شِيَسَا بَنْ مَا غَ نَا إِسَ إِنْ ذُواْ وُرِنْكَبَ، عَمَّا كَيِ مَغَنَ كَوَيْ، يَرُواْنَ كُوَ ذَيْ وَرْكٜىٰ؞ غَمَا نِے مَا عَڧَرْڧَشِنْ إِيكُوانْ وَنِ نَكٜىٰ، كُمَ دَ سُواْجُواْجِ عَڧَرْڧَشِنَ، نَكَنْثٜىٰ وَوَنَّنْ، ‹جٜىٰكَ،› سَيْيَجٜىٰ؞ وَنِ كُوَ إِنْ ثٜىٰ مَسَ، ‹ذُواْ،› سَيْ يَذُواْ؞ إِنْ نَثٜىٰ وَبَاوَنَ، ‹يِ أَبُ كَاظَا،› سَيْ يَيِ؞»
دَ عِيسَىٰ يَجِ حَكَ، سَيْ مَامَاكِ يَكَامَشِ؞ سَيْ يَجُويَ يَثٜىٰ وَمُتَنٜىٰنْ دَسُكٜىٰبِنْسَ «إِنَ غَيَ مُكُ، عَثِكِنْ إِسْرَٰٓءِيلَ بَنْ تَٻَ سَامُنْ مَيْ بَنْغَسْكِيَ مَيْ ڧَرْڢِے كَمَرْ وَنَّنْبَ!»