وَتَرَانَ عِيسَىٰ يَنَ أَوَنِ غَرِ، سَيْغَا وَنِ مُتُمِنْ دَ ثُوتَرْ ڢَتَرْ جِكِے تَثِ ڧَرْڢِنْسَ يَذُواْ؞ دَ غَنِنْ عِيسَىٰ، سَيْ يَدُرْڧُسَ، يَضُواْڧٜىٰشِ، يَنَ ثٜىٰوَ «يَا مَيْغِرْمَ، عِدَنْ كَا يَرْدَ، كَنَ عِيَ كَڟَبْتَثٜىٰنِ إِنْ ذَمَ مَرَرْ ڧَظَنْتَا!»
عِيسَىٰ يَمِيڧَ حَنُّنْسَ يَتَٻَشِ، يَنَ ثٜىٰوَ «نَيَرْدَ، نَڟَبْتَثٜىٰكَ، كَا ذَمَ مَرَرْ ڧَظَنْتَا!» نَنْ دَنَنْ، سَيْ ثُوتَرْ ڢَتَرْ جِكِنْسَ تَبَرْ شِ؞