تے کُجھ چِر تِیک اوس نا مَنّیا۔ مگروں اپنے دِل وِچ آکھیا۔ بھانویں مَیں نا خُدا توں ڈرنا تے نا بندے دی پرواہ کرنا آں۔ تے وی ایس کر کے پئی ایہہ بیوہ مَینُوں اَوکھیاں کر دی اے۔ مَیں اوہدا نیاں کراں گا۔ اجیہا نا ہوئے پئی اوہ گھڑی مُڑی آؤن نال میرا سِر کھا جاوے۔