मति पत्रु ओन इतोग़, “अनन्या! देयमदीपता विचरतुन नीवा बुदतगा बाराह्क वाया ईतिन? जागातुन वमतव वळ्गा कोताङ मियेनाह्क तासतिन, वळ्गा कोताङ ततिन, (पूराय कोताङ ततप लेह्का, अविस्किन मयगा तचि ईतिन). इद्रम निमा देवुळता पवित्र जीवाता मुनेह जोल आतिन. तान वमनामुने वने, अद नीवा कयदे मता, वमतापया वने अव कोतानगा पूरा नीवाय अदिकर मता. देवुळतुह्क ओप्पवद कबळ कीयलाहि, बाराह्क विचर कीतिन? निमा सिरप मन्कलोरिन आयो, मति देवुळतुने जोल वळ्ह्कतिन,” इनजोर इतोग़. पत्रु इतद पोल्लोतुन अनन्याल केंजताहे, नेल अर्सि अगान हातोग़. इद पोल्लोतुन केंजतोर सबेटोर पका रेयतोर.