YouVersion Logo
Search Icon

مزمور 102

102
روی خویش از من پنهان مکن
دعای شخص ستمدیده، آنگاه که در عجز و ناتوانی، نالۀ خود را به حضور خداوند می‌ریزد.
1خداوندا دعایم را بشنو!
بگذار فریاد کمکم به تو برسد!
2در روز تنگی‌ام،
روی خویش از من پنهان مکن!
گوش خود به من فرا دار،
و در روزی که بخوانم، به‌زودی اجابتم فرما!
3زیرا روزهایم چون دود سپری می‌شود،
و استخوانهایم همچون اخگرهای فروزان می‌سوزد.
4دلم همچون علف بریده شده و خشک گردیده است؛
خوردن نان خود را از یاد می‌برم!
5به سبب نالۀ بلندم
از من جز پوست و استخوان نمانده است!
6همچون جغد صحرا#102‏:6 مشخصات دقیق این پرنده روشن نیست. گشته‌ام؛
مانند بومِ ویرانه‌ها گردیده‌ام!
7در بستر خود بیدار می‌مانم؛
چون گنجشکِ تنها بر لبِ بامَم!
8همۀ روز، دشمنانم بر من طعنه می‌زنند؛
ریشخندکنندگانم مرا لعن می‌کنند!
9زیرا خاکستر را چون نان می‌خورم
و آنچه را که می‌نوشم با اشکها درمی‌آمیزم،
10به سبب خشم و غضب تو،
زیرا مرا بلند کردی و سپس به زیر افکندی!
11روزهایم همچون سایۀ شامگاهی گشته،
و من چون علف می‌خشکم!
12اما تو، خداوندا، تا ابد بر تخت نشسته‌ای،
و ذکر تو تا جمیع نسلهاست.
13تو بر خواهی خاست و بر صَهیون شفقت خواهی کرد،
زیرا وقت آن است که بر او نظر لطف افکنی!
آری، زمان معین فرا رسیده است!
14زیرا که خادمانت سنگهایش را عزیز می‌دارند،
و بر خاک آن شفقت می‌نمایند.
15قومها از نام خداوند خواهند ترسید،
و همۀ پادشاهان زمین از جلال تو.
16زیرا خداوند صَهیون را بنا خواهد کرد
و در جلال خویش نمایان خواهد شد.
17او به دعای بیچارگان التفات خواهد کرد،
و استدعای ایشان را خوار نخواهد شمرد.
18باشد که این برای نسل آینده نوشته شود،
تا قومی که آفریده خواهند شد خداوند را ستایش کرده، گویند:
19«او از عرش مقدس خود فرو نگریست؛
خداوند از آسمان بر زمین نظر افکند،
20تا نالۀ اسیران را بشنود
و محکومین به مرگ را آزاد سازد.»
21تا نام خداوند را در صَهیون بر زبان رانند
و ستایش او را در اورشلیم،
22آن هنگام که ملتها گرد هم آیند
و ممالک نیز، تا خداوند را بپرستند.
23در میانۀ راه#102‏:23 منظور ”در میانسالی“ است. قوّتِ مرا خم کرده،
و روزهای مرا کوتاه کرده است.
24پس گفتم:
«ای خدای من، مرا در نیمۀ عمرم برمگیر،
ای که سالهای تو تا جمیع نسلهاست!
25تو از قدیم بنیان زمین را نهادی،
و آسمانها صنعت دستان توست!
26آنها از میان می‌روند، اما تو بر جا می‌مانی!
آنها همه چون جامهْ مندرس خواهند شد!
مانند لباس جایگزینشان خواهی کرد،
و از میان خواهند رفت!
27اما تو همان هستی،
و سالهای تو را پایانی نیست!
28فرزندانِ خدمتگزارانت قرار خواهند یافت،
و نسل ایشان در حضور تو استوارخواهند شد.»

Currently Selected:

مزمور 102: nmv

Highlight

Share

Copy

None

Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in

Video for مزمور 102