យើងផ្ទៀងត្រចៀកស្ដាប់
ឮពួកគេពោលពាក្យសុទ្ធតែឥតខ្លឹមសារ
គ្មាននរណាម្នាក់សោកស្ដាយថា
ខ្លួនបានប្រព្រឹត្តអំពើអាក្រក់ ដោយពោលថា
“ខ្ញុំបានធ្វើខុសហើយ” នោះឡើយ
គឺពួកគេទាំងអស់គ្នារត់ទៅប្រព្រឹត្តតាម
អំពើចិត្តរបស់ខ្លួនដូចសេះបោលក្នុងសមរភូមិ។