یەێ ڕوژتر که عیسا وەناو یەکی وه شارەگان بی، پیاێگ هات که جوزام گشت گیانێ گردویه وەر. وەختێ چەوێ کەفته عیسا، خوەێ خسته مل پاێ و لاڵکیاد وەت: «گەورەم، ئەگەر بتوای تویەنێد شەفام بێی.» عیسا دەس دریژەو کرد و دەس ناده قێ وەت: «مه توام؛ شەفا بگر!» زویزی، له جوزام شەفا گرد.