Forkynnaren 5
5
1Ver ikkje for snar med munnen,
og lat ikkje hjarta forhasta seg
når du vil tala eit ord for Guds åsyn.
For Gud er i himmelen og du på jorda,
lat difor orda dine vera få! #Ordt 10,19+
2Med hardt slit fylgjer draumar
og med mange ord dumt snakk.
3Når du gjev Gud ein lovnad,
så dryg ikkje med å halda han.
For Gud bryr seg ikkje om dårar.
Gjer det du lovar! #5 Mos 23,21; Sal 50,14+
4Det er betre at du inkje lovar,
enn at du lovar og ikkje held ord.
5Lat ikkje munnen føra skuld over deg,
og sei ikkje til Guds sendebod:
«Eg gjorde det av vanvare.»
Kvifor vil du harma Gud med det du seier,
så han øydelegg det du har gjort? #5,5 Guds sendebod prest eller levitt som på Guds vegner kravde at ein lovnad skulle haldast. Sml. Mal 2,7. #4 Mos 15,25ff
6Med mange draumar og mange ord
fylgjer mykje fåfengd.
Men du skal ha age for Gud.
Rikdom kan verta til ulukke
7Ser du at fattigfolk vert trælka,
at rett og rettferd krenkjest i landet,
så undrast ikkje over det!
Éi styremakt vaktar på den andre,
og over dei begge står ein som er høgare. #3,16; 4,1
8Det er alltid ein føremon
at landet har ein konge
som syter for at jorda vert dyrka.
9Den som er glad i pengar,
får aldri nok av dei,
og den som elskar rikdom,
får aldri vinning nok.
Det òg er fåfengd. #4,8
10Når godset aukar,
skal fleire leva av det.
Og kva anna gagn har eigaren av det
enn at han får sjå det?
11Ein arbeidsmann kan sova godt
anten han har lite eller mykje å eta.
Den rike et seg mett,
men får ikkje ro til å sova.
12Det finst noko syrgjeleg vondt
som eg har sett under sola:
Rikdom som vel er gøymd,
kan verta til ulukke for eigaren.
13Går rikdomen tapt ved eit uhell,
og den rike har fått ein son,
vert det ingenting att til han.
14Så som han kom frå mors liv,
så naken som han kom, skal han gå bort.
Han har ingenting att for sitt strev,
ingen ting som han kan ta med seg. #Job 1,21
15Det òg er syrgjeleg vondt:
Nett som han kom, må han gå herifrå.
Kva vinning har han då
av sitt strev og sitt jag etter vind?
16Ja, alle dagar
må han eta sitt brød i mørker,
sorgfull, sjuk og harm.
17Høyr no kva eg har funne:
Det likaste eit menneske kan gjera,
er å eta og drikka og ha det godt
midt i alt strev og slit under sola,
den korte tida Gud lèt det leva.
Det er den lut som mennesket har fått. #2,24+
18Når Gud lèt ein mann få rikdom og gods
og gjev han lov til å nyta det,
så han kan ta sin del
og gleda seg midt i sitt strev,
då er det ei gåve frå Gud.
19Då tenkjer ikkje mannen mykje på sitt liv,
for Gud gjev han glede i hjarta.
Currently Selected:
Forkynnaren 5: Bibel1978
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
© Norwegian Bible Society 1978/85
© Bibelselskapet 1978/85
https://www.bibel.no/Nettbibelen/Opphavsrett_2
