Бир керен Иса бир юртгъа бара. Ону янына яман гён аврувлу бир адам геле. Исаны гёргенде, ятып ерге де къапланып, Огъар:
– Я Раббим! Эгер сюйсенг, Сен мени сав этип болажакъ эдинг, – деп ялбара.
Иса, къолун узатып:
– Сюемен, сав бол, – деп, авруйгъан адамгъа тие.
Шоссагьатына ону авруву тайып къала.