مزمور 1:119-48

خوشا به حال آنان که در راستی گام برمی‌دارند، و از شریعت خداوند پیروی می‌کنند. خوشا به حال آنان که شهادات او را نگاه می‌دارند، و به جان و دل او را می‌جویند. به هیچ روی کج‌رَوی نمی‌کنند، بلکه در راههای او گام می‌زنند. تو احکام خویش را صادر کرده‌ای تا آنها را به‌تمامی نگاه داریم. کاش که راههای من مستحکم شود در نگاه داشتن فرایض تو. آنگاه شرمسار نخواهم شد، هنگامی که جمله فرمانهای تو را در نظرِ خود می‌دارم. تو را با دلی صالح سپاس می‌گویم، آنگاه که قوانین عادلانۀ تو را فرا می‌گیرم. فرایض تو را نگاه خواهم داشت، مرا یکسره ترک منما! چگونه مرد جوان راهِ خود را پاک نگاه دارد؟ با نگاه داشتن کلام تو! تو را به جان و دل می‌جویم؛ مگذار از فرمانهای تو منحرف شوم. کلام تو را در دل خود ذخیره کرده‌ام، تا به تو گناه نورزم! خداوندا تو متبارکی فرایض خود را به من بیاموز. به لبهای خویش بازمی‌گویم، همۀ قوانینی را که از دهان تو صادر شده است. از پیرویِ قوانین تو شادمان می‌گردم، چنانکه از به دست آوردن ثروتی عظیم! در احکام تو تأمل می‌کنم، و راههایت را در نظر خود می‌دارم. از فرایض تو لذت می‌برم؛ کلامت را از یاد نخواهم برد. به خادمت احسان کن تا زنده بمانم و کلامت را نگاه دارم. چشمانم را بگشا تا از شریعت تو شگفتیها ببینم. من بر زمین، غریبم؛ فرمانهای خویش از من پوشیده مدار! جانم از شدتِ اشتیاق به قوانین تو پیوسته در التهاب است! تو متکبرانِ ملعون را توبیخ می‌کنی، که از فرامین تو انحراف می‌جویند. ننگ و تحقیر را از من بگردان، زیرا که شهادات تو را نگاه می‌دارم. حتی اگر حاکمان در نشست خود بر ضد من فتوا دهند، خادمت در فرایض تو تأمل خواهد کرد. نیز شهادات تو مایۀ لذت من است، آنها مشاوران مَنَند. جان من به خاک چسبیده است؛ مطابق کلامت مرا زنده ساز! راههای خود را برشمردم و تو مرا اجابت فرمودی؛ فرایض خویش را به من بیاموز. طریق احکامِ خود را به من بفهمان؛ آنگاه در شگفتی‌هایت تأمل خواهم کرد. جان من از فرط اندوه گداخته شده است؛ طبق کلامت مرا بر پا دار. راه فریب را از من به دور دار، و شریعت خویش را بر من ارزانی فرما. من طریق وفاداری را برگزیده‌ام، و قوانین تو را پیش روی خود گذارده‌ام. خداوندا، به شهادات تو می‌چسبم؛ مگذار سرافکنده شوم. در طریق فرمانهای تو می‌دوم، زیرا تو دل مرا وسعت می‌بخشی. خداوندا، طریق فرایض خود را به من بیاموز؛ آنگاه آنها را تا به آخر نگاه خواهم داشت. مرا فهم عطا فرما تا شریعت تو را نگاه دارم، و آن را به تمامی دل حفظ کنم. مرا در طریقِ فرمانهای خود هدایت فرما، زیرا رغبت من در آنهاست. دل مرا به شهادات خود مایل گردان، و نه به سودجویی. چشمانم را از دیدن بطالت بگردان، و در طریقهای خود مرا زنده ساز. کلام خود را با خادمت استوار فرما، که آن را به ترسندگانت وعده فرموده‌ای. ننگی را که از آن در هراسم از من دورکن، زیرا قوانین تو نیکوست. هان در اشتیاق احکام تواَم! به عدالت خویش مرا زنده ساز! خداوندا، محبتهای تو به من برسد، و نجات تو، بنا به وعده‌ات. آنگاه خواهم توانست اهانت‌کنندۀ خود را پاسخ گویم، زیرا بر کلام تو توکل می‌دارم. کلام راستی را از دهانم یکسره برمگیر! زیرا که به قوانین تو امید بسته‌ام. شریعت تو را همیشه نگاه خواهم داشت، تا ابدالآباد! در آسایش گام خواهم زد، زیرا جویای احکام تو بوده‌ام. در حضور پادشاهان از شهادات تو سخن خواهم گفت و شرم نخواهم داشت، زیرا لذت من در فرمانهای توست، که دوستشان می‌دارم. فرمانهای تو را حرمت و دوست خواهم داشت، و در فرایض تو تفکر خواهم کرد.