کاسِدانی کار 2:2-4

اَناگت چه آسمانا یکّ اَنچێن تئوارے آتک که گوَشئے تْرندێن گواتے اَت و هما لۆگ که آ اۆدا نِشتگ‌اَتنت گواتا مان پتات. آیان بازێن آس‌پئیمێن شَهم و شَماله دیست که زُبانُک دئیان هر یکّێئے سرا اێر نِشتنت. آ سجّهێن، چه هُدائے روها پُرّ بوتنت و اَنچُش که پاکێن روه آیان واک و توان بَکشگا اَت، ڈنّی زبانان هبر کنگا لگّتنت.