سو ہُن تے تُہانوں غم اے پر مَیں تُہانوں فیر ویکھیاں گا تے تُہاڈا دِل خُوشی کرے گا تے تُہاڈی خُوشی تُہاتھوں کوئی کھو نئیں لَیندا۔ تے اوس دِن تُسی مَیتھوں کُجھ نا پُچھو گے۔ مَیں تُہانوں سَچ سَچ آکھنا آں جے تُسی باپ کولوں کُجھ منگو گے تے اوہ میرے ناں اُتّے تُہانوں دیوے گا۔