“Tơdah sa čô amăng ƀing gih kiăng kơ ma̱n pơdơ̆ng đĭ sa boh sang kơtŭm, hơget tơlơi ñu či ngă lĕ? Blung hlâo ñu či dŏ be̱r yap lăng kơ tơlơi pơhoăč yơh kiăng kơ thâo ñu hơmâo djŏp mơ̆n thâo, kiăng kơ dưi pơgiŏng hĭ sang anŭn. Kơđai glaĭ, tơdah ñu ƀu yap lăng hlâo ôh, tơdang ñu hơmâo pơdơ̆ng laih atur sang anŭn samơ̆ ƀu dưi pơgiŏng hĭ ôh sang anŭn, tơl anŭn abih bang ƀing hlơi pô ƀuh ñu ƀu dưi pơgiŏng hĭ ôh, ƀing gơñu či pơhiăp djik djak kơ ñu tui anai yơh, ‘Mơnuih anai čơdơ̆ng ma̱n pơdơ̆ng laih sang, samơ̆ ñu ƀu dưi pơgiŏng hĭ ôh.’