Popular Bible Verses from LUCAS 14

Share

“Kon adunay tawo nga moari kanako ug dili siya magdumot sa iyang kaugalingong amahan ug inahan ug asawa ug mga anak ug mga igsoong lalaki ug mga igsoong babaye, oo, ug bisan sa iyang kaugalingong kinabuhi, dili siya mahimong akong tinun-an.

Si bisan kinsa nga dili mopas-an sa iyang krus ug mosunod kanako, dili siya mahimo nga akong tinun-an.

Kay ang tanan nga nagpataas sa iyang kaugalingon, ipaubos, ug ang nagpaubos sa iyang kaugalingon, ipataas.”

Busa si bisan kinsa kaninyo nga dili mobiya sa tanan nga anaa kaniya, dili mahimo nga akong tinun-an.

Kay kinsa ba kaninyo, nga nagtinguha sa pagtukod ug tore nga dili una molingkod ug mag-isip sa magasto kon aduna ba siyay igong ikapahuman niini? Kay kon dili, sa diha nga ikabutang na niya ang pundasyon ug unya dili na siya makahimo sa paghuman niini, ang tanang makakita niini mosugod sa pagyagayaga kaniya nga mag-ingon, ‘Kining tawhana misugod sa pagtukod apan wala makapahuman.’

Apan sa dihang maghatag ikaw ug kombira, maoy dapita ang mga kabos, ang mga bakol, ang mga piang, ang mga buta, ug mabulahan ikaw tungod kay sila dili man makabalos kanimo. Balosan ka ra unya sa panahon nga banhawon ang mga matarong.”

“Ang asin maayo, apan kon ang asin mawad-an sa iyang lami, unsaon pa man pagpabalik sa kaparat niini? Kini dili na gayod mapuslan bisan pa ug alang sa yuta o alang sa pag-abuno, ilabay na lang kini sa mga tawo. Ang may mga dalunggan nga makabati kinahanglang mamati.