तो देवाच्या स्वरूपाचा असूनही
देवाच्या बरोबरीचे असणे हा लाभ आहे,
असे त्याने मानले नाही,
तर त्याने स्वतःला रिक्त केले,
म्हणजे मनुष्याच्या प्रतिरूपाचे होऊन
दासाचे स्वरूप धारण केले.
आणि मनष्यरूपात प्रकट होऊन त्याने
स्वतःला नम्र केले आणि तो मरणापर्यंत
आज्ञाधारक झाला,
अगदी क्रुसावरील मरणापर्यंत.