En lugend-ki ičtain mugoižeks arvokahaks, miše voinuižin tulda sinunnoks. Sanu vaiše sana, i minun abunik tegese tervheks. Minä iče-ki kundlen toižiden käsköid i käsken saldatoile. Konz sanun erasele: ‘Mäne’, ka hän mäneb, a toižele: ‘Tule’, ka hän tuleb, i käskabunikale: ‘Tege nece’, ka hän tegeb.» Konz Iisus kulišti necen, hän čududelihe. Hän kärauzihe rahvahaze, kudamb oli hänenke, i sanui: «Kulgat, midä sanun: mugošt uskondad en vasttand Izrail՚as-ki.»