Եւ եղեւ յետ բանիցս այսոցիկ եւ արկ կին տեառն իւրոյ զաչս իւր ի վերայ Յովսեփայ, եւ ասէ ցնա. Քունեա ընդ իս։ Եւ նա ոչ կամեցաւ, եւ ասէ ցկին տեառն իւրոյ. Զի եթէ տէր իմ ոչ ճանաչէ ինչ ի տան իւրում վասն իմ՝՝. եւ զամենայն ինչ ետ ի ձեռս իմ. եւ չիք ինչ ի տան աստ որ մեծ է քան զիս. եւ չիք ինչ զատեալ յինէն բայց ի քէն՝ զի կին նորա ես. եւ զիա՞րդ առնիցեմ զբանդ զայդ զչար եւ զմեծ, եւ մեղանչիցեմ առաջի Աստուծոյ։