່ບຸດມະນຸດຕ້ອງຮັບກຽດອັນຍິ່ງໃຫຍ່ນັ້ນ ກໍມາເຖິງແລ້ວ. 24ເຮົາບອກເຈົ້າທັງຫລາຍຕາມຄວາມຈິງວ່າ, ຖ້າເມັດເຂົ້າຕົກລົງໃນດິນແລ້ວບໍ່ຕາຍໄປເສຍ ກໍຄົງຈະມີຢູ່ພຽງແຕ່ເມັດດຽວ, ແຕ່ຖ້າຕາຍໄປກໍຈະເກີດຜົນຫລາຍ. 25ຜູ້ທີ່ຮັກຊີວິດຂອງຕົນຈະຕ້ອງເສຍຊີວິດ ແລະຜູ້ທີ່ຊັງຊີວິດຂອງຕົນໃນໂລກນີ້ ຈະຮັກສາຊີວິດນັ້ນໄວ້ໄດ້ສຳລັບຊີວິດນິຣັນດອນ. 26ຖ້າຜູ້ໃດບົວລະບັດຮັບໃຊ້ເຮົາ ໃຫ້ຜູ້ນັ້ນຕິດຕາມເຮົາມາ ເຮົາຢູ່ທີ່ໃດຜູ້ບົວລະບັດຮັບໃຊ້ເຮົາ ກໍຈະຢູ່ທີ່ນັ້ນເໝືອນກັນ ຝ່າຍພຣະບິດາເຈົ້າຂອງເຮົາ ຈະໃຫ້ກຽດຕິຍົດແກ່ທຸກຄົນ ທີ່ບົວລະບັດຮັບໃຊ້ເຮົາ.”

ພຣະເຢຊູເຈົ້າກ່າວເຖິງຄວາມຕາຍຂອງພຣະອົງ

27“ບັດນີ້ ຈິດໃຈຂອງເຮົາວຸ້ນວາຍ ແລະເຮົາຈະວ່າຢ່າງໃດ? ເຮົາຄວນຈະເວົ້າວ່າ, ‘ໂອ ພຣະບິດາເຈົ້າເອີຍ ຂໍໃຫ້ຂ້ານ້ອຍລອດພົ້ນຈາກຍາມນີ້ທ້ອນຢ່າງນັ້ນຫລື?’ ກໍວ່າບໍ່ໄດ້, ທີ່ເຮົາໄດ້ມາໃນຍາມນີ້ກໍເພື່ອການນີ້ແຫຼະ. 28ໂອ ພຣະບິດາເຈົ້າເອີຍ ຂໍໃຫ້ພຣະນາມຂອງພຣະອົງໄດ້ຮັບກຽດເທີ້ນ.”

ແລ້ວມີສຽງດັງມາຈາກທ້ອງຟ້າວ່າ, “ເຮົາໄດ້ໃຫ້ຮັບກຽດແລ້ວ ແລະເຮົາຈະໃຫ້ໄດ້ຮັບກຽດອີກ.”

29ເມື່ອປະຊາຊົນຢູ່ທີ່ນັ້ນ ໄດ້ຍິນສຽງນີ້ແລ້ວ ມີບາງຄົນເວົ້າວ່າ, “ເປັນສຽງຟ້າຮ້ອງ.” ສ່ວນຄົນອື່ນຊໍ້າພັດເວົ້າວ່າ, “ມີເທວະດາຕົນໜຶ່ງໄດ້ເວົ້າກັບເພິ່ນ.”

30ແຕ່ພຣະເຢຊູເຈົ້າຕອບວ່າ, “ສຽງທີ່ດັງມານັ້ນ ບໍ່ແມ່ນສຳລັບເຮົາດອກ ແຕ່ສຳລັບເຈົ້າທັງຫລາຍນັ້ນແຫຼະ. 31ບັດນີ້ເຖິງເວລາແລ້ວ ທີ່ໂລກຈະຕ້ອງຖືກຕັດສິນ ຜູ້ປົກຄອງໂລກຈະຖືກລຶບລ້າງເສຍ. 32ເມື່ອເຮົາຖືກຍົກຂຶ້ນຈາກແຜ່ນດິນໂລກນີ້ ແລ້ວເຮົາຈະຊັກນຳຄົນທັງຫລາຍມາຫາເຮົາ.” ( 33ພຣະອົງກ່າວດັ່ງນີ້ເພື່ອສຳແດງວ່າ ພຣະອົງຈະຕາຍຢ່າງທົນທຸກທໍລະມານແບບໃດ).

34ຄົນທັງຫລາຍຈຶ່ງຕອບພຣະອົງວ່າ, “ກົດບັນຍັດຂອງພວກເຮົາບອກວ່າ ພຣະຄຣິດຈະມີຊີວິດນິຣັນດອນ, ແລ້ວເຫດໃດທ່ານຈຶ່ງກ່າວວ່າ ບຸດມະນຸດຈະຕ້ອງຖືກຍົກຂຶ້ນ ບຸດມະນຸດນັ້ນແມ່ນຜູ້ໃດ?”

35ພຣະເຢຊູເຈົ້າຕອບວ່າ, “ຄວາມສະຫວ່າງຈະຍັງຢູ່ກັບພວກເຈົ້າອີກໜ້ອຍໜຶ່ງ ເມື່ອຍັງມີຄວາມສະຫວ່າງຢູ່ກໍຈົ່ງຍ່າງໄປເທາະ ເພາະຢ້ານວ່າຄວາມມືດຈະຕາມມາທັນພວກເຈົ້າ. ດ້ວຍວ່າ, ຜູ້ທີ່ຍ່າງໃນຄວາມມືດນັ້ນ ກໍບໍ່ຮູ້ວ່າຕົນກຳລັງໄປໃສ. 36ເມື່ອພວກເຈົ້າຍັງມີຄວາມສະຫວ່າງ ຈົ່ງເຊື່ອໃນຄວາມສະຫວ່າງນັ້ນ ເພື່ອຈະໄດ້ເປັນຄົນຝ່າຍຄວາມສະຫວ່າງ.”

ຫລັງຈາກທີ່ພຣະເຢຊູເຈົ້າກ່າວເຊັ່ນນັ້ນແລ້ວ ພຣະອົງກໍອອກໜີ ແລະຫລົບຫລີກຈາກພວກເຂົາ. 37ເຖິງແມ່ນວ່າ ພຣະອົງໄດ້ເຮັດການອັດສະຈັນຫລາຍຢ່າງຕໍ່ໜ້າພວກເຂົາກໍຕາມ ພວກເຂົາກໍບໍ່ເຊື່ອວາງໃຈໃນພຣະອົງ 38ເພື່ອວ່າຖ້ອຍຄຳທີ່ຜູ້ທຳນວາຍເອຊາຢາໄດ້ກ່າວໄວ້ຈະໄດ້ສຳເລັດວ່າ,

“ຂ້າແດ່ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ

ຜູ້ໃດໄດ້ວາງໃຈເຊື່ອ

ໃນຖ້ອຍຄຳທີ່ຂ້ານ້ອຍໄດ້ປະກາດ?

ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ເປີດເຜີຍ

ພຣະຣິດທານຸພາບໃຫ້ຜູ້ໃດເຫັນແດ່?”

39ດັ່ງນັ້ນ ພວກເຂົາຈຶ່ງບໍ່ສາມາດທີ່ຈະເຊື່ອ ເພາະເອຊາຢາໄດ້ກ່າວໄວ້ອີກວ່າ,

40 “ພຣະອົງໄດ້ເຮັດໃຫ້ຕາພວກເຂົາບອດໄປ

ແລະ ເຮັດໃຫ້ຈິດໃຈຂອງພວກເຂົາແຂງກະດ້າງ

ຢ້ານວ່າພວກເຂົາຈະເຫັນດ້ວຍຕາ

ແລະ ສັງເກດຮູ້ດ້ວຍໃຈ

ແລ້ວຈະກັບໃຈໃໝ່

ເຮົາຈະຮັກສາໃຫ້ພວກເຂົາດີ.”

41ເອຊາຢາກ່າວດັ່ງນີ້ ກໍເພາະເພິ່ນໄດ້ເຫັນສະຫງ່າຣາສີຂອງພຣະອົງ ແລະໄດ້ເວົ້າເຖິງເລື່ອງຂອງພຣະອົງ.

42ເຖິງປານນັ້ນກໍດີ ຍັງມີເຈົ້າໜ້າທີ່ຫລາຍຄົນໄດ້ເຊື່ອໃນພຣະອົງ, ແຕ່ບໍ່ໄດ້ເປີດເຜີຍ ເພາະຢ້ານພວກຟາຣີຊາຍໄລ່ອອກຈາກທຳມະສາລາ. 43ດ້ວຍວ່າ, ພວກເຂົາມັກໃຫ້ມະນຸດພໍໃຈ ຫລາຍກວ່າໃຫ້ພຣະເຈົ້າພໍໃຈ.

ຖ້ອຍຄຳຂອງພຣະເຢຊູເຈົ້າເປັນຫລັກຕັດສິນ

44ພຣະເຢຊູເຈົ້າໄດ້ເປັ່ງສຽງຮ້ອງຂຶ້ນວ່າ, “ຜູ້ໃດທີ່ເຊື່ອເຮົາ ກໍບໍ່ແມ່ນເຊື່ອໃນເຮົາເທົ່ານັ້ນ, ແຕ່ເຊື່ອໃນພຣະອົງຜູ້ທີ່ໄດ້ໃຊ້ເຮົາມາເໝືອນກັນ. 45ຜູ້ໃດທີ່ເຫັນເຮົາ ກໍເຫັນພຣະອົງຜູ້ທີ່ໃຊ້ເຮົາມາເໝືອນກັນ. 46ເຮົາເປັນຄວາມສະຫວ່າງທີ່ເຂົ້າມາໃນໂລກນີ້ ເພື່ອທຸກຄົນທີ່ເຊື່ອໃນເຮົາຈະບໍ່ຢູ່ໃນຄວາມມືດ. 47ຖ້າຜູ້ໃດໄດ້ຍິນຖ້ອຍຄຳຂອງເຮົາ ແລະບໍ່ຖືຮັກສາຖ້ອຍຄຳເຫຼົ່ານັ້ນ ເຮົາຈະບໍ່ຕັດສິນຜູ້ນັ້ນ ເຮົາບໍ່ໄດ້ມາເພື່ອຕັດສິນໂລກ ແຕ່ມາເພື່ອຊ່ວຍໂລກໃຫ້ພົ້ນ. 48ພວກທີ່ປະຕິເສດເຮົາ ແລະບໍ່ຮັບເອົາຖ້ອຍຄຳຂອງເຮົາ ກໍມີສິ່ງຕັດສິນພວກເຂົາແລ້ວ ຖ້ອຍຄຳທີ່ເຮົາໄດ້ກ່າວນັ້ນແຫຼະ ຈະຕັດສິນພວກນັ້ນໃນວັນສຸດທ້າຍ. 49ເພາະເຮົາບໍ່ໄດ້ກ່າວຕາມລຳພັງໃຈຂອງເຮົາເອງ, ແຕ່ພຣະບິດາເຈົ້າ ຜູ້ທີ່ໃຊ້ເຮົາມານັ້ນ ເປັນຜູ້ສັ່ງໃນສິ່ງທີ່ເຮົາກ່າວແລະສັ່ງສອນ. 50ຝ່າຍເຮົາຮູ້ວ່າ ຄຳສັ່ງຂອງພຣະອົງເປັນຊີວິດນິຣັນດອນ ສິ່ງທີ່ເຮົາໄດ້ກ່າວນັ້ນ ກໍກ່າວຕາມຄຳສັ່ງຂອງພຣະບິດາເຈົ້າ.”

Currently Selected:

ໂຢຮັນ 12: ພຄພ

Highlight

Copy